Wołodymyr Łukjanenko

Wołodymyr Matwijowycz Łukjanenko (ukr. Володимир Матвійович Лук'яненко; ros. Влади́мир Матве́евич Лукья́ненко, ur. 18 października 1937 w Charkowie) – minister inżynierii chemicznej i naftowej ZSRR (1986-1989), Bohater Pracy Socjalistycznej (1985), Bohater Ukrainy (2004).

Wołodymyr Łukjanenko
Володимир Матвійович Лук'яненко
Data i miejsce urodzenia

18 października 1937
Charków

Data śmierci

12 grudnia 2006

Zawód, zajęcie

polityk

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Państwowa ZSRR
Bohater Ukrainy „Orderu Państwa” Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”

Życiorys edytuj

W latach 1955–1960 studiował w Charkowskim Instytucie Politechnicznym, po czym został inżynierem mechanikiem, 1965 ukończył Ukraiński Zaoczny Instytut Politechniczny, na którym następnie był pracownikiem naukowym. Od 1961 pracował w zakładzie budowy maszyn w Sumach jako pomocnik majstra, majster, od września 1963 zastępca szefa odlewni nr 7, od grudnia 1964 zastępca szefa, później szef odlewni nr 6, od kwietnia 1969 zastępca dyrektora i główny inżynier, od listopada 1973 p.o. dyrektora i następnie dyrektor Sumskiego Zakładu Budowy Maszyn im. Frunzego. Od stycznia 1976 dyrektor generalny Sumskiego Inżynieryjnego Zjednoczenia Produkcyjnego im. Frunzego, od września 1985 dyrektor generalny Sumskiego Inżynieryjnego Zjednoczenia Naukowo-Produkcyjnego im. Frunzego – dyrektor Wszechzwiązkowego Instytutu Naukowo-Badawczego i Instytutu Konstruktorsko-Technologicznego Inżynierii Kompresorowej. Od stycznia 1986 do listopada 1989 minister inżynierii chemicznej i naftowej ZSRR, od listopada 1989 dyrektor generalny Sumskiego Inżynieryjnego Zjednoczenia Naukowo-Produkcyjnego im. Frunzego, od lutego 1994 prezes zarządu – prezydent OAO "Sumskie Inżynieryjne Zjednoczenie Naukowo-Produkcyjne imienia M.W. Frunzego". W latach 1986–1989 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR. W latach 1986–1990 zastępca członka, a 1990–1991 członek KC KPZR. Od 1997 profesor, od 2000 doktor nauk technicznych.

Odznaczenia i nagrody edytuj

Bibliografia edytuj