Bogini Matka

personifikacja macierzyństwa, płodności, natury, realizacja archetypu matki
(Przekierowano z Wielka Bogini)

Bogini Matka, Wielka Bogini, Wielka Macierz, Matka Ziemia, Królowa Niebios, Magna Mater – w wierzeniach wielu kultur główne (lub jedno z główniejszych) bóstwo w panteonie. Bogini utożsamiana najczęściej z Ziemią (lub stanowiąca jej patronkę), w wielu kulturach będąca równocześnie królową niebios(inne języki) (wówczas do jej atrybutów dochodziła jeszcze uroda). Zazwyczaj dawczyni wszelkiego życia, uosabiająca płodność (zob. kult płodności) i macierzyństwo. Często uznawana również za matkę bogów.

Izyda karmiąca Horusa

Psychologia edytuj

Powtarzający się w mitach motyw Bogini Matki według Carla Gustava Junga związany jest z archetypem matki – strukturą ukształtowaną w ludzkiej psychice ze względu na szczególne cechy matki. Do typowych form objawiania się tego archetypu Jung zalicza: własna matka, przybrana matka, zwłaszcza Matka Boża, w dalszym sensie Kościół, teściowa, mamka, motyw wielkiej matki pochodzący z historii religioznawstwa, kobieta przeczuwająca, biała dama; miasto, kraj, niebo, Ziemia, morze, w przenośnym sensie bogini, materia, Księżyc[1].

Bogini Matka w różnych religiach edytuj

Za Boginię Matkę uznawano:

Wizerunek Imię Mitologia lub religia
  Al-Lat mitologia arabska
  Astarte mitologia fenicka(inne języki)
  Cihuacoatl mitologia aztecka
Citlalincue mitologia aztecka
Danu mitologia celtycka
  Demeter mitologia grecka
  Gaja mitologia grecka
  Hebat mitologia hetycka(inne języki)
  Isztar mitologia sumeryjska
  Izyda mitologia egipska
Ki mitologia sumeryjska
  Kybele mitologia frygijska
  Maja mitologia italska i rzymska
  Mokosz mitologia słowiańska
  Ninhursag mitologia sumeryjska
  Pachamama mitologia inkaska
  Saule mitologia bałtyjska
  Sif mitologia nordycka
  Tiamat mitologia sumeryjska
  Tellus mitologia rzymska
  Prythiwi mitologia indyjska


Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Carl Gustav Jung: Grundwerk. T. 2: Die psychologischen Aspekte des Mutterarchetypus. Olten: Olten und Freiburg/Br., 1984, s. 148-149.