Wawelskie wzgórze

Wawelskie wzgórze. Powieść historyczna z czasów Łokietka – powieść Karola Bunscha z 1953 roku, 13 część cyklu Powieści Piastowskie, rozgrywająca się na początku XIV wieku, w czasach Władysława Łokietka.

Wawelskie wzgórze. Powieść historyczna z czasów Łokietka

Autor	Karol Bunsch
Typ utworu	powieść historyczna
Wydanie oryginalne
Język	polski
Data wydania	1953
Wydawca	Wiadomości Literackie
poprzednia Powrotna droga następna Wywołańcy

Przez kilka dekad była to lektura szkolna (uzupełniająca).

Tłem historycznym jest próba zjednoczenia ziem polskich przez króla, walki o Kraków, walki z Brandenburczykami i zakonem krzyżackim o Pomorze Gdańskie, spór Łokietka z biskupem Muskatą oraz inspirowany przez krakowski patrycjat bunt z 1311 roku. Bohaterem powieści jest nieznający swego pochodzenia, potężnej postury, nieco naiwny Krzych, którego zmienne koleje historii boleśnie doświadczają, ale i wynoszą do stanu rycerskiego. Los zdaje się popychać bezwiednego Krzycha od zasług do zdrady, od męstwa do hańby, gromadząc przy nim zarówno ludzi oddanych, jak i tych, dla których jest tylko narzędziem. Historia Krzycha zaczyna się, gdy ratuje życie przyjacielowi Łokietka kasztelanowi Jaśkowi Leliwie. Ten wypadek łączy jego losy z Hanną, córką Leliwy, która staje się miłością jego życia. Służba u biskupa Muskaty wiąże życie Krzycha z Krakowem, a później również i z Łokietkiem. Tam też poznaje chadzającego własnymi drogami Ostróżkę, który pomaga mu się odnaleźć w nieznanym dla niego świecie, a i nieraz ratuje życie. Niespełniona miłość, nieznajomość własnego pochodzenia, obce mieszczańskie środowisko wpędzają Krzycha we frustrację, która zdaje się popychać go ku zagładzie. Z pomocą przychodzą jednak przyjaciele.