Wikipedia

Wioślarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016 – dwójka podwójna mężczyzn

jedna z konkurencji wioślarskich rozgrywanych podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro
Główny artykuł: Wioślarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016.

Wioślarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016 – dwójka podwójna mężczyzn – rywalizacja dwójek podwójnych mężczyzn (M2x) podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro, która została przeprowadzona w dniach 6–11 sierpnia 2016 roku na torze wioślarskim położonym na lagunie Lagoa Rodrigo de Freitas. Podobnie jak podczas innych seniorskich zawodów wioślarskich, zawodnicy w każdym z wyścigów pokonywali odległość 2 kilometrów.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2016
Wioślarstwo
Dwójka podwójna mężczyzn
Złoty medal

Chorwacja Martin Sinković
Chorwacja Valent Sinković

Srebrny medal

Litwa Mindaugas Griškonis
Litwa Saulius Ritter

Brązowy medal

Norwegia Kjetil Borch
Norwegia Olaf Tufte

Zwycięzcy konkursu, Martin i Valent Sinkoviciowie w 2015 roku

W konkursie wzięło udział 26 zawodników, reprezentujących 13 państw. Wszyscy zawodnicy występowali w dwójkach złożonych z reprezentantów jednego państwa. 9 osad reprezentowało państwa europejskie. Poza tym, w konkursie znalazła się też jedna osada azjatycka, jedna północnoamerykańska, jedna australijska i jedna pochodząca z Oceanii. Rozegrano osiem wyścigów: trzy wyścigi eliminacyjne, repesaż, dwa wyścigi półfinałowe, finał B oraz finał A. Zwycięstwo odnieśli faworyzowani reprezentanci Chorwacji, bracia Martin i Valent Sinkoviciowie. Drugie miejsce zajęli Litwini, Mindaugas Griškonis i Saulius Ritter, a na trzecim stopniu podium stanęli Norwedzy, Kjetil Borch i Olaf Tufte.

Zasady kwalifikacji edytuj

 
Ceremonia medalowa podczas Mistrzostw Świata w Wioślarstwie 2015, pierwszej imprezie kwalifikacyjnej do igrzysk olimpijskich
Osobny artykuł: Wioślarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016 – kwalifikacje.

Do udziału w olimpijskim konkursie dwójek podwójnych mężczyzn uprawnionych mogło zostać 13 osad. Pierwszą okazją do zdobycia kwalifikacji olimpijskiej były mistrzostwa świata w wioślarstwie, które odbyły się w dniach 30 sierpnia – 15 września 2015 roku we francuskim Aiguebelette-le-Lac[1]. Prawo udziału w igrzyskach olimpijskich otrzymywały osady, które zajęły miejsca od 1. do 11. W dniach 22–25 maja 2016 roku w Lucernie, w Szwajcarii, odbyły się finałowe regaty kwalifikacyjne, podczas których kolejne dwie osady wywalczyły prawo startu na igrzyskach[1].

Każdy z narodowych komitetów olimpijskich mógł wystawić do udziału w igrzyskach wyłącznie jedną osadę w danej konkurencji[1]. Jeżeli zawodnicy reprezentujący dany narodowy komitet olimpijski zdobyli kwalifikację podczas mistrzostw świata w wioślarstwie, skład osady występującej na igrzyskach mógł być różny od tego, który zdobył kwalifikację[1]. Jeśli kwalifikacja została natomiast zdobyta podczas finałowych regat kwalifikacyjnych, skład osady występującej na igrzyskach musiał być identyczny do tego, który zdobył kwalifikację[1].

Zawody Etap Poz. Narodowość Zawodnicy[a] Rezultat
Mistrzostwa Świata w Wioślarstwie 2015[2] Finał A 1   Chorwacja Martin Sinković
Valent Sinković		 6:03,330
2   Litwa Rolandas Maščinskas
Saulius Ritter		 6:05,310
3   Nowa Zelandia Robert Manson
Chris Harris		 6:06,730
4   Niemcy Marcel Hacker
Stephan Krüger		 6:07,080
5   Australia James McRae
Alexander Belonogoff		 6:12,600
6   Francja Hugo Boucheron
Matthieu Androdias		 6:13,400
Finał B 1   Azerbejdżan Aleksandyr Aleksandrow
Boris Yotov		 6:10,260
2   Wielka Brytania John Collins
Jonathan Walton		 6:10,450
3   Kuba Eduardo Rubio
Adrián Oquendo		 6:10,760
4   Włochy Giacomo Gentili
Romano Battisti		 6:11,770
5   Bułgaria Georgi Bożiłow
Kristian Wasilew		 6:11,840
Finałowe regaty kwalifikacyjne[3] Finał A 1   Norwegia Kjetil Borch
Olaf Tufte		 6:14,040
2   Serbia Marko Marjanović
Andrija Šljukić		 6:16,130

Zmiany w składach edytuj

Podczas igrzysk olimpijskich w takich samych składach jak podczas imprez kwalifikacyjnych wystąpiło 10 osad: chorwacka, nowozelandzka, niemiecka, francuska, azerska, brytyjska, kubańska, bułgarska, norweska i serbska. Z uwagi na kontuzję Rolandasa Maščinskasa do osady litewskiej włączono – obok Sauliusa Rittera – Mindaugasa Griškonisa[4]. James McRae i Alexander Belonogoff, którzy wywalczyli kwalifikację olimpijską dla Australii zdecydowali się na rezygnację ze startu w tej konkurencji, by móc przygotowywać się do udziału w konkursie czwórek podwójnych[5]. W ich miejsce powołano więc Christophera Morgana oraz Davida Wattsa[6]. Miejsce Giacomo Gentiliego w osadzie włoskiej zajął natomiast Francesco Fossi[6].

Format edytuj

 
Lagoa Rodrigo de Freitas, lokalizacja na której rozgrywano zawody wioślarskie podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro

Rywalizacja olimpijska została podzielona na cztery etapy. Pierwszym z nich były wyścigi eliminacyjne. W dwóch spośród trzech przeprowadzonych wyścigów wystartowały po cztery osady, w jednym wzięło udział pięć osad[7]. Do półfinałów bezpośrednio zakwalifikowano osady, które uplasowały się na miejscach od 1. do 3. w swoich wyścigach eliminacyjnych. Pozostałe osady wzięły udział w wyścigu repesażowym, z którego trzy najszybsze osady awansowały do półfinału, zaś osada, która zajęła czwartą pozycję, odpadała z rywalizacji[7]. W każdym z dwóch półfinałów udział wzięło po sześć osad, z których trzy awansowały do finału A, zaś pozostałe – do finału B. Osady uczestniczące w finale A zostały sklasyfikowane na miejscach od 1. do 6., zaś osady biorące udział w finale B uplasowały się na pozycjach od 7. do 12.[7]

Terminarz edytuj

Początkowo rywalizacja dwójek podwójnych mężczyzn miała odbyć się w dniach 6–11 sierpnia[8]. Wyścigi eliminacyjne miały zostać rozegrane 6 sierpnia, repesaże – 7 sierpnia, półfinały – 9 sierpnia, a finały – 11 sierpnia[8]. Z powodu złych warunków pogodowych nie odbyły się zawody zaplanowane na dni 7 sierpnia[9] oraz 10 sierpnia[10], przez co plan zawodów uległ znacznej zmianie[10], a wyścigi repesażowe zostały przełożone na 8 sierpnia[11].

Wszystkie godziny podane są w czasie brazylijskim (UTC-03:00) oraz polskim (CEST).

Data Godzina rozpoczęcia
UTC-03:00 CEST
6 sierpnia[12] 11:50 16:50 1. wyścig eliminacyjny
12:00 17:00 2. wyścig eliminacyjny
12:10 17:10 3. wyścig eliminacyjny
8 sierpnia[11] 10:50 15:50 repesaż
9 sierpnia[13] 10:30 15:30 1. wyścig półfinałowy
10:40 15:40 2. wyścig półfinałowy
11 sierpnia[14] 11:24 16:24 finał A
13:00 18:00 finał B

Faworyci edytuj

Przed rozpoczęciem igrzysk w roli głównych faworytów do zdobycia złotego medalu specjalistyczne serwisy sportowe upatrywały osadę chorwacką[15][16][17]. Martin i Valent Sinković zwyciężyli m.in. w mistrzostwach świata w 2015 roku[2], mistrzostwach Europy w 2016 roku[18], a także podczas dwóch spośród trzech zawodów Pucharu Świata rozgrywanych w 2016 roku, przed rozpoczęciem igrzysk olimpijskich[19][20][21]. Na pozycjach medalowych przed rozpoczęciem igrzysk olimpijskich umieszczano także brązowych medalistów mistrzostw świata w 2015 roku – Nowozelandczyków Roberta Mansona i Chrisa Harrisa oraz wicemistrzów Europy z 2016 roku – Niemców Marcela Hackera i Stephana Krügera[16]. W poniższej tabeli przedstawiono rezultaty najważniejszych regat wioślarskich rozgrywanych w latach 2012-2016 oraz zawodów Pucharu Świata bezpośrednio poprzedzających igrzyska olimpijskie w Rio de Janeiro. Pogrubioną czcionką oznaczono zawodników startujących w tej konkurencji podczas Igrzysk XXXI Olimpiady.

Data Lokalizacja 1. miejsce Wynik 2. miejsce Wynik 3. miejsce Wynik Źródło
mistrzostwa świata w wioślarstwie
1 sierpnia 2013   Chungju   Nils Jakob Hoff
  Kjetil Borch		 6:09,510   Rolandas Maščinskas
  Saulius Ritter		 6:10,870   Francesco Fossi
  Romano Battisti		 6:12,540 [22]
31 sierpnia 2014   Amsterdam   Martin Sinković
  Valent Sinković		 6:00,520   Romano Battisti
  Francesco Fossi		 6:04,420   James McRae
  Alexander Belogonoff		 6:04,430 [23]
6 września 2015   Aiguebelette-le-Lac   Martin Sinković
  Valent Sinković		 6:03,330   Rolandas Maščinskas
  Saulius Ritter		 6:05,310   Robert Manson
  Chris Harris		 6:06,730 [2]
mistrzostwa Europy w wioślarstwie
2 czerwca 2013   Sewilla   Francesco Fossi
  Romano Battisti		 6:37,050   Rolandas Maščinskas
  Saulius Ritter		 6:37,670   Nils Jakob Hoff
  Kjetil Borch		 6:38,970 [24]
1 czerwca 2014   Belgrad   Rolandas Maščinskas
  Saulius Ritter		 6:08,820   Aleksandyr Aleksandrow
  Boris Yotov		 6:09,360   Hans Gruhne
  Stephan Krüger		 6:10,090 [25]
31 maja 2015   Poznań   Marcel Hacker
  Stephan Krüger		 6:09,320   Hugo Boucheron
  Matthieu Androdias		 6:11,140   Serhij Hryń
  Iwan Futryk		 6:15,800 [26]
8 maja 2016   Brandenburg   Martin Sinković
  Valent Sinković		 7:06,330   Marcel Hacker
  Stephan Krüger		 7:14,220   Rolandas Maščinskas
  Saulius Ritter		 7:17,790 [18]
zawody pucharu świata w wioślarstwie
17 kwietnia 2016   Varese   Martin Sinković
  Valent Sinković		 6:33,100   Dawid Grabowski
  Dominik Czaja		 6:35,730   Nico Stahlberg
  Roman Röösli		 6:36,330 [19]
29 maja 2016   Lucerna   Martin Sinković
  Valent Sinković		 6:14,310   Robert Manson
  Chris Harris		 6:16,250   Rolandas Maščinskas
  Saulius Ritter		 6:17,620 [20]
16 czerwca 2016   Poznań   Robert Manson
  Chris Harris		 6:08,340   Jonathan Walton
  John Collins		 6:08,970   Hugo Boucheron
  Matthieu Androdias		 6:09,150 [21]

Rekordy edytuj

Nazwa Zawodnicy Rezultat Miejsce Data
Rekord świata[27]   Valent Sinković
  Martin Sinković		 5:59,720   Amsterdam 29 sierpnia 2014
Rekord olimpijski[27]   Joseph Sullivan
  Nathan Cohen		 6:11,300   Londyn 28 lipca 2012

Wyniki edytuj

Wyścigi eliminacyjne edytuj

Wyścig 1 edytuj

Pierwszy wyścig eliminacyjny odbył się 6 sierpnia o godzinie 11:50 czasu lokalnego i był 19. wyścigiem rozgrywanym tego dnia na torze wioślarskim[12]. W wyścigu wzięło udział pięć osad: kubańska, azerska, nowozelandzka, brytyjska oraz włoska[28]. Na pierwszych 500 metrach na czoło wysunęła się osada nowozelandzka, prowadząc przed Brytyjczykami i Włochami. Tempo Nowozelandczyków spadało jednak wraz z pokonywaniem kolejnych punktów pomiaru czasu, przez co w połowie dystansu zostali oni wyprzedzeni przez Azerów[28]. Dzięki gwałtownemu przyspieszeniu na ostatnich 500 metrach udało im się jednak odzyskać utraconą pozycję lidera i w rezultacie wygrać cały wyścig. Na drugim miejscu linię mety minęli Azerowie, zaś na trzecim Włosi[28]. Ostatnie 500 metrów najszybciej przepłynęli Brytyjczycy, lecz ze względu na słaby wynik osiągnięty w środkowej fazie wyścigu, zajęli w nim dopiero czwarte miejsce. Na końcu do mety dopłynęli Kubańczycy ze stratą przeszło 11 sekund do zwycięzców[28].

Poz. Tor Zawodnicy Państwo Rezultaty po przepłynięciu: Rezultat
końcowy		 Kwal.
500m 1000m 1500m
1. 3 Robert Manson
Chris Harris		   Nowa Zelandia 1:31,62 1. 3:12,54 2. 4:57,85 2. 6:40,35 Q
2. 2 Aleksandyr Aleksandrow
Boris Yotov		   Azerbejdżan 1:32,69 4. 3:11,63 1. 4:51,71 1. 6:40,52 Q
3. 5 Francesco Fossi
Romano Battisti		   Włochy 1:32,22 3. 3:15,26 3. 5:03,56 3. 6:42,33 Q
4. 4 Jonathan Walton
John Collins		   Wielka Brytania 1:32,09 2. 3:17,68 4. 5:05,41 4. 6:43,93 R
5. 1 Eduardo Rubio
Adrián Oquendo		   Kuba 1:33,02 5. 3:17,86 5. 5:07,70 5. 6:52,20 R

Wyścig 2 edytuj

Drugi wyścig eliminacyjny odbył się 6 sierpnia o godzinie 12:00 czasu lokalnego i był 20. wyścigiem rozgrywanym w tym dniu na torze wioślarskim[12]. Wystąpiły w nim cztery osady: bułgarska, litewska, niemiecka i norweska. Na pierwszych 500 metrach na prowadzenie wysunęła się osada litewska i prowadzenia tego nie oddała do końca wyścigu[29]. Na drugim miejscu przez większość dystansu znajdowali się Niemcy, lecz na ostatnim odcinku zostali oni wyprzedzeni przez Norwegów, którzy ostatnie 500 metrów popłynęli najszybciej spośród wszystkich osad biorących udział w wyścigu. Na czwartym miejscu, ze stratą przeszło 14 sekund do zwycięzców, do mety przypłynęli Bułgarzy[29].

Poz. Tor Zawodnicy Państwo Rezultaty po przepłynięciu: Rezultat
końcowy		 Kwal.
500m 1000m 1500m
1. 2 Mindaugas Griškonis
Saulius Ritter		   Litwa 1:29,86 1. 3:08,17 1. 4:49,74 1. 6:29,11 Q
2. 4 Kjetil Borch
Olaf Tufte		   Norwegia 1:31,04 3. 3:10,23 3. 4:53,47 3. 6:30,58 Q
3. 3 Marcel Hacker
Stephan Krüger		   Niemcy 1:30,65 2. 3:09,56 2. 4:52,90 2. 6:31,85 Q
4. 1 Georgi Bożiłow
Kristian Wasilew		   Bułgaria 1:32,21 4. 3:12,45 4. 4:58,86 4. 6:44,31 R

Wyścig 3 edytuj

Trzeci wyścig eliminacyjny odbył się 6 sierpnia o godzinie 12:10 czasu lokalnego i był 21. wyścigiem rozgrywanym w tym dniu na torze wioślarskim[12]. Wystąpiły w nim cztery osady: chorwacka, australijska, serbska i francuska. Na pierwszych 500 metrach na prowadzenie wysunęli się reprezentanci Chorwacji i prowadzenia tego nie oddali do końca wyścigu[30]. W pierwszej połowie dystansu na drugim miejscu utrzymywali się Australijczycy, lecz później zostali wyprzedzeni przez Francuzów, którzy drugi kilometr pokonali najszybciej ze wszystkich osad uczestniczących w wyścigu. Na czwartym miejscu do mety dotarli Serbowie ze stratą przeszło 37 sekund do zwycięzców[30].

Poz. Tor Zawodnicy Państwo Rezultaty po przepłynięciu: Rezultat
końcowy		 Kwal.
500m 1000m 1500m
1. 1 Martin Sinković
Valent Sinković		   Chorwacja 1:29,69 1. 3:08,56 1. 4:52,65 1. 6:30,09 Q
2. 4 Hugo Boucheron
Matthieu Androdias		   Francja 1:33,67 3. 3:16,32 3. 4:57,95 2. 6:33,03 Q
3. 2 David Watts
Christopher Morgan		   Australia 1:32,66 2. 3:14,65 2. 4:59,41 3. 6:36,39 Q
4. 3 Marko Marjanović
Andrija Šljukić		   Serbia 1:34,55 4. 3:19,32 4. 5:11,30 4. 7:07,29 R

Repesaż edytuj

Wyścig repesażowy odbył się 8 sierpnia o godzinie 10:50 czasu lokalnego i był 15. wyścigiem rozegranym w tym dniu na torze wioślarskim[11]. Wystąpiły w nim cztery osady: kubańska, bułgarska, serbska i brytyjska. Na pierwszych 500 metrach sekundową przewagę nad pozostałymi osadami zdobyli reprezentanci Serbii. Na drugiej pozycji znajdowali się wówczas Brytyjczycy, zaś na trzeciej – Kubańczycy[31]. Sytuacja ta nie ulegała zmianie przez większość dystansu. Na ostatnich 500 metrach Serbowie spadli jednak na trzecie miejsce ze względu na gwałtowne przyspieszenie osad z Bułgarii i Wielkiej Brytanii[31]. Bułgarzy przesunęli się z czwartego miejsca na drugie, zaś Brytyjczycy – z miejsca drugiego na pierwsze. Na czwarte miejsce spadli Kubańczycy, którzy finiszowali ze stratą niespełna 2 sekund do zwycięzców[31].

Poz. Tor Zawodnicy Państwo Rezultaty po przepłynięciu: Rezultat
końcowy		 Kwal.
500m 1000m 1500m
1. 4 Jonathan Walton
John Collins		   Wielka Brytania 1:31,15 2. 3:05,07 2. 4:43,08 2. 6:19,60 Q
2. 2 Georgi Bożiłow
Kristian Wasilew		   Bułgaria 1:33,04 4. 3:08,35 4. 4:46,93 4. 6:20,56 Q
3. 3 Marko Marjanović
Andrija Šljukić		   Serbia 1:30,01 1. 3:04,00 1. 4:42,56 1. 6:20,62 Q
4. 1 Eduardo Rubio
Adrian Oquendo		   Kuba 1:32,21 3. 3:07,18 3. 4:46,23 3. 6:21,52

Wyścigi półfinałowe edytuj

Wyścig 1 edytuj

Pierwszy wyścig półfinałowy odbył się 9 sierpnia o godzinie 10:30 czasu lokalnego i był 13. wyścigiem rozegranym w tym dniu na torze wioślarskim[13]. Wystąpiło w nim sześć osad: brytyjska, norweska, nowozelandzka, chorwacka, australijska i bułgarska. Na pierwszych 500 metrach na prowadzenie wysunęli się reprezentanci Chorwacji i prowadzenia tego nie oddali już do końca wyścigu[32]. Na pierwszym punkcie pomiaru czasu na drugiej pozycji plasowali się Norwegowie, zaś na trzeciej – Brytyjczycy. Sytuacja ta nie zmieniła się również po pokonaniu połowy dystansu[32]. Na 500 metrów przed metą Brytyjczycy wyprzedzili jednak Norwegów, by ostatecznie ponownie spaść na trzecią pozycję. Na czwartym miejscu finiszowali reprezentanci Nowej Zelandii, na piątym – Australijczycy, zaś na szóstym – Bułgarzy wolniejsi o przeszło 34 sekundy od zwycięzców[32].

Poz. Tor Zawodnicy Państwo Rezultaty po przepłynięciu: Rezultat
końcowy		 Kwal.
500m 1000m 1500m
1. 4 Martin Sinković
Valent Sinković		   Chorwacja 1:30,01 1. 3:04,95 1. 4:40,10 1. 6:12,27 FA
2. 2 Kjetil Borch
Olaf Tufte		   Norwegia 1:31,60 2. 3:06,14 2. 4:40,88 3. 6:13,50 FA
3. 1 Jonathan Walton
John Collins		   Wielka Brytania 1:31,98 3. 3:06,95 3. 4:40,59 2. 6:13,83 FA
4. 3 Robert Manson
Chris Harris		   Nowa Zelandia 1:32,51 4. 3:07,10 4. 4:41,88 4. 6:17,01 FB
5. 5 David Watts
Christopher Morgan		   Australia 1:32,66 5. 3:07,69 5. 4:43,43 5. 6:19,36 FB
6. 6 Georgi Bożiłow
Kristian Wasilew		   Bułgaria 1:32,88 6. 3:10,22 6. 4:49,08 6. 6:47,00 FB

Wyścig 2 edytuj

Drugi wyścig półfinałowy odbył się 9 sierpnia o godzinie 10:40 czasu lokalnego i był 14. wyścigiem rozgrywanym w tym dniu na torze wioślarskim[13]. Wystąpiło w nim sześć osad: włoska, azerska, litewska, francuska, niemiecka i serbska. Na pierwszych 500 metrach znaczną przewagę nad konkurentami wypracowali sobie reprezentanci Litwy i zdobytego wówczas prowadzenia nie oddali aż do końca wyścigu. Na pierwszym pomiarze czasu na drugiej pozycji plasowali się Francuzi, zaś na trzecim – Niemcy[33]. Reprezentanci Niemiec zostali niebawem wyprzedzeni przez Włochów, płynących dotąd na piątym miejscu, a następnie sami na krótko wyprzedzili Francuzów. Ostatecznie linię mety jako drudzy – za Litwinami – przekroczyli Włosi, a jako trzeci – Francuzi[33]. Reprezentanci Niemiec finiszowali na czwartym miejscu, a nieliczące się w rywalizacji o miejsca w finale A osady Serbii i Azerbejdżanu dotarli do mety odpowiednio na miejscu piątym i szóstym[33].

Poz. Tor Zawodnicy Państwo Rezultaty po przepłynięciu: Rezultat
końcowy		 Kwal.
500m 1000m 1500m
1. 3 Mindaugas Griškonis
Saulius Ritter		   Litwa 1:28,64 1. 3:02,74 1. 4:38,48 1. 6:14,31 FA
2. 1 Francesco Fossi
Romano Battisti		   Włochy 1:31,80 5. 3:06,16 3. 4:41,51 2. 6:15,24 FA
3. 4 Hugo Boucheron
Matthieu Androdias		   Francja 1:29,03 2. 3:05,11 2. 4:43,31 4. 6:16,15 FA
4. 5 Marcel Hacker
Stephan Krüger		   Niemcy 1:30,68 3. 3:06,38 4. 4:42,34 3. 6:18,32 FB
5. 6 Marko Marjanović
Andrija Šljukić		   Serbia 1:31,45 4. 3:08,01 5. 4:48,67 5. 6:27,66 FB
6. 2 Aleksandyr Aleksandrow
Boris Yotov		   Azerbejdżan 1:33,25 6. 3:12,83 6. 4:54,99 6. 6:37,49 FB

Finały edytuj

Finał B edytuj

Finał B odbył się 11 sierpnia o godzinie 13:00 czasu lokalnego i był 20. wyścigiem rozgrywanym tego dnia na torze wioślarskim[14]. Wystąpiło w nim sześć osad: azerska, serbska, niemiecka, nowozelandzka, australijska i bułgarska. Na pierwszych 500 metrach na prowadzenie wysunęli się reprezentanci Nowej Zelandii. Na drugim miejscu płynęli Niemcy, zaś na trzecim – Australijczycy[34]. W połowie dystansu Australijczycy zaczęli jednak wyprzedzać Niemców, przesuwając się na drugą pozycję. Po przepłynięciu drugiego punktu pomiaru czasu słabnąć zaczęło tempo Nowozelandczyków, przez co na 500 metrów przed metą zostali oni wyprzedzeni przez Australijczyków i Niemców, a później także i przez Bułgarów i Serbów[34]. Na metę pierwsi dotarli Australijczycy. Na drugim miejscu finiszowali Niemcy, zaś stawkę zamknęli Azerowie ze stratą ok. 26 sekund do zwycięzców[34].

Poz. Tor Zawodnicy Państwo Rezultaty po przepłynięciu: Rezultat
końcowy
500m 1000m 1500m
1. 5 David Watts
Christopher Morgan		   Australia 1:40,69 3. 3:28,08 2. 5:16,20 1. 6:58,11
2. 3 Marcel Hacker
Stephan Krüger		   Niemcy 1:40,51 2. 3:28,57 3. 5:17,16 2. 6:58,86
3. 6 Kristian Wasilew
Georgi Bożiłow		   Bułgaria 1:42,01 4. 3:30,57 5. 5,19:54 4. 7:00,85
4. 2 Marko Marjanović
Andrija Šljukić		   Serbia 1:42:17 6. 3:30,16 4. 5:19,85 5. 7:03,13
5. 4 Robert Manson
Chris Harris		   Nowa Zelandia 1:38,67 1. 3:26,35 1. 5:17,54 3. 7:06,80
6. 1 Aleksandyr Aleksandrow
Boris Yotov		   Azerbejdżan 1:42,02 5. 3:32,78 6. 5:23,66 6. 7:24,03

Finał A edytuj

Finał A odbył się 11 sierpnia o godzinie 11:24 czasu lokalnego i był 15. wyścigiem rozegranym tego dnia na torze wioślarskim[14]. Wystąpiło w nim sześć osad: brytyjska, norweska, chorwacka, litewska, włoska i francuska. Na pierwszych 500 metrach na prowadzenie wysunęli się Chorwaci, wspólnie z Litwinami zyskując kilkusekundową przewagę nad konkurentami[35]. Na pierwszym punkcie pomiaru czasu na trzecim miejscu plasowali się Francuzi, zaś stawkę zamykali Brytyjczycy. Przed dotarciem do połowy dystansu Francuzi zaczęli jednak słabnąć, przez co zostali wyprzedzeni przez osady norweską i włoską[35]. Tymczasem z przodu stawki Litwini dogonili Chorwatów i zaczęli nieznacznie ich wyprzedzać. Na ostatnich 500 metrach Martin i Valent Sinkoviciowie przyspieszyli, przez co ponownie znaleźli się na pozycji liderów i ostatecznie wygrali wyścig, z przewagą 1,11 sekundy nad dwójką litewską[35]. Na trzecim miejscu finiszowali Norwegowie, zaś na ostatnim (ze stratą 11,78 sekund do zwycięzców) Francuzi, wyprzedzeni na krótko przed metą przez Brytyjczyków[35].

Poz. Tor Zawodnicy Państwo Rezultaty po przepłynięciu: Rezultat
końcowy
500m 1000m 1500m
  3 Martin Sinković
Valent Sinković		   Chorwacja 1:40,86 1. 3:24,87 1. 5:10,44 2. 6:50,28
  4 Mindaugas Griškonis
Saulius Ritter		   Litwa 1:41,73 2. 3:25,10 2. 5:09,78 1. 6:51,39
  2 Kjetil Borch
Olaf Tufte		   Norwegia 1:45,94 4. 3:29,97 3. 5:13,92 3. 6:53,25
4. 5 Francesco Fossi
Romano Battisti		   Włochy 1:46,13 5. 3:31,03 4. 5:16,08 4. 6:57,10
5. 1 Jonathan Walton
John Collins		   Wielka Brytania 1:47,78 6. 3:34,24 6. 5:19,62 6. 7:01,25
6. 6 Hugo Boucheron
Matthieu Androdias		   Francja 1:45,62 3. 3:31,88 5. 5:18,05 5. 7:02,06

Znaczenie edytuj

Złoty medal zdobyty przez braci Sinkoviciów był pierwszym złotym medalem olimpijskim zdobytym w wioślarstwie przez reprezentantów Chorwacji[36][37][38], a także czwartym w historii złotym medalem zdobytym w konkursie dwójek podwójnych przez rodzeństwo[37] – po tryumfie braci Franka i Alfa Hansenów w 1976 roku[39] oraz sióstr Georginy i Caroline Evers-Swindell w 2004 i 2008 roku[40]. Był to także drugi złoty medal chorwackiej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro[41][38]. Pierwszy zdobył 8 sierpnia strzelec sportowy Josip Glasnović w konkursie trapu[41]. Po zakończeniu wyścigu Martin Sinković skomentował osiągnięcie swoje i brata:

Zrobiliśmy wszystko, co można zrobić w wioślarstwie. Daliśmy z siebie wszystko i teraz będziemy świętować. Ciężko opisać to, co teraz czuję.

Martin Sinković, Rio de Janeiro, 11 sierpnia 2016[41]

Srebrny medal Sauliusa Rittera i Mindaugasa Griškonisa był drugim medalem zdobytym przez Litwinów podczas igrzysk w Rio de Janeiro[42]. Pierwszy – brązowy – zdobyły 20 minut wcześniej Donata Vištartaitė i Milda Valčiukaitė w wioślarskiej konkurencji dwójek podwójnych kobiet[42][43]. W sumie Litwini zdobyli podczas tych igrzysk cztery medale, z których tylko jeden – właśnie ten wywalczony przez Rittera i Griškonisa – był wykonany z kruszcu innego niż brąz[42]. Był to także pierwszy inny niż brązowy medal wywalczony przez litewskich wioślarzy w historii startów tej reprezentacji w igrzyskach olimpijskich[44]. Do osiągnięcia tego nawiązał po zakończeniu wyścigu Saulius Ritter:

Minął długi czas od Sydney[b] gdzie wywalczyliśmy brązowy medal. Osiągnięcie wyniku lepszego niż tamten jest rzeczą niezmiernie satysfakcjonującą. Reprezentowanie kraju było dla mnie spełnieniem marzeń. Dla nas było to po prostu zaszczytem.

Saulius Ritter, Rio de Janeiro, 11 sierpnia 2016[43]

Brązowy medal Kjetila Borcha i Olafa Tufte był pierwszym medalem reprezentacji Norwegii podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro i jednym z czterech medali, które Norwegowie zdobyli przed końcem imprezy[45]. Wszystkie pozostałe również były brązowe[45]. Dla Olafa Tufte był to już czwarty medal olimpijski w karierze[46]. Podczas igrzysk w Sydney zdobył on srebro w tej samej konkurencji wspólnie z Fredrikiem Bekkenem. W Atenach w 2004 roku i w Pekinie w 2008 roku zwyciężał natomiast w konkursach jedynek[46]. Po ukończeniu regat w Rio de Janeiro wioślarz nie był jednak w pełni zadowolony z osiągniętego rezultatu i w ten sposób skomentował swój kolejny sukces[47]:

W tej chwili jestem zawiedziony, ponieważ myślałem, że możemy popłynąć lepiej. Jesteśmy jednak na podium i naprawdę nie można na to narzekać. Nie chcę wyjść na osobę, która nie potrafi przegrywać, ale jestem rozczarowany, że nie daliśmy z siebie tyle, ile myślałem, że jesteśmy w stanie dać.

Olaf Tufte, Rio de Janeiro, 11 sierpnia 2016[47]

Uwagi edytuj

  1. ↑ W tabeli opisano zawodników, którzy wywalczyli kwalifikację olimpijską. Ostateczny skład osady wystawionej na igrzyska olimpijskie mógł być inny.
  2. ↑ Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2000 w Sydney brązowy medal w konkursie dwójek podwójnych kobiet zdobyły Kristina Poplavskaja i Birutė Šakickienė. Był to ostatni medal zdobyty przez litewskich wioślarzy przed igrzyskami w Rio de Janeiro.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Qualification System - Games of the XXXI Olympiad - Rowing. FISA. [dostęp 2016-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)]. (ang.).
  2. ↑ a b c 2015 World Rowing Championships - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  3. ↑ 2016 FISA European and Final Olympic Qualification Regatta - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  4. ↑ Rio Olympic Regatta Preview - Men. row2k. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  5. ↑ James McRae. Australijski Komitet Olimpijski. [dostęp 2016-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-25)]. (ang.).
  6. ↑ a b Tomasz Rosiński: Rio 2016. Wioślarstwo - dwójka podwójna mężczyzn: znamy skład finału. Wirtualna Polska, 9 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-27]. (pol.).
  7. ↑ a b c (M2x) Men's Double Sculls. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-12)]. (ang.).
  8. ↑ a b Rowing Time Schedule - RIO 2016. Rio 2016. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  9. ↑ Rio 2016: Wyścigi wioślarskie przełożone na poniedziałek i wtorek. Polsat Sport, 7 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-27]. (pol.).
  10. ↑ a b Rio: odwołane regaty wioślarskie przełożone na czwartek. TVP, 10 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  11. ↑ a b c Schedule & Results Rio 2016 - Rowing (8 August). Rio 2016. [dostęp 2016-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)]. (ang.).
  12. ↑ a b c d Schedule & Results Rio 2016 - Rowing (6 August). Rio 2016. [dostęp 2016-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)]. (ang.).
  13. ↑ a b c Schedule & Results Rio 2016 - Rowing (9 August). RIo 2016. [dostęp 2016-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)]. (ang.).
  14. ↑ a b c Schedule & Results Rio 2016 - Rowing (11 August). Rio 2016. [dostęp 2016-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)]. (ang.).
  15. ↑ Emmett Knowlton: Here are the gold-medal favorites for every single event in Rio. Business Insider Polska, 3 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  16. ↑ a b The Summer Games Virtual Medal Table. Infostrada, 3 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  17. ↑ The Rio 2016 Olympic Rowing Regatta is under way. World Rowing, 6 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  18. ↑ a b 2016 European Rowing Championships - Mens double sculls. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  19. ↑ a b 2016 World Rowing Cup I - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  20. ↑ a b 2016 World Rowing Cup II - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  21. ↑ a b 2016 World Rowing Cup III - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  22. ↑ 2013 World Rowing Championships - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  23. ↑ 2014 World Rowing Championships - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  24. ↑ 2013 European Championships - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  25. ↑ 2014 European Rowing Championships - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  26. ↑ 2015 European Rowing Championships - (M2x) Men's Double Sculls - Final. World Rowing. [dostęp 2016-08-27]. (ang.).
  27. ↑ a b World Best Times. World Rowing. [dostęp 2016-09-01]. (ang.).
  28. ↑ a b c d Wyniki pierwszego wyścigu eliminacyjnego. Rio 2016. [dostęp 2016-08-28]. (ang.).
  29. ↑ a b Wyniki drugiego wyścigu eliminacyjnego. Rio 2016. [dostęp 2016-08-28]. (ang.).
  30. ↑ a b Wyniki trzeciego biegu eliminacyjnego. Rio 2016. [dostęp 2016-08-28]. (ang.).
  31. ↑ a b c Wyniki wyścigu repesażowego. Rio 2016. [dostęp 2016-08-28]. (ang.).
  32. ↑ a b c Wyniki pierwszego wyścigu półfinałowego. Rio 2016. [dostęp 2016-08-28]. (ang.).
  33. ↑ a b c Wyniki drugiego wyścigu półfinałowego. Rio 2016. [dostęp 2016-08-31]. (ang.).
  34. ↑ a b c Wyniki finału B. Rio 2016. [dostęp 2016-09-01]. (ang.).
  35. ↑ a b c d Wyniki finału A. Rio 2016. [dostęp 2016-09-01]. (ang.).
  36. ↑ British rowers leave Lagoa on a high after historic climax at Rio 2016. Rio 2016, 13 sierpnia 2016. [dostęp 2016-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)]. (ang.).
  37. ↑ a b The Latest: Croatian brothers strike gold. The Mining Journal, 11 sierpnia 2016. [dostęp 2016-09-01]. (ang.).
  38. ↑ a b Drugo zlato u Riju: Braća Sinković slavila u dvojcu na pariće!. hrt.hr, 2016-08-11. [dostęp 2016-09-30]. (chorw.).
  39. ↑ Double Sculls (2x) Men. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2016-09-01]. (ang.).
  40. ↑ Double Sculls (2x) Women. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2016-09-01]. (ang.).
  41. ↑ a b c Rio Olympics 2016: Sinković Brothers Win Rowing Gold for Croatia. Croatia Week, 11 sierpnia 2016. [dostęp 2016-09-01]. (ang.).
  42. ↑ a b c Lithuania at XXXI Olympic Games. Rio 2016. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)]. (ang.).
  43. ↑ a b Thrills, spills and medals galore on the Rio 2016 rowing Lagoon. Rio 2016, 11 sierpnia 2016. [dostęp 2016-09-02]. (ang.).
  44. ↑ LLithuania. Sport-Reference. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-24)]. (ang.).
  45. ↑ a b Norway at Rio de Janeiro. Rio 2016. [dostęp 2016-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)]. (ang.).
  46. ↑ a b Olaf Tufte. World Rowing. [dostęp 2016-09-03]. (ang.).
  47. ↑ a b Rowers win Norway’s first medal in Rio. Rio 2016, 11 sierpnia 2016. [dostęp 2016-09-03]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wioślarstwo_na_Letnich_Igrzyskach_Olimpijskich_2016_–_dwójka_podwójna_mężczyzn&oldid=68683284”