Wodne anioły
Wodne anioły (szw. Vattenänglar) – powieść kryminalna szwedzkiego pisarza Monsa Kallentofta z 2012. Polskie wydanie książki ukazało się w 2013 w tłumaczeniu Anny Krochmal i Roberta Kędzierskiego.
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Typ utworu | |||
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania | |||
| Język | |||
| Data wydania | |||
| Pierwsze wydanie polskie | |||
| Data wydania polskiego | |||
| Wydawca | |||
| Przekład | |||
| |||
Treść edytuj
Jest szóstą częścią kryminalnej serii z detektyw Malin Fors z Linköpingu, której pomaga Zaharias Zeke Martinsson i jednocześnie pierwszą odwołującą się do czterech żywiołów[1]. Akcja rozpoczyna się od znalezienia zwłok Patricka i Cecilii Andergrenów w willowej dzielnicy Linköpingu – Hjulsbro, nad rzeką Stångån, przy ul. Stentorpsvägen 31. Cecilia była nauczycielką języka angielskiego, a Patrick pracownikiem zbrojeniowej części Saaba (wcześniej pracował w Ericssonie)[2]. Małżeństwo zostało zastrzelone (zwłoki znalazł stolarz – Martin Svensson[3]), a jednocześnie zniknęła ich córka – Ella, adoptowana z Wietnamu. Śledztwo kieruje się w stronę międzynarodowego handlu dziećmi, zarówno w celach adopcyjnych, jak i na potrzeby pedofilów. Niechlubnym przykładem miejsca, gdzie łatwo jest kupić dzieci jest Wietnam i tamtejsze sierocińce. Akcja przenosi się częściowo do Sajgonu, Đà Lạt, Đà Nẵng i Hội An. Sprawa dotyczy jednocześnie współpracowniczki Malin z komendy – Karin Johannison, która również posiada córkę adoptowaną z Wietnamu (Tess, dawniej Yin Sao Dao), w tym samym czasie[4]. Tematyka zahacza o afery łapówkarskie w Saabie i Erickssonie, dotyczące m.in. handlu bronią (ostatecznie brak na to dowodów)[5].
Inne wątki powieści dotyczą życia prywatnego Malin Fors i pozostałych bohaterów. Malin stara się o dziecko z Peterem Hamse[6], ale po odkryciu, że nie jest to możliwe, a także po zdemaskowaniu Petera podczas stosunku z inną kobietą, wpada znowu w ciąg alkoholowy. Do grupy dochodzeniowej dołącza nowa członkini – Elen Sand z Malmö, potężnie zbudowana była siatkarka z kadry narodowej[7]. Sven Sjöman, szef grupy, wrócił do pracy po operacji raka prostaty i dysponuje ogromną energią oraz witalnością[8].
Przypisy edytuj
- ↑ Oblicza Kultury. [dostęp 2014-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)].
- ↑ Wodne anioły, s.6,41
- ↑ Wodne anioły, s.31
- ↑ Wodne anioły, s.14
- ↑ Wodne anioły, s.198
- ↑ Wodne anioły, s.12
- ↑ Wodne anioły, s.27
- ↑ Wodne anioły, s.25
Bibliografia edytuj
- posłowie do: Mons Kallentoft, Wodne anioły, Rebis, Poznań, 2013, ISBN 978-83-7818-427-0