Wikipedia:Artykuły na Medal/zajawki/Schrapnellmine 35

Zajawka artykułu Schrapnellmine 35

[[Plik:S-mine.jpg|left|100px]]
'''[[Schrapnellmine 35|Mina typu S]]''', '''S-Mine''' (od [[język niemiecki|niem.]] ''Schrapnellmine'' - ''mina odłamkowa'', lub ''Springmine'' - ''mina wyskakująca'') — [[Niemcy|niemiecka]] [[mina przeciwpiechotna]] należąca do grupy [[mina wyskakująca|min wyskakujących]]. Przez wojska lądowe większości [[Alianci (II wojna światowa)|aliantów zachodnich]] nazywana "Podskakująca Betty" ([[język angielski|ang.]] ''Bouncing Betty''), a przez [[Australia|Australijczyków]] i [[Nowa Zelandia|Nowozelandczyków]] jako "Skaczący Jack" (ang. ''Jumping Jack''). Zasada działania tej miny polegała na wyrzuceniu jej przy pomocy [[Ładunek miotający|ładunku miotającego]] na wysokość pasa (około jednego metra), a następnie eksplozji rozrzucającej horyzontalnie metalowe odłamki. Mina typu S została opracowana w [[III Rzesza|nazistowskich Niemczech]] w [[lata 30. XX wieku|latach 30.]] i wykorzystywana była intensywnie przez wojska hitlerowskie podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Jej przeznaczeniem było rażenie nieosłoniętych żołnierzy piechoty w otwartym terenie. Produkowano dwie wersje min, które oznaczono rokiem rozpoczęcia produkcji danego modelu: SMi-35 i SMi-44. Obie konstrukcje były dość podobne, z tym że późniejsza SMi-44 została znacznie uproszczona w porównaniu do pierwowzoru. Pierwsza mina typu S została wprowadzona do produkcji w [[1935]] roku i dołączyła do kluczowych elementów strategii defensywnej Trzeciej Rzeszy. Do momentu zaprzestania produkcji po [[Kapitulacja III Rzeszy|kapitulacji Niemiec]] w [[1945]] roku wyprodukowano ponad 1,93 miliona min tego typu. Spowodowały wiele ciężkich ran bądź śmierci, spowalniając lub zatrzymując postęp wojsk aliantów na pozostające w pod kontrolą Niemców terytoria. Ze względu na dużą skuteczność miny typu S była ona wielokrotnie kopiowana i pozostała jedną z najbardziej charakterystycznych i skutecznych broni II wojny światowej. ''[[Schrapnellmine 35|Czytaj więcej …]]''

Mina typu S, S-Mine (od niem. Schrapnellmine - mina odłamkowa, lub Springmine - mina wyskakująca) — niemiecka mina przeciwpiechotna należąca do grupy min wyskakujących. Przez wojska lądowe większości aliantów zachodnich nazywana "Podskakująca Betty" (ang. Bouncing Betty), a przez Australijczyków i Nowozelandczyków jako "Skaczący Jack" (ang. Jumping Jack). Zasada działania tej miny polegała na wyrzuceniu jej przy pomocy ładunku miotającego na wysokość pasa (około jednego metra), a następnie eksplozji rozrzucającej horyzontalnie metalowe odłamki. Mina typu S została opracowana w nazistowskich Niemczech w latach 30. i wykorzystywana była intensywnie przez wojska hitlerowskie podczas II wojny światowej. Jej przeznaczeniem było rażenie nieosłoniętych żołnierzy piechoty w otwartym terenie. Produkowano dwie wersje min, które oznaczono rokiem rozpoczęcia produkcji danego modelu: SMi-35 i SMi-44. Obie konstrukcje były dość podobne, z tym że późniejsza SMi-44 została znacznie uproszczona w porównaniu do pierwowzoru. Pierwsza mina typu S została wprowadzona do produkcji w 1935 roku i dołączyła do kluczowych elementów strategii defensywnej Trzeciej Rzeszy. Do momentu zaprzestania produkcji po kapitulacji Niemiec w 1945 roku wyprodukowano ponad 1,93 miliona min tego typu. Spowodowały wiele ciężkich ran bądź śmierci, spowalniając lub zatrzymując postęp wojsk aliantów na pozostające w pod kontrolą Niemców terytoria. Ze względu na dużą skuteczność miny typu S była ona wielokrotnie kopiowana i pozostała jedną z najbardziej charakterystycznych i skutecznych broni II wojny światowej. Czytaj więcej …

Ostatnia ekspozycja: 2008-01-01

Poniżej w porządku chronologicznym widoczne są ekspozycje tej zajawki. Prosimy nie poprawiać ich z wyjątkiem aktualizacji linków po przenosinach artykułów.

2008-01-01

Mina typu S, S-Mine (od niem. Schrapnellmine - mina odłamkowa, lub Springmine - mina wyskakująca) — niemiecka mina przeciwpiechotna należąca do grupy min wyskakujących. Przez wojska lądowe większości aliantów zachodnich nazywana "Podskakująca Betty" (ang. Bouncing Betty), a przez Australijczyków i Nowozelandczyków jako "Skaczący Jack" (ang. Jumping Jack). Zasada działania tej miny polegała na wyrzuceniu jej przy pomocy ładunku miotającego na wysokość pasa (około jednego metra), a następnie eksplozji rozrzucającej horyzontalnie metalowe odłamki. Mina typu S została opracowana w nazistowskich Niemczech w latach 30. i wykorzystywana była intensywnie przez wojska hitlerowskie podczas II wojny światowej. Jej przeznaczeniem było rażenie nieosłoniętych żołnierzy piechoty w otwartym terenie. Produkowano dwie wersje min, które oznaczono rokiem rozpoczęcia produkcji danego modelu: SMi-35 i SMi-44. Obie konstrukcje były dość podobne, z tym że późniejsza SMi-44 została znacznie uproszczona w porównaniu do pierwowzoru. Pierwsza mina typu S została wprowadzona do produkcji w 1935 roku i dołączyła do kluczowych elementów strategii defensywnej Trzeciej Rzeszy. Do momentu zaprzestania produkcji po kapitulacji Niemiec w 1945 roku wyprodukowano ponad 1,93 miliona min tego typu. Spowodowały wiele ciężkich ran bądź śmierci, spowalniając lub zatrzymując postęp wojsk aliantów na pozostające w pod kontrolą Niemców terytoria. Ze względu na dużą skuteczność miny typu S była ona wielokrotnie kopiowana i pozostała jedną z najbardziej charakterystycznych i skutecznych broni II wojny światowej.