Wilhelmina Skulska

polska dziennikarka

Wilhelmina Skulska-Kruczkowska, pierwotnie Lea Horowitz (ur. 18 grudnia 1918, zm. 28 czerwca 1998) – polska dziennikarka i publicystka.

Wilhelmina Skulska przed 1968 rokiem

Życiorys edytuj

Urodziła się w rodzinie żydowskiej[1]. Po II wojnie światowej była m.in. członkiem redakcji „Trybuny Ludu” w latach 1948–1956[2]. Po rozwiązaniu redakcji reformatorskiego tygodnika „Po prostu” w proteście wraz z grupą dziennikarzy przeszła do tygodnika „Świat”. Była też redaktorem krakowskiego tygodnika „Przekrój”. Żona Andrzeja Kruczkowskiego, jej córkami są Anna Bikont i Maria Kruczkowska.

Krystyna Zielińska napisała na jej temat: W Stowarzyszeniu Dziennikarzy w latach pięćdziesiątych też odbieraliśmy niezłą edukację. Oto na przykład Wilhelmina Skulska miała wyjątkowo dobrze poinformowane źródła, z których czerpała materiały do swoich obszernych reportaży. Opisywała, jak źle się dzieje w fabryce X lub Y i nazajutrz zmieniano kierownictwo zakładu! Nie zdziwiłam się więc, gdy w SDP odbył się wykład pod tytułem „Wkład reportaży Wilhelminy Skulskiej w realizację zadań planu sześcioletniego[3]. Maciej Łukasiewicz napisał o niej jako o „niegdyś czołowej przedstawicielce prasy reżimowej”[4].

Twórczość edytuj

Filmografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Anna Bikont: My z Jedwabnego. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004. ISBN 83-73-37694-1.
  2. E. Ciborska Leksykon polskiego dziennikarstwa, Warszawa 2000, s. 498.
  3. Z historii PRL. Dziennikarze, oprac. J. Waglewski, Warszawa 2003, s. 196–197.
  4. M. Łukaszewicz: Weryfikacja. Z notatnika stanu wojennego 1981–1982, s. 77.