Wikipedia

Więzadło tarczowo-nagłośniowe

Więzadło tarczowo-nagłośniowe (łac. ligamentum thyroepiglotticum) – w anatomii człowieka silne, sprężyste więzadło wewnętrzne krtani. Łączy ono powierzchnię tylną kąta chrząstki tarczowatej poniżej wcięcia tarczowego górnego (w połowie odległości od niego do wyniosłości krtaniowej, tuż powyżej spoidła przedniego) z szypułką chrząstki nagłośniowej[1][2][3]. Więzadło to razem z szypułką tworzy na dolnej połowie tylnej powierzchni nagłośni wyniosłość błony śluzowej – guzek nagłośniowy (tuberculum epiglotticum)[4][2].

Chrząstka tarczowata. Miejsce przyczepu więzadła tarczowo-nagłośniowego podpisane Attachment of Epiglottis.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 359.
  2. ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 223–224, ISBN 978-83-66548-16-9.
  3. ↑ Clark A. Rosen, C. Blake Simpson: Techniki chirurgiczne w laryngologii. Medisfera, 2018, s. 4. ISBN 978-83-63367-18-3.
  4. ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 352.

Bibliografia edytuj

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-4501-7.

  Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Więzadło_tarczowo-nagłośniowe&oldid=72800352”