Wasilij Bogorodicki
Wasilij Aleksiejewicz Bogorodicki (ros. Василий Алексеевич Богородицкий; ur. 7 kwietnia?/19 kwietnia 1857 w Carewokoszajsku, zm. 23 grudnia 1941 w Kazaniu[1]) – rosyjski językoznawca.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 kwietnia?/19 kwietnia 1857 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
| Narodowość |
rosyjska |
Był uczniem J. Baudouina de Courtenay. Piastował stanowisko profesora na uniwersytecie w Kazaniu. W 1915 r. został członkiem Petersburskiej Akademii Nauk, a następnie Akademii Nauk ZSRR[2].
Był twórcą fonetyki eksperymentalnej oraz założycielem pierwszego w Rosji laboratorium fonetycznego przy uniwersytecie w Kazaniu[2].
Jego dorobek obejmuje szereg prac z zakresu lingwistyki ogólnej, indoeuropejskiej, rosyjskiej, slawistycznej i turko-tatarskiej[2]. Można wśród nich wymienić: Lekcyi po obszczemu jazykowwiedieniju (1911), Fonietika russkogo jazyka w swietie ekspierimientalnych dannych (1930), Wwiedienije w tatarskoje jazykoznanije w swiazi s drugimi tiurkskimi jazykami (1934)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Богородицкий Василий Алексеевич. Казанский (Приволжский) федеральный университет. [dostęp 2020-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-09)]. (ros.).
- ↑ a b c d Bogorodicki Wasilij A., [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-09].