Wiktor Rubin

Wiktor Rubin (ur. w 1978 w Siedlcach) – polski reżyser teatralny, laureat Paszportu „Polityki” 2013 w kategorii „Teatr”.

Wiktor Rubin

Prawdziwe imię i nazwisko	Paweł Wojtczuk
Data i miejsce urodzenia	1978 Siedlce
Zawód	reżyser teatralny
Lata aktywności	od 2006

Życiorys

Jest absolwentem socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim (studiował tu także filozofię) oraz reżyserii krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej.

Zanim rozpoczął samodzielną pracę reżyserską był asystentem Krystiana Lupy, Mikołaja Grabowskiego i Pawła Miśkiewicza. Jako reżyser debiutował w 2006 roku polską prapremierą Mojo Mickybo Owena McCafferty'ego przygotowaną w Teatrze Krypta w Szczecinie. W tym samym roku wyreżyserował również w Teatrze Polskim w Bydgoszczy sztukę Tramwaj zwanym pożądaniem. Był to pierwszy spektakl przygotowany wspólnie z dramaturgiem Bartoszem Frąckowiakiem, z którym Rubin współpracował także przy kilku kolejnych projektach. Od 2008 stale współpracuje z pisarką i dramaturżką Jolantą Janiczak, wystawiając głownie jej dramaty skupione wokół kobiet, cielesności i polityki oraz szeroko rozumianej problematyki feministycznej. Przygotował kilkadziesiąt spektakli w teatrach w Bydgoszczy, Wrocławiu, Wałbrzychu, Krakowie, Kielcach, Gdańsku, Warszawie, Toruniu, Poznaniu, Sosnowcu, Katowicach, Gnieźnie i Łodzi.

Spektakle Rubina są pokazywane na najważniejszych festiwalach w Polsce, gdzie zdobywają nagrody, m.in. Grand Prix (2006) i Nagrodę Główną (2014) festiwalu Kontrapunkt, Grand Prix (2006) Festiwalu Prapremier, wyróżnienia na Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych (2007) i Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” (2009), Grand Prix (2014, 2017) Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port, nagrodę dla najlepszego reżysera (2016) Międzynarodowego Festiwalu Teatralny Boska Komedia. W 2013 został (wspólnie z Jolantą Janiczak) laureatem Paszportu Polityki za „brawurowe spektakle, które, odsłaniając mechanizmy konstruowania oficjalnych biografii, równie wiele mówią o historii, co o współczesności” oraz za „język mieszający czasy, perspektywy i doświadczenia, jednocześnie demaskatorski i niezwykle intensywny”.