Wiktor Wysoczański
Wiktor Wysoczański (ur. 24 marca 1939 w Wysocku Wyżnym, zm. 27 kwietnia 2023 w Warszawie) – polski biskup starokatolicki, zwierzchnik Kościoła Polskokatolickiego w RP, ordynariusz diecezji warszawskiej, proboszcz misyjnej parafii polskokatolickiej Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Konstancinie-Jeziornie. W latach 1990–1996 i 2002–2008 rektor Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, gdzie do śmierci kierował także Sekcją Teologii Starokatolickiej. Był także wiceprezesem Polskiej Rady Ekumenicznej, członkiem Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i Polskiej Rady Ekumenicznej. Profesor nauk teologicznych.
| Biskup starokatolicki | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1939 |
| Data i miejsce śmierci |
27 kwietnia 2023 |
| Zwierzchnik Kościoła Polskokatolickiego w RP | |
| Okres sprawowania |
1995 – 2023 |
| Ordynariusz diecezji warszawskiej Kościoła Polskokatolickiego w RP | |
| Okres sprawowania |
1996 – 2023 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
2 lutego 1963 |
| Nominacja biskupia |
15 maja 1975 |
| Sakra biskupia |
5 czerwca 1983 |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Data konsekracji |
5 czerwca 1983 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Życiorys edytuj
_02.jpg)
_03.jpg)
_01.jpg)
Urodzony na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej. W 1956 uzyskał maturę w rodzinnym Wysocku Wyżnym, po czym w wyniku ostatniej masowej fali wysiedleń Polaków z Kresów przyjechał do Strużnicy. Następnie wstąpił do seminarium duchownego w Paradyżu. Po roku jednak je opuścił. W tym czasie przeszedł z Kościoła rzymskokatolickiego do Kościoła Polskokatolickiego w RP.
W latach 1960–1964 studiował teologię starokatolicką na ChAT, a następnie kontynuował naukę na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetów Mikołaja Kopernika w Toruniu i Warszawskiego. W okresie 1971–1972 przebywał na stypendium naukowym na Chrześcijańskokatolickim Wydziale Teologii Uniwersytetu w Bernie.
2 lutego 1963 w Warszawie przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Maksymiliana Rodego. Od momentu święceń kapłańskich pełnił posługę duszpasterską w parafiach polskokatolickich w: Bydgoszczy, Hucisku, Sieradzu i w Warszawie.
15 maja 1975 podczas VI Synodu Ogólnopolskiego Kościoła Polskokatolickiego w RP we Wrocławiu został nominowany na biskupa. Święcenia biskupie przyjął 5 czerwca 1983 w Warszawie. W kwietniu 1987 na Synodzie Ogólnopolskim w Jabłonnie został wybrany koadiutorem diecezji warszawskiej z prawem następstwa. 27 czerwca 1995 na Synodzie Ogólnopolskim w Warszawie został wybrany zwierzchnikiem Kościoła Polskokatolickiego w RP.
Zmarł w Warszawie, 27 kwietnia 2023, w wieku 84 lat[1]. Został pochowany na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie[2].
Działalność publiczna i społeczna edytuj
Członek Międzynarodowej Konferencji Biskupów Starokatolickich, prezydium Polskiej Rady Ekumenicznej i zespołu ds. dialogu ekumenicznego między Kościołem Polskokatolickim i Kościołem Rzymskokatolickim w Polsce. Prezes Społecznego Towarzystwa Polskich Katolików. Do maja 2009 reprezentował Polski Narodowy Kościół Katolicki (PNKK), został jednak z przyczyn administracyjnych odwołany przez pierwszego Biskupa Kościoła Narodowego (PNKK) z funkcji reprezentanta Kościoła w Polsce. Na jego miejsce został powołany biskup Sylwester Bigaj. Wobec sekularyzowania bpa Sylwestra Bigaja przez władze Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego bp Wiktor Wysoczański ponownie reprezentował sprawy PNKK na terenie Polski.
Praca naukowa edytuj
Profesor nauk teologicznych[3]. Specjalista w zakresie teologii starokatolickiej, prawa kościelnego oraz krajowego i międzynarodowego ruchu ekumenicznego, wykładowca Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Rektor Wyższego Seminarium Duchownego Kościoła Polskokatolickiego w RP w Warszawie. W latach 1990–1996 i 2002–2008 rektor Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, zaś w latach 2008–2012 prorektor ds. naukowych tej uczelni.
Opublikował m.in. Prawo kościołów i związków wyznaniowych nierzymskokatolickich w Polsce (wspólnie z prof. Michałem Pietrzakiem, Wydawnictwo ChAT, Warszawa 1997).
Uhonorowany tytułem doktora honoris causa Wydziału Chrześcijańskokatolickiego Uniwersytetu w Bernie.
Odznaczenia edytuj
W 1984 r. odznaczony Krzyżem Oficerskim, a w 1999 r. Krzyżem Komandorskim[4] Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy edytuj
- ↑ Katolicka Agencja Informacyjna KAI, Zasługi śp. bpa Wiktora Wysoczańskiego dla dialogu ekumenicznego | eKAI [online], eKAI | Portal Katolickiej Agencji Informacyjnej, 29 kwietnia 2023 [dostęp 2023-05-01].
- ↑ Magdalena Gronek, Pogrzeb zwierzchnika Kościoła Polskokatolickiego w RP odbędzie się 9 maja w Warszawie [online], dzieje.pl, 2 maja 2023 [dostęp 2023-05-08].
- ↑ Ks. bp prof. dr hab. Wiktor Wysoczański, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-11-09].
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 20, poz. 279
Bibliografia edytuj
- Tadeusz i Jerzy Piątek, Starokatolicyzm, Warszawa 1987, s. 215.
- Tadeusz Ryszard Majewski, Album Kościoła Polskokatolickiego, Warszawa 1989, s. 90.
- Uchwały VIII Ogólnopolskiego Synodu Kościoła Polskokatolickiego w PRL z 29 kwietnia 1987 r., Warszawa.
- Maksymilian Rode, Mała Encyklopedia Teologiczna, t. 2, Warszawa 1989, s. 989.
- Informacje zawarte na oficjalnej stronie internetowej Kościoła Polskokatolickiego w RP z dn. 27.01.2009
- Dokument sakry biskupiej Wiktora Wysoczańskiego (pol. • lit.)
