Winfried Schäfer

Winfried Schäfer (ur. 10 stycznia 1950 w Mayen) – niemiecki piłkarz grający na pozycji prawego pomocnika lub obrońcy, oraz trener piłkarski.

Winfried Schäfer

Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1950 Mayen
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1968–1970 Borussia Mönchengladbach 43 (4) 1970–1975 Kickers Offenbach 160 (37) 1975–1977 Karlsruher 68 (10) 1977–1985 Borussia Mönchengladbach 167 (11) W sumie: 438 (62)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1982–1985 Borussia Mönchengladbach II 1985–1986 Borussia Mönchengladbach (skaut) 1986–1998 Karlsruher 1998 VfB Stuttgart 1999–2000 Tennis Borussia Berlin 2001–2004 Kamerun 2005–2007 Al-Ahli 2007–2009 Al-Ain 2010–2011 Bakı FK 2011–2013 Tajlandia 2013 Muangthong United 2013–2016 Jamajka 2017–2019 Esteghlal

Biografia

Jako zawodnik najdłużej – łącznie przez dziesięć lat – związany był z Borussią Mönchengladbach, z którą zdobył m.in. mistrzostwo Niemiec oraz dwukrotnie grał w finale Pucharu UEFA. Z reprezentacją Niemiec wystąpił w Mundialu 1970. W drugiej połowie lat 80. rozpoczął pracę szkoleniową. Przez dwanaście lat był trenerem Karlsruher SC; w tym czasie ani razu nie spadł z tym klubem z Bundesligi, najlepsze miejsce – szóste – zajął w sezonach 1992–1993, 1993–1994 i 1996–1997. Ponadto dotarł do finału Pucharu Niemiec i półfinału Pucharu UEFA. Wśród jego wychowanków są m.in. Oliver Kahn, Jens Nowotny i Oliver Kreuzer. Później krótko, przez czternaście meczów ligowych, prowadził VfB Stuttgart oraz drugoligowy zespół Tennis Borussia Berlin, a do wysokiej formy szkoleniowej powrócił pracując przez trzy lata z reprezentacją Kamerunu. Z drużyną, w której grali wówczas m.in. Patrick Mboma, Geremi, Lauren, Marc-Vivien Foe i młody Samuel Eto’o zdobył tytuł mistrza Afryki oraz wywalczył awans do Mundialu 2002. Z czasów pracy w Kamerunie zachował się jego pseudonim „Biały Lew”, nadany ze względu na charakterystyczną blond fryzurę. Po rozstaniu z kadrą długo pozostawał bez pracy. Później na dłużej związał się ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi: przez półtora roku był trenerem Al-Ahli Dubaj, z którego został zwolniony po pięciu porażkach z rzędu, a od grudnia 2007 do 2009 pracował w Al-Ain FC. Potem przeniósł się do Bakı FK, które trenował do 2011. Po zakończeniu pracy z azerskim klubem objął Reprezentację Tajlandii i pracował z nią do 2013. W Tajlandii zdobył jeszcze wicemistrzostwo kraju z Muangthong United. W tym samym roku wyjechał do Jamajki i objął tamtejszą kadrę.

Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Niemiec 1970, wicemistrzostwo Niemiec 1978, finał Pucharu Niemiec 1984, Puchar UEFA 1979 oraz finał Pucharu UEFA 1980 z Borussią Mönchengladbach
• awans do Bundesligi w sezonie 1971–1972 z Kickers Offenbach

W Bundeslidze rozegrał 403 mecze i strzelił 46 goli.

Sukcesy i nagrody

• awans do Bundesligi w sezonie 1986–1987, finał Pucharu Niemiec 1996 oraz półfinał Pucharu UEFA 1996 z Karlsruher SC
• mistrzostwo Afryki 2002 i start w Mundialu 2002 (runda grupowa) z reprezentacją Kamerunu
• mistrzostwo ZEA 2006 z Al-Ahli Dubaj
• Trener roku 1992 w Niemczech.
• Człowiek roku w niemieckiej piłce nożnej: 1993

Bibliografia

• Profil na Worldfootball
• Winfried Schäfer, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-27] .