Wojskowa Agencja Fotograficzna
Wojskowa Agencja Fotograficzna (WAF) – agencja fotograficzna utworzona w Warszawie 1 lipca 1947 roku[1][2].
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
Warszawa |
| Data założenia |
1947 |
| Data likwidacji |
1991 |
.jpg)
Historia edytuj
Wojskowa Agencja Fotograficzna była pierwszą agencją fotograficzną utworzoną w Polsce po II wojnie światowej[1]. Współzałożycielką i kierowniczką agencji – do 1948 była Julia Pirotte[3][4]. Celem aktywności WAF było tworzenie dokumentacji fotograficznej z działań Wojska Polskiego, tworzenie dokumentacji fotograficznej (fotoreportaży) z wydarzeń gospodarczych, kulturalnych i politycznych w Polsce oraz tworzenie archiwum fotograficznego odrodzonego Wojska Polskiego[1]. Wojskowa Agencja Fotograficzna stała się właścicielem archiwum fotograficznego Filmu Polskiego (negatywy i pozytywy)[1].
Wojskowa Agencja Fotograficzna dysponowała sekcją fotoreporterów utworzoną przez Jana Mierzanowskiego – współzałożyciela WAF, która (zależnie od potrzeb) współpracowała z prasą cywilną[1]. W 1951 roku utworzono w WAF Redakcję Przeźroczy[1]. Od 1953 WAF publikowała codzienny fotoserwis prasowy, tematycznie powiązany z wojskiem[1]. Od 1967 zasięg fotoserwisu poszerzono o tematykę ogólnokrajową i zagraniczną, co było pokłosiem nawiązania współpracy z Centralną Agencją Fotograficzną[1].
Od 1955 WAF była wydawcą kronik miesięcznych i problemowych zestawów fotograficznych[1]. W 1967 rozpoczęto wydawanie kwartalnika Fotoserwisu Powszechnej Samoobrony[1].
Działalność edytuj
W 1967 Wojskowa Agencja Fotograficzna – po 20 latach działalności – miała w swoich zbiorach około 3,5 miliona fotografii prasowych, 127 fotokronik, 62 fotozestawy, 720 zestawów tematycznych przeźroczy, 8 milionów kart pocztowych oraz pół miliona negatywów[1]. W latach 1967–1971 współpracowała z 8 redakcjami czasopism wojskowych, 47 redakcjami gazet cywilnych (centralnych i wojewódzkich) oraz z 7 redakcjami tygodników ogólnopolskich[1].
Wojskowa Agencja Fotograficzna zakończyła działalność w 1991 roku – jej archiwum zostało przejęte przez Dom Wydawniczy Bellona, w czasie późniejszym trafiło do Centralnego Archiwum Wojskowego – w 1999 przekazane ówczesnemu Archiwum Dokumentacji Mechanicznej (obecnie Narodowe Archiwum Cyfrowe)[2][5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l Wacław Żdżarski – Historia fotografii warszawskiej, str. 335–341. Wydawca – Państwowe Wydawnictwo Naukowe (1974)
- ↑ a b Wojskowa Agencja Fotograficzna [online], archive.fo, 3 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-03].
- ↑ Żydowski Instytut Historyczny, Powtórzenia. Fotografie i archiwum Julii Pirotte. [online] [dostęp 2020-09-17].
- ↑ Małgorzata Szlachetka, Julia Pirotte. Zapomniana fotografka z Końskowoli [online], Kurier Lubelski [dostęp 2020-09-17].
- ↑ Portal Historyczny: Narodowe Archiwum Cyfrowe [online], web.archive.org, 3 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-03].
Linki zewnętrzne edytuj
- Reklama wojska polskiego z lat 90 – zdjęcia Wojskowej Agencji Fotograficznej. swiatobrazu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-22)].