Wican
Wican[1], Wyszan[2], Wiczan[3], w starszej literaturze Wilczan[4] (łac. Witzan, Wizzin, Widin, Witsidus, zm. 795, Hliuni[5]) — obodrycki książę wielkoplemienny w ostatnich dziesięcioleciach VIII wieku. Być może jeden z twórców przymierza obodrycko-frankijskiego w 780[6]. Następnie wierny sprzymierzeniec i wasal Karola Wielkiego.
| |
| książę wielkoplemienny Obodrzyców | |
| Okres |
od przed 789 |
|---|---|
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Dzieci |
Drożko (?) |
Wzmiankowany po raz pierwszy w 789. W lecie tego roku wspomagał wraz ze swoim wojskiem Karola Wielkiego w wyprawie przeciwko Wieletom, których najazdy na ziemie obodryckie były najprawdopodobniej jej bezpośrednią przyczyną. Zamordowany przez Sasów (Nordalbingów) u przeprawy przez Łabę, kiedy podążał do punktu zbornego wojsk swego sojusznika Karola Wielkiego w Bardowicku, w celu wzięcia udziału w tłumieniu kolejnego saskiego powstania antyfrankijskiego.
Jego synami lub dalszymi krewnymi byli Drożko i Godelaib, książęta odobryccy[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Taka forma używana w największym kompendium encyklopedycznym dotyczącym Słowian we wczesnym średniowieczu: G. Labuda, Wican [w:] Słownik Starożytności Słowiańskich, t. VI, Wrocław 1980, s.415
- ↑ Benedykt Zientara, Historia powszechna średniowiecza, Warszawa 1994, s. 144, ISBN 83-85660-11-9.
- ↑ Forma używana przez A. Turasiewicza, Dzieje polityczne Obodrzyców: od IX wieku do utraty niepodległości w latach 1160–1164, Kraków 2004, s. 43
- ↑ Taka forma np. u K. Wachowskiego, Słowiańszczyzna zachodnia, Poznań 2000, s. 58, ale także H. Łowmiański, Początki Polski, t. V, Warszawa 1973, s. 252
- ↑ G. Labuda, op. cit., s. 415
- ↑ A. Turasiewicz, op.cit., s. 45
- ↑ J. Strzelczyk, Zapomniane narody Europy, Wrocław 2006, s. 237; J. Banaszkiewicz, Tradycje dynastyczno-plemienne Słowiańszczyzny północnej [w:] Ziemie polskie w X wieku i ich znaczenie w kształtowaniu się nowej mapy Europy, red. H. Samsonowicz, Kraków 2000, s. 263.
Bibliografia edytuj
- Labuda G., Wican [w:] Słownik Starożytności Słowiańskich, t. VI, Wrocław 1980, ISBN 83-04-00080-6 (całość), s.415
- Henryk Łowmiański, Początki Polski, t. V, Warszawa 1973, s. 252.
- Adam Turasiewicz, Dzieje polityczne Obodrzyców: od IX wieku do utraty niepodległości w latach 1160–1164, Bogumił Grott (red.), Kraków: „Nomos”, 2004, s. 43–45, ISBN 83-88508-65-2, OCLC 830637109.
- Wachowski K., Słowiańszczyzna zachodnia, Poznań 2000, (Wznowienia, t. 6), ISBN 83-7063-271-8, ISSN 1425-1280, s. 58, 69, 71, 104