Wielka śnieżyca (1888)

Wielka śnieżyca (ang. Great Blizzard of 1888) – jedna z najbardziej surowych burz śnieżnych odnotowanych w historii Stanów Zjednoczonych, która miała miejsce w dniach 11–14 marca 1888 roku. Opady śniegu wynosiły od 102 do 127 cm w stanach: New Jersey, Nowy Jork, Massachusetts i Connecticut. Prędkość wiatrów dochodziła do 72 km/h, a zaspy śnieżne osiągały 15,2 m. Wiele szlaków kolejowych zostało zamkniętych. Ludzie byli uwiezieni w swoich domach przez blisko tydzień[1].

Wielka śnieżyca w 1888
Ilustracja
Brooklyn, Nowy Jork
Państwo

 Stany Zjednoczone

Miejsce

Wschodnie Wybrzeże

Rodzaj zdarzenia

zamieć śnieżna

Data

11–14 marca 1888

Ofiary śmiertelne

400

brak współrzędnych
Grand Central Terminal, Manhattan (12 marca 1888)

Pogoda przed nastąpieniem śnieżycy była łagodna z niewielkimi opadami deszczu, wraz z szybkim spadkiem temperatury deszcz przechodził w śnieg[1]. Burza rozpoczęła się krótko po północy dnia 12 marca. National Weather Service podała, że pokrywa śniegu w Connecticut i Massachusetts wynosiła 1,3 m; natomiast w Nowym Jorku i w New Jersey pokrywa osiągała 1 m[2]. W północnej części stanu Vermont spadło od 50,8 do 76,2 cm śniegu[3]. Wiatry w porywach osiągały w niektórych miejscach prędkość 129 km/h, jednak oficjalny raport podaje że w Nowym Jorku odnotowano prędkość 64 km/h. Na Block Island (stan Rhode Island) prędkość wiatrów wynosiła 87 km/h[4]. Nowojorskie Obserwatorium Central Park ogłosiło, że najniższa temperatura wynosiła −14,4 °C; 13 marca średnia dzienna temperatur wyniosła −12,8 °C[4].

Burza śnieżna sparaliżowała wschodnie wybrzeże USA od Zatoki Chesapeake, aż do stanu Maine[2], jak również Kanadę Atlantycką[1]. Infrastruktura telegraficzna została uszkodzona, powodując problemy łącznościowe z Montrealem oraz na większym obszarze w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Po śnieżycy w Nowym Jorku rozpoczęła się budowa podziemnej infrastruktury telegraficznej i telefonicznej aby zapobiec jej zniszczeniu. Na obszarze od Zatoki Chesapeake, aż po Nową Anglię ponad 200 statków zostało unieruchomionych lub zatonęły, powodując śmierć co najmniej 100 marynarzy[4].

W Nowym Jorku transport kolejowy oraz drogowy został całkowicie zablokowany na kilka dni[5]. Topniejący śnieg spowodował wystąpienie powodzi, zwłaszcza na Brooklynie, który był bardziej podatny na powodzie przez swoją topografię[4].

W wyniku śnieżycy zmarło ponad 400 osób, w tym 200 ludzi umarło w Nowym Jorku[4][6].

Przypisy edytuj