Witold Ziembicki
Witold Karol Ziembicki h. Półkozic (ur. 18 sierpnia 1874 we Lwowie, zm. 19 października 1950 we Wrocławiu) – polski lekarz, lekarz internista, historyk medycyny, profesor zwyczajny.
| Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1874 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 października 1950 |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Tytuł naukowy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 18 sierpnia 1874 we Lwowie, w rodzinie urzędnika Bolesława i Jadwigi z Horoszkiewiczów. Ukończył szkołę powszechną, następnie III gimnazjum klasyczne we Lwowie i zdał w 1893 maturę. W okresie gimnazjalnym założył tajne pismo uczniowskie „Kolega”[1]. Studia rozpoczął na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, przeniósł się na Wydział Lekarski Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie uzyskał w 1900 tytuł doktora wszechnauk lekarskich. Studia podyplomowe odbył w Zakładzie Chemii Fizjologicznej i Patologicznej prof. Hoffmeistera oraz w Klinice Chorób Wewnętrznych Neunyna w Strasburgu, a następnie w Klinice Chorób Wewnętrznych prof. Eichhorsta w Zurychu i Klinice Chorób Nerwowych prof. Raymonda w Paryżu. W latach 1910–1935 był prymariuszem (ordynatorem) w Szpitalu Państwowym we Lwowie. W czasie I wojny światowej (1914–1918) w wojsku austriackim, założył, był lekarzem naczelnym i komendantem szpitala rezerwy w Nowym Targu, przeznaczonym dla legionistów, którym udzielał pomocy po bitwie pod Łowczówkiem. W latach 1918–1921 ochotniczo służył w Wojsku Polskim w stopniu majora lekarza na stanowisku sekretarza Wojskowej Rady Sanitarnej[1].
W 1930 został docentem historii medycyny, w grudniu 1936 otrzymał tytuł profesora tytularnego na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2]. Współpracownik Polskiego Słownika Biograficznego (biogramy: Abraham ben Joszijahu, Ludwik Walerian Alembek, t. 1, 1935). Był współzałożycielem i długoletnim sekretarzem Towarzystwa Walki z Gruźlicą we Lwowie, współzałożycielem Polskiego Instytutu Przeciwrakowego, dwukrotnym prezesem i członkiem honorowym Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego, założycielem i członkiem honorowym Stowarzyszenia Lekarzy Szpitalnych, prezesem Towarzystwa Historii Medycyny, członkiem komisji historii medycyny i nauk przyrodniczych Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Historycznego, członkiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Ponadto był współzałożycielem i współpracownikiem pierwszego w Polsce pisma sportowego „Gazeta Sportowa” we Lwowie (1900) oraz pism poświęconych medycynie „Głos Lekarzy”, „Tygodnik Lekarski”, „Walka o Zdrowie” i „Gazeta Lekarska”[1].
Podczas okupacji niemieckiej, w latach 1942–1943, wchodził w skład grona profesorskiego tzw. Kursów Fachowych dla Medyków[3].
Od 1946 przez trzy lata profesor filozofii i historii medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1947 członek korespondent, od 1948 członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności[4].
Był żonaty z Marią Grollé (1880–1960), z którą miał syna Jana (1909–1969), inżyniera.
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (22 sierpnia 1939)[5]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 363. [dostęp 2021-12-07].
- ↑ Nominacje na Uniwersytecie Lwowskim i Politechnice. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 295 z 23 grudnia 1936.
- ↑ Katedra Historii Medycyny UJ CM [online], khm.cm-uj.krakow.pl [dostęp 2021-12-07].
- ↑ Reprezentanci nauk medycznych, zmarli członkowie AU w Krakowie, PAU, TNW i PAN, Katedra Historii Medycyny UJ CM
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 197, poz. 479 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia edytuj
- Witold Ziembicki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-18].
- Witold Ziembicki. cybra.lodz.pl. [dostęp 2015-11-18].
Linki zewnętrzne edytuj
- Publikacje Witolda Ziembickiego w bibliotece Polona