Walter Schiller
Walter Schiller (ur. 3 grudnia 1887 w Wiedniu, zm. 2 maja 1960 w Evanston) – austriacki patomorfolog, wynalazca próby jodowej podczas kolposkopii i odkrywca ciałek Schillera-Duvala.
Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego. Doktorat obronił na Uniwersytecie Wiedeńskim w 1912 roku, następnie służył jako oficer medyczny w armii austro-węgierskiej podczas I wojny światowej podczas kampanii w Bośni, Rosji, Turcji i Palestynie[1].
W latach 1918–1921 pracował jako patomorfolog w II Szpitalu Wojskowym w Wiedniu, następnie w latach 1921–1936 był dyrektorem laboratoriów w II Klinice Ginekologicznej Uniwersytetu w Wiedniu, gdzie prowadził badania nad rakiem szyjki macicy i wynalazł próbę jodową. Swoje wnioski opublikował po niemiecku w 1927 roku, a po angielskim w 1933.
W 1937 r. z powodu zagrożenia nazizmem wyemigrował z żoną i dwiema córkami do Stanów Zjednoczonych, początkowo pracując w Jewish Memorial Hospital w Nowym Jorku. Kolejnym etapem w jego karierze było objęcie w 1938 roku stanowiska kierownika Zakładu Patologii Cook County Hospital w Chicago, gdzie rozpoczął badania nad nowotworami jajnika[1], opisując m.in. raka pęcherzyka zółtkowego[2] oraz ciałka Schillera-Duvala[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b John G. Gruhn, Lawrence M. Roth, History of Gynecological Pathology V. Dr. Walter Schiller, „Int J Gynecol Pathol”, 17 (4), 1998, s. 380–386, DOI: 10.1097/00004347-199810000-00015, PMID: 9785142.
- ↑ W. Schiller. Mesonephroma ovarii. „Am J Cancer”. 35, s. 1–21, 1939.
- ↑ Robert H. Young. A brief history of the pathology of the gonads. „Modern Pathology”. 18, s. S3–S17, 2005. DOI: 10.1038/modpathol.3800305. PMID: 15529187.