Wiatrołuża (rzeka)

Wiatrołużarzeka w Polsce, na Pojezierzu Suwalskim.

Wiatrołuża
Ilustracja
Wiatrołuża widziana z mostu na trasie żółtego szlaku turystycznego w Wigierskim Parku Narodowym.
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Pojezierze Suwalskie

Rzeka
Długość 10[1] km
Źródło
Miejsce Kaletnik
Współrzędne

54°12′30″N 23°06′25″E/54,208333 23,106944

Ujście
Miejsce

Jezioro Pierty

Współrzędne

54°06′58″N 23°04′28″E/54,116111 23,074444

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Przebieg edytuj

Rzeka wypływa z torfowisk na północny wschód od miejscowości Kaletnik. Jest to niewielka rzeka nizinna o długości około 10 km, z czego 8 km jej biegu przypada na obszar Wigierskiego Parku Narodowego[1], gdzie płynie doliną o szerokości od kilkudziesięciu do 200 m, wcinając się w teren na głębokość około 30 m.

Wiatrołuża stanowi drugi pod względem wielkości odpływu ciek Wigierskiego Parku Narodowego. Drenuje obszar około 176,5 km². Kilkoma odcinkami źródliskowymi zbiera wody z licznych obniżeń wysoczyzny morenowej strefy wododziałowej Szelmentki i Czarnej Hańczy. Cieki te zbiegają się w okolicy Kaletnika, zyskując alternatywną nazwę Kaletnik). Na południe od jeziora Pierty wody płyną poprzez stożek sandrowy. Na wysokości Nowej Wsi wpływa prawy dopływ – Maniówka i odtąd zaczyna się teren parku narodowego. Rzeka płynie odtąd podmokłą doliną, przepływa przez jeziora Królówek, następnie przez jezioro Omułówek i uchodzi do Zatoki Północnej plosa północnego jeziora Wigry (Zadworza)[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Jeziora i rzeki Wigierskiego Parku Narodowego - Wiatrołuża. [dostęp 2011-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 maja 2009)].
  2. Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Charakterystyka hydrografioczna Wigierskiego Parku Narodowego, [w:] Bogusław Zdanowski, Maciej Kamiński, Andrzej Martyniak, Funkcjonowanie i ochrona ekosystemów wodnych na obszarach chronionych, Olsztyn: Wydawnictwo Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 1999, s. 102, ISBN 83-87506-71-0, OCLC 749898376 [dostęp 2022-12-18].

Bibliografia edytuj

  • J. Borejszo, M. Kamiński, L. Krzysztofiak, Z. Szkiruć – Wigierski Park Narodowy, Przewodnik Kieszonkowy, Warszawa 2003.