Wojciech Trzciński
Wojciech Stanisław[a] Trzciński (ur. 22 lipca 1949 w Warszawie) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej, filmowej i teatralnej, aranżer, pianista i gitarzysta, dyrygent oraz producent muzyczny.
| Imię i nazwisko |
Wojciech Stanisław[a] Trzciński |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1969 |
| Odznaczenia | |
| |
Absolwent Wydziału Geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor muzyki do filmów, programów telewizyjnych, widowisk teatralnych, a także kompozytor piosenek dla wielu polskich wykonawców. Dyrektor artystyczny festiwali w Opolu i Sopocie. Jeden z pomysłodawców nagrody Polskiego Przemysłu Fonograficznego Fryderyki. Założyciel prywatnego, niezależnego ośrodka sztuki Fabryka Trzciny, za którego utworzenie otrzymał Paszport Polityki i Nagrodę Kisiela.
Prezes zarządu i dyrektor generalny Hanna-Barbera Poland (1987–1993), założyciel i redaktor naczelny miesięcznika Video Świat Hanna-Barbera (1990–1992)[1][2].
Kariera muzyczna edytuj
Zadebiutował w roku 1969 na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w warszawskim klubie Medyk, jako piosenkarz i kompozytor. Początkowo komponował piosenki dla wykonawców studenckich, m.in. Nataszy Czermińskiej, Piotra Fronczewskiego, Andrzeja Nardellego i Magdy Umer. Później zaczął pisać dla Radiowego Studia Piosenki i Telewizyjnej Giełdy Piosenki oraz m.in. dla takich artystów, jak: Halina Frąckowiak, Edyta Geppert, Anna Jantar, Irena Jarocka, Krzysztof Krawczyk, Krystyna Prońko, Urszula Sipińska i Zdzisława Sośnicka. Był kompozytorem oratorium Kolęda-Nocka, musicalu Azyl, czy baśni muzycznej Królowa śniegu. Wraz z Ryszardem Poznakowskim współtworzył musical dla dzieci Smurfowisko. Komponował muzykę do spektakli teatralnych i filmów fabularnych. Współpracował jako aranżer i dyrygent z duetem Marek i Wacek. Sprawował opiekę artystyczną nad festiwalami piosenki w Opolu (1985), Sopocie (1986–1987) oraz w Witebsku (1988).
W latach 1993–1995 był Dyrektorem Artystycznym Teatru Muzycznego w Gdyni. W latach 1994–1996 pełnił funkcję Dyrektora Muzycznego I Programu Polskiego Radia. Natomiast w latach 1996–1998 był zastępcą Dyrektora TVP1 ds. Artystycznych. W 1997 roku został producentem – wyreżyserowanego przez Magdę Umer – opolskiego koncertu Zielono mi, poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej. Zaś rok później sprawował pieczę nad koncertem O! Polskie piosenki, zorganizowanym z okazji 35-lecia Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1999 roku został twórcą nowej formuły Sopot Festiwal. W 2003 roku założył na warszawskiej Pradze prywatne Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny - istniejące do 2016 roku i jego filię działającą pod nazwą Skwer. Filia Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny – istniejącą od 2009 do 2015 roku.
Jego syn, Stanisław Trzciński (ur. 1972), jest polskim kulturoznawcą i ekonomistą, doktorem nauk o kulturze i religii, nauczycielem akademickim, menedżerem kultury, organizatorem koncertów, przedsiębiorcą, wydawcą muzycznym i dziennikarzem muzycznym.
Nagrody i wyróżnienia edytuj
- 1972 – I nagroda w radiowym konkursie za piosenkę O niebieskim, pachnącym groszku
- 1975 – II nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za piosenkę Staruszek świat
- 1976 – tytuł kompozytora roku w plebiscycie czytelników „Panoramy”
- 1978 – III nagroda na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za piosenkę Jak minął dzień?
- 1979 – I nagroda na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za piosenkę Żegnaj lato na rok
- 1980 – kompozytor i aranżer roku w plebiscycie radiowego Studio Gama
- 1981 – nagroda MKiS II stopnia za twórczość dla teatrów muzycznych
- 1987 – I nagroda na KFPP w Opolu w koncercie Piosenki w teatrze za piosenkę Drogi ledwie pół
- 2004 – Paszport Polityki w kategorii „Kreator kultury”[3]
- 2006 – Nagroda Kisiela w kategorii "Przedsiębiorca"[4]
- 2006 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5][6]
Najważniejsze kompozycje edytuj
Spektakle teatralne i musicale edytuj
- 1978 – musical. Azyl (reż.: A. Marczewski; libretto: Bogdan Chorążuk)
- 1980 – oratorium, Kolęda Nocka (reż.: Krzysztof Buczkowski; libretto: Ernest Bryll)
- 1982 – spektakl, Brat naszego Boga (reż.: A. Marczewski)
- 1983 – spektakl, Szewcy (reż: W. Bielicki)
Filmografia edytuj
- 1978 – Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (reż. Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda) – muzyka do piosenek Co robić w taką noc? oraz Dintojra[7]
- 1979 – Kobieta i kobieta (Ryszard Bugajski, Janusz Dymek)
- 1982 – Krzyk (reż. Barbara Sass)
- 1982 – Odlot (serial telewizyjny; reż. Janusz Dymek)
Piosenki z muzyką Wojciecha Trzcińskiego edytuj
|
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Wojciech Trzciński. kulturalna.warszawa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)]., kulturalna.warszawa.pl.
- ↑ Trzciński Wojciech. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)]., portalwiedzy.onet.pl.
- ↑ Laureaci Paszportów Polityki w 2004 roku. polityka.pl. [dostęp 2013-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-20)]. (pol.).
- ↑ Safjan, Młodkowski i Trzciński - laureatami nagród Kisiela [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2023-02-03] (pol.).
- ↑ pap: Wiktor Zin i Skaldowie wśród odznaczonych medalem Gloria Artis. wp.pl. [dostęp 2013-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)]. (pol.).
- ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-21].
- ↑ Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy. FilmPolski.pl. [dostęp 2013-01-18]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Ryszard Wolański, Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Trzciński Wojciech, s. 227.
- Wojciech Trzciński w portalwiedzy.onet.pl. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)].