Wolsztyn

miasto w województwie wielkopolskim

Wolsztyn (niem. Wollstein) – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu wolsztyńskiego i gminy miejsko-wiejskiej Wolsztyn. Położony jest w zachodniej części województwa nad rzeką Dojcą, 72 km na południowy zachód od Poznania. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.

Wolsztyn
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Hotel (Pałac) „Wolsztyn”
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

wolsztyński

Gmina

Wolsztyn

Prawa miejskie

przed 1424[1]

Burmistrz

Wojciech Lis

Powierzchnia

4,78 km²

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


11 630[2]
2433 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 68

Kod pocztowy

64-200

Tablice rejestracyjne

PWL

Położenie na mapie gminy Wolsztyn
Mapa konturowa gminy Wolsztyn, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Wolsztyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wolsztyn”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wolsztyn”
Położenie na mapie powiatu wolsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu wolsztyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wolsztyn”
Ziemia52°06′51″N 16°07′01″E/52,114167 16,116944
TERC (TERYT)

3029034

SIMC

0988632

Hasło promocyjne: Wolsztyn pełna parą!
Urząd miejski
Rynek 1
64-200 Wolsztyn
Strona internetowa

Według danych BIP z 31 grudnia 2023, miasto liczyło 11 630 mieszkańców[2].

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1458 roku położone było w XVI wieku w województwie poznańskim[3].

Sieć dróg miasta Wolsztyn

Historia edytuj

Pierwsze ślady osadnictwa i działalności człowieka na terenie ziemi wolsztyńskiej pochodzą z okresu kultury wczesnołużyckiej, o czym świadczą znalezione tam naczynia gliniane. Przypuszcza się, że w rejonie ujścia Dojcy do Jeziora Berzyńskiego istniało w IX–X wieku obronne grodzisko[1]. Pierwsze dokumenty mówiące o tym terenie pochodzą dopiero z połowy XII wieku. Około 1285 powstała osada, którą założyli cystersi z pobliskiego klasztoru w Obrze i która rozwinęła się lepiej niż Niałek Wielki i Komorowo (włączone do miasta)[1].

Początki Wolsztyna związane są z handlem wełną, a także z produkcją sukna i sukiennictwem[1]. W ciągu wieków nawiedzały miasto klęski żywiołowe – pożary i epidemie – z których najgroźniejsze wybuchły w latach: 1469, 1630, 1710 i 1810 r.

U schyłku XVIII wieku Wolsztyn liczył ponad półtora tysiąca mieszkańców. Wśród nich najwięcej było kupców, młynarzy, piwowarów i szewców. Pod koniec stulecia ten pomyślny dla miasta stan gospodarczy uległ zmianie.

Zabory Polski edytuj

Rok 1793, a z nim II rozbiór Polski zmienił sytuację Wolsztyna. Miasto weszło w granice Królestwa Pruskiego pod nazwą Wollstein. Oznaczało to oderwanie go od dotychczasowego zaplecza, jakim były dlań ziemie Rzeczypospolitej.

W roku 1811 miasto liczyło 1810 mieszkańców (224 domy)[4]. 26 lat później (1837) spis urzędowy wykazał 2587 osób (w tym 834 Żydów)[4]. Ludność niemiecka 3-krotnie przewyższała polską. Miasto należało do Apolinarego Gajewskiego i miało trzy szkoły, dwa szpitale, kościół katolicki, kościół ewangelicki (z superintendentem) oraz synagogę[4]. Budowę kościoła ewangelickiego i synagogi współfinansował rząd pruski[4]. W mieście urzędował sąd ziemsko-miejski oraz landrat powiatu Bomst[4]. Zajęciem wolsztynian było tkactwo, garbarstwo i sukiennictwo[4].

W II poł. XIX posiadające mieszany charakter etniczny miasto stało się areną nasilających się, urzędowych nacisków germanizacyjnych. Na skutek działalności Hakaty zmniejszył się stan posiadanej w rękach polskich ziemi.

W czasie powstania wielkopolskiego oddziały polskie w sile 800 powstańców przejęły kontrolę nad miastem 5 stycznia 1919[1]. W tym samym roku powstał powiat wolsztyński[1].

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonował komisariat Straży Granicznej i placówka II linii SG „Wolsztyn”[5].

II wojna światowa edytuj

W czasie II wojny światowej z miasta wysiedlono większość Polaków do Generalnego Gubernatorstwa, a w zamian sprowadzono Niemców w ramach akcji kolonizacyjnej Heim ins Reich. Na terenie miasta (w dzielnicy Komorowo) znajdowały się obozy pracy i obozy jenieckie[1]. Okupację niemiecką Wolsztyna zakończyło wkroczenie w dniu 26 stycznia 1945 oddziałów 7 samodzielnego korpusu kawalerii gwardii i 33 armii I Frontu Białoruskiego[6].

Okres PRL edytuj

Pod koniec lat 50. powstało w mieście Muzeum dr. Roberta Kocha przy szpitalu powiatowym[7].

Dostępność komunikacyjna edytuj

 
Zasięg komunikacji samochodowej Wolsztyna

Długość dróg powiatu wolsztyńskiego wynosi 650 km. Główną arterią komunikacyjną powiatu wolsztyńskiego jest droga krajowa nr 32 przechodząca przez Wolsztyn, łącząca Poznań z Zieloną Górą.

Poza tym ważnymi szlakami łączącymi Wolsztyn głównie z zachodnim obszarem Wielkopolski są drogi wojewódzkie: 303 (Wolsztyn-Babimost), 305 (Wolsztyn-Nowy Tomyśl) oraz 315 (Wolsztyn-Nowa Sól).

Głównym węzłem transportu drogowego jest przystanek autobusowy w Wolsztynie. Na terenie powiatu wolsztyńskiego swoje usługi świadczą: PKS Zielona Góra, Poznań, i spółka Feniks V – własność PKS Żary.

Linie kolejowe zapewniają dostęp komunikacyjny w układzie regionalnym dla Wolsztyna. Przez Wolsztyn prowadzi linia kolejowa z Poznania oraz z Leszna do Zbąszynka.

Jeszcze kilkanaście lat temu miasto było znaczącym węzłem komunikacji kolejowej, gdyż funkcjonowały linie z 5 kierunków. Z biegiem lat zaczęto wycofywać z użytku kolejne połączenia, czego przykładem było w 1994 r. zaprzestanie kursów do Nowej Soli i Sulechowa.

Około 6 km na zachód od miasta znajduje się lądowisko Powodowo.

Ludność edytuj

Źródło[8][9]:

  • Piramida wieku mieszkańców Wolsztyna w 2014 roku.


 

Gospodarka edytuj

W Wolsztynie funkcjonuje od 2006 roku fabryka światowego koncernu Firestone – produkuje głównie na eksport amortyzatory do autobusów i ciężarówek. Ważnymi pracodawcami są także firmy Nexbau - producent okien i Gorgiel oferujący grzejniki. Działają tutaj także zakład przetwórczy owoców i warzyw, fabryka mebli oraz fabryka akcesoriów metalowych z głównym nastawieniem na eksport bardzo szerokiego asortymentu okuć, zamków, profili metalowych wykorzystywanych w przemyśle meblarskim i metalowym. W okolicach Wolsztyna działają firmy z branży spożywczej.

Turystyka edytuj

Wokół Wolsztyna znajdują się następujące obiekty krajobrazowe[10]:

W 2020 roku objęto ochroną kasztanowca zwyczajnego o obwodzie 414 cm rosnącego na zapleczu Muzeum Dr Roberta Kocha[11]

Sport edytuj

 
Miejska Hala Sportowa „Świtezianka”

Hala Sportowa „Świtezianka” była miejscem spotkań o charakterze międzynarodowym (m.in. eliminacje grupowe w hokeju halowym kobiet do Mistrzostw Świata w 2007 roku, mecze juniorów reprezentacji Polski i Egiptu w 2004 roku). W mieście odbyły się finały Mistrzostw Świata Women´s U19 WFC 2008. W 2007 roku (wiosną) odbyły się w Wolsztynie rozgrywki o Mistrzostwo Polski Juniorów w piłce ręcznej, w których drugie miejsce zajął zespół KPR Wolsztyniak. Od 2007 roku na jeziorze wolsztyńskim odbywają się corocznie zawody kajakarskie. W grudniu 2008 roku została oddana do użytku Miejska Pływalnia, na której to od 16 marca 2010 roku rozpoczęły się treningi klubu pływackiego – UKS „3 WODNIK Wolsztyn”. Klub ten reprezentuje powiat wolsztyński m.in. na Grand Prix w Śremie, Mistrzostwach Wielkopolski LZS oraz w licznych zawodach rozgrywanych w Wielkopolsce i woj. lubuskim. W Wolsztynie mieści się również Stadionie Ośrodka Sportu i Rekreacji im. Józefa Piłsudskiego, na którym występuje klub piłkarski Grom Wolsztyn[12].

Klubami Wolsztyna są m.in.:

  • piłkarski Klub Sportowy „Grom” Wolsztyn, założony 7 kwietnia 1945 roku[12]
  • Klub Piłki Ręcznej „Wolsztyniak” Wolsztyn, założony 5 listopada 1994 roku i wywodzący się z sekcji piłki ręcznej Gromu Wolsztyn[13]
  • UMKS „Iskra” Wolsztyn (lekkoatletyka i badminton)
  • MUKS „Kolejarz” APR Wolsztyn (piłka nożna)
  • KR „Lokomotywa” Wolsztyn (rugby)
  • UKS „3 Wodnik” Wolsztyn (klub pływacki)
  • Klub Sportowy Zryw Wolsztyn (klub kajakarski)

W okresie międzywojennym w Wolsztynie istniały[12]:

  • „Unitas” Wolsztyn, klub piłkarski założony 1 czerwca 1921 roku, zespół dokonał fuzji z Sokołem 26 sierpnia 1928 roku, występował na dzisiejszym Stadionie Ośrodka Sportu i Rekreacji im. Józefa Piłsudskiego, który został otwarty 14 czerwca 1931 roku, sukcesem klubu jest m.in. IV poziom rozgrywek;
  • „Czarni” Wolsztyn, klub posiadający sekcję piłki nożnej, hokeja na lodzie i tenisa, założony 1 lipca 1927 roku;
  • Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” Wolsztyn, założone 21 września 1921 roku;
  • „Jordan” Wolsztyn, klub szkolny założony 5 stycznia 1919 roku i zlikwidowany w lipcu 1934 roku.

Zabytki edytuj

 
Kościół farny pw. Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej
 
Poewangelicki Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego

Parowozownia edytuj

 
Parowozownia w Wolsztynie
  • Parowozownia Wolsztyn (ul. Fabryczna) – jedyny obiekt w Europie, gdzie parowozy normalnotorowe (przystosowane do jazdy po torze o standardowej szerokości 1435 mm) obsługują planowy ruch pasażerski. Znajduje się tutaj ok. 30 sztuk tych pojazdów, m.in. unikalna lokomotywa Ok1, Ok22, oraz zabytkowe wagony. Najcenniejszym eksponatem jest parowóz Pm36, z 1937 r. wyprodukowany w fabryce w Chrzanowie, który potrafi osiągać szybkość do 130 km/h. Parowozy prawie codziennie prowadzą planowe pociągi osobowe. W dni robocze kursują na trasie do Leszna, w soboty do Poznania. Czasami organizowane są również przejazdy retro i specjalne pociągi okolicznościowe. Parowozownia jest dostępna dla turystów całorocznie i całodobowo. Co roku na przełomie kwietnia i maja ma miejsce „Parada Parowozów” oraz w okolicach maja organizowane jest widowisko "Światło, Para Dźwięk". Jubileuszową paradę w 2007 roku obejrzało ponad 20 tysięcy turystów[14].

Związani z Wolsztynem edytuj

Z dziejami Wolsztyna związali swe życie m.in.:

  • Józef Hoene-Wroński – filozof i matematyk urodzony w Wolsztynie w 1776 r.[1]
  • Robert Koch – uczony, lekarz, laureat Nagrody Nobla. W latach 1872–1880 jako skromny lekarz powiatowy w Wolsztynie dokonał swych pierwszych odkryć[1], wykrył zarazek wąglika, który dziesiątkował wówczas bydło. Później, znany już w medycynie i świecie nauki, pracując w Berlinie odkrył prątki gruźlicy.

Instytucje oświatowe edytuj

  • Szkoły:
    • Szkoła Podstawowa nr 1
    • Szkoła Podstawowa nr 2
    • Szkoła Podstawowa nr 3
    • Szkoła Podstawowa nr 5
    • Zespół Szkół Specjalnych w Wolsztynie
    • Zespół Szkół Zawodowych im. Marcina Rożka
    • Zespół Szkół Ogólnokształcących i Profilowanych im. Marii Skłodowskiej-Curie*
  • Biblioteki:
    • Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Wolsztyn
    • Biblioteka Pedagogiczna Poznań – oddział Wolsztyn

Wspólnoty wyznaniowe edytuj

Miasta partnerskie edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i Anders 1989 ↓, s. 109.
  2. a b Stan Ludności Miasta i Gminy Wolsztyn na podstawie danych z rejestru mieszkańców na dzień 31.12.2023r. [online], BIP, 5 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-01] (pol.).
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 177.
  4. a b c d e f Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 178–179.
  5. Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 22. ISBN 83-87424-77-3.
  6. Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 835.
  7. Wiesław Nowakowski „U odkrywcy prątka gruźlicy”, „Świat” nr 23/1959, s. 6.
  8. Marcin Adamczak: Wolsztyn w XIX wieku. [dostęp 2018-11-30]. (pol.).
  9. Gmina Wolsztyn: Wolsztyn. [dostęp 2018-11-30]. (pol.).
  10. Wolsztyn.pl/turystyka. [dostęp 2021-01-24].
  11. Uchwała nr XXV/283/2020 Rady Miejskiej w Wolsztynie z dnia 25 listopada 2020 r. w sprawie ustanowienia pomnika przyrody.. [dostęp 2021-01-24].
  12. a b c gromwolsztyn.pl: Historia – Klub Sportowy Grom Wolsztyn. [dostęp 2019-01-10]. (pol.).
  13. kpr-wolsztyniak.pl: Wolsztyniak – Historia. [dostęp 2019-01-10]. (pol.).
  14. Oficjalna strona PKP pkp.pl.
  15. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-14].
  16. Umowa partnerska Wolsztyn – Mór (Węgry). Urząd Miejski w Wolsztynie, 3 października 2016. [dostęp 2016-10-08].

Bibliografia edytuj

  • Paweł Anders: Jeziora Wolsztyńsko-Zbąszyńskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989.

Linki zewnętrzne edytuj