Świątynia Świtu

(Przekierowano z Wat Arun)

Świątynia Świtu[1] (taj. วัดอรุณ, Wat Arun) – świątynia buddyjska w dzielnicy Bangkok Yai w Bangkoku (Tajlandia). Znajduje się na zachodnim brzegu rzeki Menam. Pełna nazwa świątyni to Wat Arunratchawararam Ratchaworamahavihara (วัดอรุณราชวรารามราชวรมหาวิหาร).

świątynia Świtu
Ilustracja
Widok z rzeki
Państwo

 Tajlandia

Miejscowość

Bangkok

Wyznanie

buddyzm

Położenie na mapie Bangkoku
Mapa konturowa Bangkoku, po lewej znajduje się punkt z opisem „świątynia Świtu”
Położenie na mapie Tajlandii
Mapa konturowa Tajlandii, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „świątynia Świtu”
Ziemia13°44′38″N 100°29′19″E/13,743889 100,488611
Strona internetowa

Świątynia położona jest w Thonburi. Nazwa świątyni wywodzi się od imienia hinduskiego boga Aruny[2], często przedstawianego jako personifikację wschodzącego słońca. Wat Arun jest jednym z najbardziej znanych zabytków w Tajlandii[3]. Pomimo faktu, że świątynia istniała od przynajmniej XVII wieku, charakterystyczna centralna iglica (prang) została zbudowana dopiero na początku XIX wieku podczas rządów królów Ramy II i Ramy III.

Architektura edytuj

Głównym punktem świątyni Wat Arun jest centralny prang, który ozdobiony jest kawałkami kolorowej porcelany[4]. Wysokość świątyni wynosi według różnych źródeł pomiędzy 66.8 m a 86 m. W narożnikach znajdują się cztery mniejsze prangi, ozdobione skorupami Mauritia mauritiania oraz kawałkami porcelany, które były wcześniej używane jako balast przez łodzie przypływające do Bangkoku z Chin[5].

Na szczycie centralnego prangu znajduje się siedmiozębny harpun, często określany jako Triśula. Wokół podstawy prangu znajdują się różne figury starożytnych chinskich żołnierzy i zwierząt. Ponad drugim tarasem są cztery posągi hinduskiego boga Indry ujeżdżającego Ajarwatę[4].

Przypisy edytuj

  1. Polski egzonim wprowadzony na 103. posiedzeniu KSNG.
  2. WAT ARUN THE TEMPLE OF DAWN BANGKOK, WAT ARUN [dostęp 2024-02-23] (ang.).
  3. Marcel Liedtke, Thailand The East: Bangkok & Pattaya Metropolitan Area, Books on Demand, 2011, ISBN 978-3-8423-7029-6 [dostęp 2024-02-23] (ang.).
  4. a b Ron Emmons, Top 10 Bangkok, DK Publishing, 1 września 2010, ISBN 978-0-7566-8850-9 [dostęp 2024-02-23] (ang.).
  5. Lucy Ridout, Paul Gray, The Rough Guide to Thailand's Beaches & Islands, Penguin, 19 października 2009, ISBN 978-1-4053-8009-6 [dostęp 2024-02-23] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj