Wiktor Brégy
Wiktor Brégy (ur. 21 sierpnia?/3 września 1903 w Kijowie, zm. 20 maja 1976 w Warszawie) – polski śpiewak (tenor) i reżyser operowy pochodzenia francuskiego.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 września 1903 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Był synem pracującego w Rosji Francuza Leona Brégy i Greczynki Aleksandry Diamandidi. Posiadał obywatelstwo francuskie. W 1920 przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie ukończył Gimnazjum im. Joachima Lelewela. Studiował w latach 1923–1925 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, jednocześnie studiując wokalistykę u Adeli Comte-Wilgockiej, a następnie u Marii Łubkowskiej. W latach 1925–1927 odbywał służbę wojskową w armii francuskiej. Debiutował w 1927 rolą Jontka w „Halce” w teatrze objazdowym. W 1929 poślubił Zofię z Suchanków, pedagoga wokalistyki. W 1928 został zaangażowany do Opery Warszawskiej, gdzie w ciągu czterech sezonów wystąpił w ponad 20 rolach. W latach 1931–1933 był solistą Opéra Comique w Paryżu, w latach 1934–1939 występował na szwajcarskich scenach operowych (w Zurychu, Bazylei i Bernie) oraz wielu miastach Europy. Dzięki jego staraniom w 1934 wystawiono w operze w Bernie „Halkę” Stanisława Moniuszki.
W okresie II wojny światowej prowadził w Warszawie działalność pedagogiczną. Brał udział w ruchu oporu. W 1940 został aresztowany jako obywatel francuski. Był więziony na Pawiaku, następnie w obozie Stutthof i w Altvorwerk pod Grudziądzem, skąd uciekł i dotarł do Krakowa.
Po wojnie objął klasę śpiewu solowego oraz klasę operową w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1948 został stałym reżyserem Opery Warszawskiej. Organizował Studium Operowe w Gdańsku, przekształcone później w Operę Bałtycką. Od 1957 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.
.W 1952 roku otrzymał zespołowo Nagrodę Państwową II. stopnia[1].
Zmarł w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 227-1-7,8)[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski - za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej i pracy zawodowej (18 kwietnia 1956)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki (22 lipca 1952)[4]
Przypisy edytuj
- ↑ Dziennik Polski, r. VIII, nr 176 (2639), s. 2.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: LEON BREGY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-03-10].
- ↑ https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WMP19560580703/O/M19560703.pdf
- ↑ https://eli.gov.pl/api/acts/MP/1952/1078/text/O/M19521078.pdf
Bibliografia edytuj
- Wiktor Brégy: Elementy Techniki Wokalnej, Państwowe Wydawnictwo Muzyczne, Kraków, 1974.
- Wiktor Brégy, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22].
- Wiktor Brégy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-11].
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, tom II, s. 132, PWN, Warszawa 1963.
Linki zewnętrzne edytuj
- Wiktor Brégy na zdjęciach w bibliotece Polona