Walusiowa Jama
Walusiowa Jama – jaskinia w polskich Pieninach. Wejście do niej znajduje się w Pieninkach, w Czerwonych Skałach, w dolinie Pienińskiego Potoku, poniżej przełęczy Burzana, na wysokości około 650 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 32 metry, a jej deniwelacja 8 metrów[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Długość |
32 m |
| Deniwelacja |
8 m |
| Wysokość otworów |
650 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
160 m |
| Ekspozycja otworów |
ku W |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
Położenie na mapie Pienin  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°25′23″N 20°25′42″E/49,423056 20,428333
| |
Nazwa jaskini pochodzi od znajdującej się powyżej niej polany Walusiówka. Z jaskinią związane są legendy o zbójnikach. Znajduje się na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego, poza szlakami turystycznymi i dla turystów jest niedostępna.
Opis jaskini edytuj
Położony ok. 150 m powyżej Pienińskiego Potoku otwór wejściowy o szerokości 10 m i wysokości ok. 8 m jest jednym z największych otworów jaskiniowych w Polsce. Jaskinię stanowi duża sala o rozmiarach 10 × 15 m i wysokości 8 m. Na jej końcu jest próg, powyżej którego znajduje się mała salka, a poniżej dwa krótkie korytarzyki[1].
Przyroda edytuj
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe i mleko wapienne. Zamieszkują ją nietoperze. Ściany są suche, rosną na nich mchy, porosty i wątrobowce[1].
Historia odkryć edytuj
Jaskinia była znana od dawna. Jej pierwszy plan i opis sporządził Kazimierz Kowalski przy pomocy Krzysztofa Birkenmajera, Wacława Szymczakowskiego i Jerzego Tomaszewskiego w 1952 roku[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Józef Nyka: Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. ISBN 83-915859-4-8.
- Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000. Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c, 2008. ISBN 978-83-907671-3-9.