William Clayton
William Clayton (ur. 17 lipca 1814 w Penwortham, zm. 4 grudnia 1879 w Salt Lake City[1]) – amerykański poeta, misjonarz mormoński.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 lipca 1814 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 grudnia 1879 |
| Zawód, zajęcie |
poeta, misjonarz |
.png){kind=small}
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w Penwortham w hrabstwie Lancashire[1] w północno-zachodniej Anglii, jako syn Thomasa Claytona i Ann Critchley[2]. Zetknął się z niedawno zorganizowanym Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, został ostatecznie członkiem tej wspólnoty religijnej. Ochrzczony został 21 października 1837 w rzece Ribble, przez Hebera C. Kimballa[1]. W grudniu tego samego roku został wyświęcony na kapłana[1], w kwietniu 1838 natomiast na wyższego kapłana[1]. Zasiadał w prezydium misji brytyjskiej (1838-1840)[3] jako drugi doradca[1].
Wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, docierając do Nauvoo, ówczesnego centrum ruchu świętych w dniach ostatnich, w 1840[4]. Krótko pracował jako kancelista wysokiej rady Kościoła w Iowa (1841)[1]. Przyjęty do loży masońskiej w Nauvoo[1], był skrybą i protokolantem prezydenta Kościoła Josepha Smitha[1]. We wrześniu 1842 mianowany skarbnikiem Nauvoo[1], jak również protokolantem przy miejscowej świątyni mormońskiej[1]. W marcu 1844 przyjęty do Rady Pięćdziesięciu[1], zasiadał w niej aż do śmierci, będąc jednocześnie jej kancelistą[1].
Dołączył do fali mormońskiej migracji na zachód. Był w pierwszej grupie, która wyruszyła w podróż do doliny Wielkiego Jeziora Słonego (1847)[2][1]. Napisał i opublikował Latter-day Saints’ Emigrants’ Guide[1]. Między 1852 a 1853 ponownie był misjonarzem na Wyspach Brytyjskich[1]. Zmarł w swoim domu w Salt Lake City[1][5][6].
9 października 1836 poślubił Ruth Moon[1]. Podobnie jak wielu ówczesnych przywódców mormońskich praktykował poligamię[1], zawierając związki małżeńskie łącznie z dziewięcioma dalszymi kobietami[5]. Poeta, twórca hymnów. Skreślony jego piórem Come, Come, Ye Saints z 1846 zyskał znaczną popularność wśród świętych w dniach ostatnich, szybko stając się hymnem zmierzających na zachód mormońskich pionierów, a z czasem zdobywając status jednego z najlepiej znanych hymnów wykorzystywanych w tej tradycji religijnej[7].
Pomimo swej znaczącej roli w pierwszych dekadach mormońskiej historii Clayton pozostaje postacią rzadko pamiętaną i słabo znaną[8].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s The Joseph Smith Papers, Clayton, William, [w:] People [online], josephsmithpapers.org [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ a b Hal R. Boyd and Susan Easton Black (red.), Psalms of Nauvoo Early Mormon Poetry, Salt Lake City: Religious Studies Center Brigham Young University, 2015, s. 282, ISBN 978-0-8425-2886-3.
- ↑ Clayton, William, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 1798-1799, ISBN 1-57345-822-8.
- ↑ Chapter 4 Gathering the Saints, [w:] Glen M. Leonard, Nauvoo: A Place of Peace, a People of Promise [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2002, lokalizacja 1606, ISBN 978-1-57008-746-2.
- ↑ a b Allen Kent Powell (red.): CLAYTON, WILLIAM. [w:] Utah History Encyclopedia [on-line]. uen.org. [dostęp 2021-03-26]. (ang.).
- ↑ Davis Bitton, Thomas G. Alexander: Historical Dictionary of Mormonism Third Edition Historical Dictionaries of Religions, Philosophies, and Movements, No. 89. Lanham, Maryland • Toronto • Plymouth, UK: The Scarecrow Press, Inc., 2008, s. 43. ISBN 978-0-8108-6251-7.
- ↑ W. Paul Reeve, Ardis E. Parshall (red.), Mormonism: A Historical Encyclopedia, Santa Barbara: ABC-CLIO, Incorporated, 2010, s. 103, ISBN 978-1-59884-107-7.
- ↑ Steven C. Harper and Richard E. Turley Jr. (red.), Preserving the History of the Latter-day Saints, Salt Lake City: Religious Studies Center Brigham Young University, 2010, s. 83-84, ISBN 978-0-8425-2777-4.