Wargacz kniazik

Wargacz kniazik
	Labrus bergylta
	Ascanius, 1767
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	wargaczowce
Rodzina	wargaczowate
Rodzaj	Labrus
Gatunek	wargacz kniazik
Synonimy
	Crenilabrus multidentatus (Thompson, 1837); Labrus balanus (Fleming, 1828); Labrus ballan (Bonnaterre, 1788); Labrus comber (Bonnaterre, 1788); Labrus donovani (Valenciennes, 1839); Labrus maculatus (Bloch, 1792); Labrus neustriae (Lacepède, 1801); Labrus nubilus (Valenciennes, 1843); Labrus reticulatus (Lowe, 1839); Labrus variabilis (Thompson, 1837);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wargacz kniazik (Labrus bergylta) – gatunek ryby z rodziny wargaczowatych (Labridae).

Występowanie edytuj

Występuje w północnym Atlantyku od Norwegii i północnej Szkocji do wybrzeży zachodniej Afryki, także wokół Azorów, Madery i Wysp Kanaryjskich. Bardzo rzadko także w zachodniej części Morza Śródziemnego.

Ryba żyjąca nad dnem żwirowatym i skalistym obficie porośniętym glonami, na głębokości do 50 m, choć zazwyczaj tylko od 5 do 20 m.

Ryba żyjąca samotnie, aktywna jedynie w dzień, noc spędza w pieczarach i rozpadlinach skalnych. Młode ryby można spotkać na płytkich wodach przybrzeżnych, a nawet w okresowych kałużach pozostałych po odpływie w szczelinach skalnych.

Opis edytuj

Dorasta maksymalnie do 60 cm. Ciało długie, krępe o dużej głowie i długim pysku. Szczęki daleko wysuwalne, na każdej z nich uzębienie w postaci rzędu silnych stożkowatych zębów, kość podniebienia bezzębna, natomiast dolna kości gardłowe zrośnięte w silną płytkę żującą. Łuski duże, koliste, wzdłuż linii bocznej od 41–47 łusek przebiegających równolegle do linii grzbietu. Płetwa grzbietowe długa, niepodzielona podparta 18–21 twardymi i 9–13 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 8–12 miękkimi promieniami.

Ubarwienie: zmienne w zależności od miejsca przebywania, wieku i dojrzałości płciowej. Zazwyczaj w barwach występują odcienie zieleni lub brązu, często na każdej łusce znajdują się jasne plamy. Płetwy pokryte białymi punktami.

Odżywianie edytuj

Odżywia się drobnymi skorupiakami i mięczakami.

Rozród edytuj

Tarło odbywa się w maju i czerwcu. Samiec buduje specjalne gniazdo na dnie, do którego składana jest ikra.

Przypisy edytuj

↑ Labrus bergylta, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Labrus bergylta, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Bibliografia edytuj

Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
Labrus bergylta. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 6 września 2010]
Labrus bergylta. WoRMS World Register of Marine Species. [dostęp 2010-09-06]. (ang.).

[itis-1] Labrus bergylta, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Labrus bergylta, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[1]

[2]