Wikipedia

Wiktor Kociuban

Wiktor Kociuban (ur. 26 września 1988 w Krakowie) – polski dyrygent, wiolonczelista i kompozytor, dyrektor generalny i artystyczny Delirium-Edition:organisation for tomorrow’s art.

Wiktor Kociuban
Ilustracja
Wiktor Kociuban

(photo: GricoArt)

Data i miejsce urodzenia

26 września 1988
Kraków

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wykształcenie edytuj

Studiował w Akademii Muzycznej w Bazylei grę na wiolonczeli i pedagogikę muzyczną (w klasie Iwana Monighettiego). Tam także ukończył studia podyplomowe (dyrygentura, klasa Jürga Hennebergera). Studiował także wiolonczelę barokową (Petr Skalka, Schola Cantorum Basiliensis), muzykę nową (Jürg Henneberger, Marcus Weiss, Mike Svoboda), kompozycję (Roland Moser) oraz instrumentację (Georg Friedrich Haas(inne języki)).

Jako kameralista występował z takimi artystami jak: m.in. Sofija Gubajdulina, Misha Maisky, Iwan Monighetti, Stephan Schmidt, Jürg Henneberger, Marcus Weiss i Mike Svoboda.

Życiorys artystyczny edytuj

 
Wiktor Kociuban (fot. Grico Art)

Występował na wielu festiwalach muzycznych, m.in. Lucerne Festival (prowadząc Sinfonie in einem Satz B.A. Zimmermanna z Lucerne Festival Academy Orchestra[1]), Schleswig-Holstein Festival, Schwetzinger Festspiele, Davos Festival, Festiwal Warszawska Jesień oraz Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena[2] Występował z zespołami: Ensemble Phoenix Basel, Ensemble Diagonal czy Ensemble <zone expérimentale>. Współpracował z takimi kompozytorami jak: Krzysztof Penderecki[3], Heinz Holliger[4], Georg Friedrich Haas, Sofija Gubajdulina[5], Peter Ablinger[6], Johannes Kreidler, Rudolf Kelterborn[7], Johannes Walter, Jürg Wyttenbach[8], Roland Moser[9] i Lukas Langlotz[10].

W sezonach 2015 i 2016 dyrygował m.in.: w Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie, wystąpił z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus czy Orkiestrą Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku, z Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej czy Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach.

W 2017 r. w ramach autorskiego cyklu dark matter(s) artysta zaprezentował (wraz Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej), prapremiery The Artist’s way Piotra Peszata (video: Grzegorz Mart) oraz Herr Thaddäus Pawła Mykietyna (scenografia Mirosław Bałka) w Filharmonii w Szczecinie[11] i w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie[12].

W 2018 r. odbyła się prapremiera teatru muzycznego Vikarë gruzińskiego kompozytora Demetre Gamsachurdii (polska prapremiera w Europejskim Centrum Muzyki im. Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach[13] i w Szwajcarii (Neues Theater Dornach)[14].

Wraz z Delirium Ensemble poprowadził koncert/spektakl "Krew w klepsydrze" inspirowany wystawą „Krew. Łączy i dzieli” w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN (styczeń 2018, artysta był także autorem koncepcji całego wydarzenia, zaprezentowano 4 polskie, w tym 1 światową, premiery kompozycji napisanych na przestrzeni ostatnich lat, inspirowanych motywem krwi: Fausto Romitelli, Chaya Czernowin oraz Yair Klartag)[15].

W 2018 artysta poprowadził w NOSPR koncert z dziełami Ravela (La Valse), Debussy’ego (Nocturnes), Prokofiewa (Suita Scytyjska).

We wrześniu 2019 w ramach Festiwalu Warszawska Jesień wykonał, ponownie z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej The Artist’s Way Piotra Peszata i Herr Thaddäus Pawła Mykietyna[16].

Organizacja "Delirium-Edition" edytuj

 
Wiktor Kociuban (fot. Grico Art)

W 2016 r. Kociuban utworzył międzynarodową organizację Delirium-Edition: organisation for tomorrow’s art, w ramach której realizuje cykl dark matter(s), prezentujący utwory symfoniczny i operowy muzyki XX i XXI wieku. Pierwszy koncert, pt. the nature of sound[17] (dzieła Krzysztofa Pendereckiego, György'ego Ligetiego, Giacinto Scelsiego oraz Georga Friedricha Haasa(inne języki), którego utwór Natures mortes został wykonany po raz pierwszy w Polsce[18]) zrealizowano w czerwcu 2016 r. wraz z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus. Koncertowi towarzyszyły materiały video prezentujące sylwetki kompozytorów, zrealizowano także film dokumentalny[19].

W roku 2018 w Bazylei odbyła się premiera projektu Delirium Ensemble Luft[20], z wykorzystaniem instrumentu Arciorgano, oraz projekt Embody (prawykonanie kompozycji Caspara Johannesa Waltera, Aleksandry Kacy, Teoniki Rożynek, Żanety Rydzewskiej i Rafała Ryterskiego, prezentowanych w ramach Festiwalu Warszawska Jesień[21].

Rok 2019 to premiery autorskich projektów jak Delirium Distillery #1[22] i De(synchronisation)[23].

W roku 2020 zaprezentowano projekt Delirium Distillery #2 (we współpracy z Musik-Akademie Basel, premiery utworów takich kompozytorów jak: Caspar Johannes Walter, Johannes Kreidler, Oliver Rutz, Rafael Belfiore, Gibt Kwon i Lina Posecnaite[24]) oraz Artifact Armageddon[25], premiera odbyła się w ramach Festiwalu Nowej Muzyki w Rümlingen[26], odbyły się także koncerty we Französische Kirche Bern prezentujące autorskie projekty Delirium Ensemble, jak Luft[27] i Distillery #1[28].

W roku 2021 odbyły się autorskie projekty Delirium Ensemble: De(synchronisation), w Lokremise (St.Gallen, Szwajcaria)[29] z utworami Balza Trümpy, Piotra Peszata, Olivera Rutza i Demetre Gamsachurdii oraz Bergmal Ulricha Kriegera(inne języki) (Berno, Szwajcaria)[30]

Nagrania edytuj

W roku 2013 artysta dokonał pierwszego nagrania dzieł wszystkich na wiolonczelę solo Krzysztofa Pendereckiego (we współpracy z kompozytorem) oraz Iannisa Xenakisa[31].

W roku 2015 dokonał nagrania płyty z muzyką współczesną Oracle’s Blast (wraz z pianistą Demetre Gamsachurdią), zawierającą utwory 5 kompozytorów pochodzących z różnych krajów: Lukas Langlotz (Szwajcaria), Johannes Walter (Brazylia), William Dougherty (Japonia), Marcilio Onofre (USA) i Demetre Gamsachurdia (Gruzja)[32].

Inne edytuj

  • Artysta dokonał jako dyrygent, jak i wiolonczelista, około 200 prawykonań nowych utworów, są to kompozycje m.in. takich kompozytorów jak: Yair Klartag, Paweł Mykietyn, Demetre Gamsachurdia, Lukas Langlotz, Johannes Walter, Chanhee Lim, Lina Posecnaite, Oliver Rutz, Marcilio Onofre, William Dougherty, Keitaro Takahashi, Jakob Ullmann, Alexander Knaifel, Sandro Balzarini, Ryan Beppel, Beat Gysin[33], Żaneta Rydzewska, Anda Kryeziu, Elnaz Sayedi, Matthias Renaud, Piotr Peszat czy Ivan Gonzalez Escuder.
  • Był asystentem takich dyrygentów jak: Jürg Henneberger (2012-2013), Heinz Holliger (2014, przy produkcji opery Schneewittchen w Teatrze Operowym w Bazylei) czy Krzysztof Penderecki (2015).
  • Jako wiolonczelista jest laureatem pierwszych miejsc i nagród specjalnych na międzynarodowych konkursach:
    • II Konkurs Wykonawczy Utworów Witolda Lutosławskiego w Drozdowie (2004)[34]
    • VI Konkurs Muzyki XX i XXI wieku dla Młodych Wykonawców w Warszawie (2005)[35]
    • Pierwszy Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie (2008)[36]

Dyskografia edytuj

  • Penderecki & Xenakis Complete Works for Cello Solo, DUX 0957[31]
  • Oracle’s Blast, DUX 1110[32]

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ LUCERNE FESTIVAL, The Alumni [online], Lucerne Festival [dostęp 2021-09-30].
  2. ↑ Koncert prezentujący fragmenty oper Pietro Mascagniego w Warszawie oraz gala operowa z udziałem solistów Teatru Wielkiego z ariami i uwerturami Mozarta, Belliniego, Pucciniego oraz Verdiego na zakończenie sezonu w Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie.
  3. ↑ (m. in. Siedem Bram Jerozolimy – 7. Symfonia; Powiało na mnie morze snów… – pieśni zadumy i nostalgii na sopran, mezzosopran, baryton, chór i orkiestrę; kompletne utwory na wiolonczelę – nagranie CD z roku 2013, DUX 0957)
  4. ↑ (opera Schneewittchen, reżyseria Achim Freyer 2014, Theater Basel).
  5. ↑ Fata-Morgana, Am Rande des Abgrunds, Preludia
  6. ↑ Ulrichsberger Tänzetournée koncertowe z zespołem < zone expérimentale> w Wiedniu, Grazu, Ljubljanie oraz w Bazylei
  7. ↑ Sonate in einem Satz, https://soundcloud.com/wiktorkociuban/kociuban-gamsachurdia-duo-1
  8. ↑ Two Nonsense-Verses
  9. ↑ …wie ein Walzer auf Glass, Wendungen
  10. ↑ Agni, Ohne Titel II, IN
  11. ↑ Dark Matter(s) & Jeszcze Polska Muzyka: Mykietyn & Peszat - Wydarzenia [online], Filharmonia w Szczecinie [dostęp 2021-10-01] (pol.).
  12. ↑ „Herr Thaddäus” – wkrótce prawykonanie nowego utworu Pawła Mykietyna (PWM aktualności).
  13. ↑ Witamy na stronie Centrum Pendereckiego [online], penderecki-center.pl [dostęp 2021-09-30].
  14. ↑ Vikarë [online], Fondation Nestlé pour l’Art [dostęp 2021-09-30] (ang.).
  15. ↑ KREW. Łączy i dzieli | Muzealnictwo.com [online] [dostęp 2021-09-30] (pol.).
  16. ↑ BEETHOVEN ACADEMY ORCHESTRA / Kociuban Peszat / Mykietyn [online], archiwum.warsaw-autumn.art.pl [dostęp 2021-11-02].
  17. ↑ Dark matter(s): the nature of sound | Studio Koncertowe Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego, Warszawa [online], Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus, 18 czerwca 2016 [dostęp 2021-09-30] (pol.).
  18. ↑ Warszawska Jesień 2005 - program [online], archiwum.warsaw-autumn.art.pl [dostęp 2021-09-30].
  19. ↑ dark matter(s) : Georg Friedrich Haas on "Natures mortes" (eng sub). [dostęp 2021-09-30].
  20. ↑ klangbasel.ch: Delirium Ensemble_14.00 [online], www.klangbasel.ch [dostęp 2021-09-30].
  21. ↑ „Embody” / Delirium Ensemble / Kociuban gen~.rate / Walter [online], archiwum.warsaw-autumn.art.pl [dostęp 2021-09-30].
  22. ↑ DELIRIUM DISTILLERY #1 [online], Delirium-Edition, 12 września 2019 [dostęp 2021-09-30] (ang.).
  23. ↑ Z kompozycjami Piotra Peszata, Simona Steen-Andersena, Demetre Gamsachurdii, Kaya Duncana i Balza Trümpy, zaprezentowanego w Gare du Nord (Bazylea, Szwajcaria).
  24. ↑ Distillary #2 [online], FHNW [dostęp 2021-09-30] (niem.).
  25. ↑ Artifact Armageddon [online], Delirium-Edition, 14 sierpnia 2020 [dostęp 2021-09-30] (ang.).
  26. ↑ Festival Rümlingen [online] [dostęp 2021-09-30] (niem.).
  27. ↑ Luft - Bern Welcome [online], www.bern.com [dostęp 2021-09-30] (niem.).
  28. ↑ Wykonano utwory takich kompozytorów, jak Żaneta Rydzewska, Anda Kryeziu, C.J.Walter, Anna Sowa, Chanhee Lim, Jonas Marti, Samuel Cook i Polina Korobkova.
  29. ↑ Lokremise - (DE)SYNCHRONSATION [online], www.lokremise.ch [dostęp 2021-09-30].
  30. ↑ Grosse Halle, Delirium Edition: Bergmal (Pre-Premiere) [online], Grosse Halle [dostęp 2021-09-30] (niem.).
  31. ↑ a b Penderecki & Xenakis Complete Works for Cello Solo - Muzyka na poważnie. [online], www.dux.pl [dostęp 2021-09-30].
  32. ↑ a b Kociuban – Gamsachurdia Duo. Oracle’s Blast - Muzyka na poważnie. [online], www.dux.pl [dostęp 2021-09-30].
  33. ↑ Opera Marienglas, dedykowany utwór na wiolonczelę solo: Aufenthalt, projekt NUMEN.
  34. ↑ Speed S. C, Finał II Konkursu Wykonawczego Utworów Witolda Lutosławskiego [online], ::4lomza.pl:: Regionalny Portal [dostęp 2021-09-30] (pol.).
  35. ↑ VI Konkurs dla Młodych Wykonawców 2005 – Wyniki [online], Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej, 18 listopada 2016 [dostęp 2021-09-30] (pol.).
  36. ↑ Wiolonczelistyka.com [online] [dostęp 2021-09-30].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiktor_Kociuban&oldid=73141997”