Wołost Pożeriewickaja
Wołost Pożeriewickaja (ros. Пожеревицкая волость) – jednostka administracyjna (osiedle wiejskie) wchodząca w skład rejonu diedowiczskiego w оbwodzie pskowskim w Rosji.
| osiedle wiejskie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Siedziba | |
| Zarządzający |
Tatjana Giennadjewna Wiesiołkowa[1] |
| Powierzchnia |
824,2 km²[2] |
| Populacja (2020) • liczba ludności |
|
| Numer kierunkowy |
+7 81136[4] |
Położenie na mapie Obwodu pskowskiego_vP.svg)
| |
| 57°27′33″N 29°47′44″E/57,459167 29,795556 | |
| Strona internetowa | |
Centrum administracyjnym osiedla jest wieś (ros. деревня, trb. dieriewnia) Pożeriewicy.
Geografia edytuj
Powierzchnia osiedla wynosi 824,2 km²[2].
Historia edytuj
26 stycznia 1995 roku wszystkie sielsowiety obwodu pskowskiego zostały przemianowane na wołostie, co skutkowało również powstaniem wołosti Pożeriewickaja[5].
Demografia edytuj
W 2020 roku osiedle wiejskie zamieszkiwało 1240 mieszkańców[3].
Miejscowości edytuj
W skład jednostki administracyjnej wchodzi 159 miejscowości (wyłącznie dieriewnie): Abonieżenka, Apolicha, Artiuszkino, Artiuszkino, Bazykowo, Bolszoj Ostrowok, Bolszoje Gorodiszcze, Borisowo, Borok, Bujewo, Charitonowo, Chiłowo, Choriłowo, Chrypino, Cwień, Czegurino, Diagielcewo, Diriny Gorki, Doroganiec, Drozdowo, Dubje, Dubrowka, Filippowo, Filistowo, Gołowkino, Gorianki, Gorodno, Gorodok, Goruszka, Gory, Griebło, Guszczeno, Iwancewo, Iwańkowo, Jam, Jamok, Jewaszkowo, Jurjewo, Kamieniec, Kamienka, Kapustino, Karpowo, Karuszeno, Karzino, Kiwieriewo, Klimowo-Kisieli, Kniaziewo, Kobylak, Kolanicy, Konobrodowo, Kopylewo, Korolicha, Kostkowo, Koziulki, Kriwiec, Kriwkowo, Kryłowo, Kurowa Gora, Kustowo, Kuzniecowo, Lelanowo, Lichaczewo, Liniewo, Lipowik, Lisiczeno, Łamowo, Łukoszkowo, Łużok, Małyj Ostrowok, Markowo, Miaczkowo, Michajłowo, Michalewo, Mokrowo, Mołokowo, Morozowo, Mosznikowo, Nartowo, Nawierieżje, Niwki, Nowiny, Nowosielicy, Obłuczje, Obuchowiec, Okład, Ołochowo, Ostrije, Ostrownica, Ostrowno, Owsiannikowo, Palicy, Pieńkowo, Pieszkowo, Pietrowo, Pietrowo, Płotiszno, Pokrowskoje, Porieczje, Poszybajłowo, Pożeriewicy, Pridatkowo, Prochwotałowo, Prudy, Pustoszka, Rakitino, Riumieniec, Rownoje, Ruczji, Rybino, Rytica, Safronowo, Samsonowo, Sawino, Sidorieniec, Sidorkowo, Siekirki, Sielco, Siergowo, Sjezd, Skubiec, Sorokino, Sysojewo, Szałgino, Szarowo, Szulgino, Szurłowo, Tielatnikowo, Tielegina-Gora, Timonino, Timoszkino, Toporowo, Trofimowo, Trubieckoje, Ułazowo, Usadiszcze, Uza, Uzkaja Guba, Wialcewo, Wiazowica, Worotowo, Wyszegorod, Zabołotje, Zacharkino, Zachonje, Zagorje, Zagorje, Zagorowje, Zaklinje, Zakriuczje, Zakriuczje, Zalesje, Zamoszje, Zaniewo, Zaozierje, Zaozierje, Zieńkino, Zujkowo, Żedricy, Żeriebcowo[6][1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Муниципальное образование «Пожеревицкая волость». dedovichi.reg60.ruu. [dostęp 2021-01-27]. (ros.)
- ↑ a b База данных показателей муниципальных образований: Псковская область. www.gks.ru. [dostęp 2021-01-25]. (ros.)
- ↑ a b Оценка численности постоянного населения по муниципальным образованиям Псковской области на 1 января 2020 года. pskovstat.gks.ru. [dostęp 2021-01-25]. (ros.)
- ↑ Телефонные коды городов Российской Федерации. na-svyazi.ru. [dostęp 2021-01-26]. (ros.)
- ↑ АДМИНИСТРАТИВНО-ТЕРРИТОРИАЛЬНОЕ ДЕЛЕНИЕ ПСКОВСКОЙ ОБЛАСТИ (1917-2000 гг.). druzhkovka-news.ru. [dostęp 2021-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ros.)
- ↑ Закон Псковской области от 30.03.2015 № 1508-ОЗ «О преобразовании муниципальных образований». publication.pravo.gov.ru. [dostęp 2021-01-27]. (ros.)