Wojciech Bernard Mencel ps. „Paweł Janowicz” (ur. 21 maja 1923 w Pabianicach, zm. 13 września 1944 w Warszawie) – polski poeta, kapral podchorąży, powstaniec warszawski.

Życiorys edytuj

Od 1937 mieszkał w Warszawie. W 1941 zdał maturę w Liceum im. Stefana Batorego. Podczas okupacji hitlerowskiej studiował na tajnych kompletach filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Należał także do redakcji konspiracyjnego miesięcznika literackiego Sztuka i Naród, później był członkiem redakcji pisma Droga, należał do drużyny piłkarskiej klubu "Błysk".

Podczas powstania warszawskiego żołnierz Armii Krajowej. Był wtedy dowódcą patrolu megafonów Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Zginął w 44. dniu powstania – 13 września, w rejonie ulicy Marszałkowskiej.

Poeta Mieczysław Ubysz ps. "Wik" napisał wiersz "Sąd Boży" dedykowany Wojciechowi Menclowi. Maciej Józef Kononowicz przechowywał napisane przez niego wiersze, dzięki czemu przetrwały wojnę.

Zobacz też edytuj

Linki zewnętrzne edytuj