WenDo

metoda samoobrony kobiet

WenDo – metoda przeciwdziałania przemocy wobec kobiet, która według jej propagatorów uczy, jak w różnych sytuacjach chronić własne granice[1] i nie odczuwać bezradności czy bezbronności względem potencjalnego agresora oraz jak bronić się fizycznie przed możliwym atakiem. Metoda uwzględnia perspektywę społeczno-kulturowej tożsamości płci, czyli tzw. gender[2][1].

Charakterystyka edytuj

Metoda nie jest klasyczną samoobroną (zawierając jednak jej elementy[3]), ale warsztatem mającym na celu wzmocnienie pewności siebie, poczucia własnej wartości oraz wyrobienie postaw asertywnych[4], co w efekcie ma zmniejszyć ryzyko doznania przez kobiety i dziewczęta przemocy, także seksualnej[2]. Główny nacisk kładzie się na unikanie zagrożeń i niedopuszczanie do powstawania sytuacji krytycznych, gdyż w początkowej fazie rozwoju metody zaobserwowano, że sama samoobrona jest nieskuteczna, jeśli kobieta nie potrafi przezwyciężyć bariery psychologicznej umożliwiającej jej efektywne przeciwstawienie się przemocy. Adresatkami metody są kobiety i dziewczynki w wieku od siedmiu lat wzwyż[3].

Historia edytuj

Metoda powstała w latach 80. lub 90.[5] XX wieku w Kanadzie, a potem rozpowszechniła się w Europie Zachodniej, gdzie zyskała szczególną popularność we Francji i w Niemczech (w tym drugim kraju jest częścią profilaktyki przemocy i w niektórych krajach związkowych jest nauczana w szkołach oraz finansowana przez samorząd terytorialny)[3]. W Polsce pierwsze profesjonalne kursy WenDo odbyły się w 2001 i były implementowane z Niemiec[5].

Nazwa edytuj

Nazwa metody pochodzi od wyrazów: women (ang. kobiety) i do (jap. droga), po połączeniu: Droga Kobiet[3][5].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj