Wojna Pinka
Wojna Pinka – seria bombardowań i ostrzału z powietrza górskich kryjówek wojowników z grupy plemiennej Mahsud w Południowym Waziristanie przez samoloty 2 Skrzydła (indyjskiego) Royal Air Force, którym dowodził Wing Commander Richard Pink, w marcu i kwietniu 1925 roku[2].
| interwencja brytyjska w Południowym Waziristanie | |||
| |||
| Czas |
marzec – kwiecień 1925 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium |
dzisiejszy Pakistan | ||
| Wynik |
zwycięstwo Brytyjczyków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Podłoże edytuj
Panowanie nad Północno-Zachodnimi Prowincjami Granicznymi miało istotne znaczenie dla Indii Brytyjskich. W latach dwudziestych XX wieku siły brytyjskie wielokrotnie starały się spacyfikować te prowincje i zaprowadzić koloniałny ład. W lipcu 1924 roku Brytyjczycy przeprowadzili kilka operacji przeciw grupie plemiennej Mahsud w Południowym Waziristanie i do października niemal wszystkie plemiona zostały ujarzmione. Opór stawiały i atakowały posterunki British Army jedynie cztery niewielkie grupy plemienne[3].
Działania edytuj
Wciąż jeszcze nieopierzony RAF chciał dowieść swej wartości bojowej, w związku z czym dowódca sił powietrznych w Indiach, Sir Edward Ellington, podjął bezprecedensową decyzję o użyciu przeciw wojownikom plemiennym lotnictwa bez współdziałania z armią[3].
Samoloty myśliwskie Bristol Fighter i bombowe de Havilland DH9 z 5., 27. i 60. dywizjonów RAF zostały przerzucone na lotniska polowe w Miranshah i Tank. Naloty rozpoczęły się 9 marca 1925[4] i po kilku tygodniach dywizjony RAF zdławiły rebelię[2].
1 maja 1925 roku zawarty został pokój na honorowych warunkach i tym samym krótka górska kampania została zakończona ze stratą − po stronie brytyjskiej − zaledwie dwóch ludzi i jednego samolotu[2]. Wojna Pinka była pierwszą akcją bojową RAF-u przeprowadzoną bez współdziałania z armią czy flotą[2].
Odznaczenia edytuj
Po zakończeniu kampanii 46 oficerów i 214 żołnierzy RAF-u, którzy brali udział w wojnie Pinka, otrzymali India General Service Medal z okuciem Waziristan 1925. Było to najrzadziej nadane okucie do India General Service Medal, a przeforsował je Szef Sztabu Lotnictwa Sir John Salmond, któremu udało się przekonać War Office o celowości nadania odznaczeń za tę kampanię[5]. Dowódca formacji, Wing Commander Pink, wkrótce został awansowany na stopień Group Captain[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Air Commodore Richard Charles Montagu Pink. [w:] Air of Authority – A History of RAF Organisation [on-line]. 17 czerwca 2007. [dostęp 2007-09-08].
- ↑ a b c d Royal Air Force History: RAF History Timeline 1918 to 1929. Royal Air Force, 2003. [dostęp 2007-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-02)].
- ↑ a b Richard Smith: Pink, Richard Charles Montagu (1888–1932). [w:] Oxford Dictionary of National Biography [on-line]. [dostęp 2007-10-08].
- ↑ Ken Delve: The Source Book of the RAF. Airlife Publishing Ltd, 1994. ISBN 1-8531-0451-5.
- ↑ John Laffin: Swifter than Eagles. A biography of Marshal of the RAF Sir John Salmond. William Blackwood & Sons Ltd, 1964.
Bibliografia edytuj
- Chaz Bowyer: RAF Operations 1918–1938. London: William Kimber, 1988. ISBN 0-7183-0671-6.
- Air Power Review – Volume 13 Number 3 Autumn/Winter 2010 – Pink’s War – Applying the Principles of Air Control to Waziristan – Lieutenant Colonel Andrew Roe