Wikipedia

Wilde Leck

Wilde Leck – wybitny, skalisty, trudno dostępny szczyt o wysokości 3361 m n.p.m., położony w Stubaier Alpen, na terenie Tyrolu w Austrii, w Tyrolu.

Wilde Leck
Ilustracja
Skalna piramida szczytu Wilde Leck.
Państwo

 Austria

Położenie

Tyrol, Austria

Pasmo

Stubaier Alpen

Wysokość

3361 m n.p.m.

Wybitność

306 m

Pierwsze wejście

1865
Zachäus Grüner

Położenie na mapie Alp
Mapa konturowa Alp, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wilde Leck”
Ziemia47°00′N 11°03′E/47,000000 11,050000
Multimedia w Wikimedia Commons

Geologia edytuj

Z geologicznego punktu widzenia Wilde Leck zlokalizowany jest w głównej strefie gnejsowej Centralnych Alp Wschodnich. Zbudowany jest z granitognejsów przechodzących miejscami w granity pochodzenia metamorficznego o uporządkowanej teksturze. Dzięki temu charakteryzuje się litą, na ogół stabilną skała. W konsekwencji szczyt ma kształt wielkiej skalnej piramidy posiadającej trzy wybitne granie: wschodnią, zachodnią i północną. Z powodu wysokości piramidę szczytową otaczają lodowce, które będąc znacznie bardziej rozbudowane w okresie plejstoceńskim przyczyniły się w sposób decydujący do ukształtowania strzelistej formy szczytu.

 
Szczyty Stubaier Alpen: Wilde Leck w formie skalnej piramidy (z lewej) oraz Kuhscheibe z lodowcem podszczytowym (z prawej).

Turystyka i alpinizm edytuj

Pierwszego wejścia na szczyt dokonał Zachäus Grüner pochodzący z Sölden w 1865 roku. Pierwsze wejście turystyczne miało miejsce 1 września 1877 i dokonali go F. Drasch, Ludwig Purtscheller i Q. Gritsch.

Wilde Leck jest jednym z trudniej dostępnych szczytów w Stubaier Alpen. Nie prowadzą na niego żadne ścieżki turystyczne i jest on dostępy jedynie drogami wspinaczkowymi. Ze względu na stabilną na ogół i litą skałę jest dość popularnym celem wspinaczek. Poprzedzające wspinaczkę skalną na samej piramidzie podejścia przechodzą przez lodowce, dlatego też idąc na szczyt należy być wyposażonym w czekan i raki. Najpopularniejsze drogi wspinaczkowe:

  • Południową flanką - najłatwiejsza droga, zwana drogą normalną (niem. Normalweg), trudności ogólne PD, miejsca II stopnia, trasa znakowana częściowo czerwono, używana także do zejścia, miejscami liny ubezpieczające;
  • Grań zachodnia (niem. Westgrat), widoczna na fotografii poniżej - skalna wspinaczka o trudnościach III stopnia;
  • Grań północna (niem. Nordgrat), widoczna na fotografii poniżej - skalna wspinaczka o trudnościach III stopnia;
  • Grań wschodnia (niem. Ostgrat), widoczna częściowo na fotografii poniżej - wspaniała wspinaczka w litej skale przy dużej ekspozycji, granią o charakterze 'ostrza brzytwy', trudności ogólne AD, długie odcinki o trudnościach III, miejsca IV stopnia.

Punktem wyjścia na szczyt są schroniska: Amberger Hütte (2136 m n.p.m.), do którego dochodzi się wygodnym traktem z miejscowości Gries im Sulztal (2:30 h) oraz wysoko położone Hochstubaihütte (3174 m n.p.m.), do którego dojść można idąc długo i uciążliwie biegnącą częściowo po lodowcu wysokogórską ścieżką prowadzącą ze znanej miejscowości Sölden położonej w dolinie Ötztal (6 h, jeśli korzysta się z wyciągu krzesełkowego Stubaier Gletscherbahn 4 h).

Z wierzchołka Wilde Leck roztacza się wspaniała panorama. Widoczna jest większość wyższych szczytów Stubaier Alpen oraz Alp Ötztalskich.

Mapy edytuj

  • Kompass Wanderkarte, No. 36 Innsbruck - Brenner, 1:50000.
  • Kompass Wanderkarte, No. 83 Stubaier Alpen, 1:50000.
  • Alpenvereinskarte, Blatt 31/2, Stubaier Alpen, Hochstubai, 1:25000.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wilde_Leck&oldid=72606193”