WrestleMania 31
WrestleMania 31 – trzydziesta pierwsza edycja gali wrestlingu w formacie PPV organizowanej przez WWE. Była to szósta edycja gali organizowana w Kalifornii. WrestleMania jest największą coroczną galą wrestlingu na świecie.
| Motyw muzyczny |
"Rise" od Davida Guetty i Skylar Grey | |||
|---|---|---|---|---|
| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
| Sponsor | ||||
| Data |
29 marca 2015 | |||
| Widownia |
76 976 (kwestionowane)[1] | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Gale WWE Network – chronologicznie | ||||
| ||||
| WrestleMania – chronologicznie | ||||
| ||||
Droga do WrestleManii edytuj
Wydarzenie składało się z walk podszytych wcześniej trwającymi, wyreżyserowanymi konfliktami. Fabuła rozwija się na cotygodniowych telewizyjnych galach Raw i SmackDown!. Wrestlerzy występują jako określone postacie i rozwijają konflikty między sobą. Punktem kulminacyjnym są pojedynki na galach PPV.
Storyline'y edytuj
Roman Reigns vs. Brock Lesnar edytuj
Na gali Royal Rumble Brock Lesnar obronił tytuł WWE World Heavyweight Championship, a Roman Reigns wygrał coroczny Royal Rumble match, tym samym zdobywając prawo walki o główny pas mistrzowski na WrestleManii. Roman Reigns został zmuszony postawienia na szali miano pretendenta i zmierzenia się z Danielem Bryanem na ostatniej gali PPV przed WrestleManią – Fastlane. Reigns wygrał ten pojedynek.
Sting vs. Triple H edytuj
Na gali Survivor Series 2014 Sting pojawił się w WWE po raz pierwszy. Zaatakował on Triple H’a oraz spowodował zwycięstwo drużyny Johna Ceny w walce wieczoru. Stawką pojedynku była władza w WWE, dotychczas sprawowana przez The Authority (Triple H i Stephanie McMahon). Na Raw 19 stycznia Sting pojawił się podczas walki wieczoru i spowodował porażkę drużyny złożonej z ludzi The Authority. Stawką walki było przywrócenie pracy wcześniej zwolnionym Dolphowi Zigglerowi, Rybackowi i Erickowi Rowanowi. 26 stycznia ogłoszono, że Triple H wyzwał Stinga na konfrontację twarzą w twarz na gali Fastlane. Sting zaakceptował wyzwanie. Spotkanie doprowadziło do bójki między zawodnikami, podczas której Sting wskazał na logo WrestleManii, tym samym doprowadzając do ich pojedynku na tejże gali.
André the Giant Memorial Battle Royal edytuj
Na Raw 23 lutego zostało ogłoszone, że na WrestleManii po raz drugi odbędzie się André the Giant Memorial Battle Royal.
Ladder match edytuj
26 lutego WWE ogłosiło na Facebooku, że na gali dojdzie do walki o pas WWE Intercontinental Championship, w której Bad News Barrett będzie bronił tytułu w wieloosobowym Ladder matchu. 2 marca na Raw ogłoszono, że do pojedynku dołączy R-Truth, w następnych dniach ogłoszono, że w walce będą brali udział Dean Ambrose, Luke Harper, Dolph Ziggler i Stardust.
Paige i AJ Lee vs. The Bella Twins edytuj
2 marca Paige pokonała Nikki Bellę w walce o WWE Divas Championship poprzez dyskwalifikację po interwencji Brie Belli (tytuł nie zmienił posiadacza). Po walce siostry Bella zaatakowały Paige, lecz wycofały się, gdy powracająca AJ Lee pomogła Paige. 9 marca ogłoszono, że na gali dojdzie do pojedynku tag-teamowego pomiędzy zawodniczkami.
Rusev vs. John Cena edytuj
Na gali Fastlane Rusev pokonał Johna Cenę i obronił WWE United States Championship. W następnych tygodniach Cena domagał się walki rewanżowej, jednak Rusev odmawiał. Stephanie McMahon ogłosiła, że Cena nie dostanie pojedynku na WrestleMania|WrestleManii, chyba że Rusev się na to zgodzi. 9 marca John Cena zaatakował Ruseva, gdy ten obronił tytuł WWE United States Championship w walce Curtisem Axelem. Założył na nim dźwignię STF, a wtedy Lana zgodziła się na rewanż w imieniu Ruseva.
Bray Wyatt vs. The Undertaker edytuj
Na gali Fastlane Bray Wyatt wyzwał The Undertakera na pojedynek na WrestleManii, po kilku tygodniach kierowanych do niego przemówień. 9 marca The Undertaker zaakceptował wyzwanie.
Seth Rollins vs. Randy Orton edytuj
Pod koniec roku 2014 Randy Orton został skontuzjowany przez Setha Rollinsa. Powrócił on na gali Fastane i zaatakował członków The Authority. W następnych tygodniach Orton stał po stronie Rollinsa, aż w końcu 9 marca zaatakował go. Na SmackDown 12 marca Randy Orton wyzwał Setha Rollinsa na pojedynek. Rollins zaakceptował wyzwanie 16 marca.
WrestleMania edytuj
Angielskimi komentatorami WrestleManii 31 byli Michael Cole, Jerry Lawler oraz John "Bradshaw" Layfield. Lillian Garcia i Eden Stiles zapowiadały zawodników, natomiast celebrytka Maria Menounos przeprowadzała zakulisowe wywiady. Podczas eventu, Skylar Grey, Travis Barker i Kid Ink wykonali motywy muzyczne gali – "Rise" oraz "Money and the Power".
Pre-show edytuj
Pre-show WrestleManii (WrestleMania Kickoff) został poprowadzony przez Renee Young, Bookera T, Coreya Gravesa i Byrona Saxtona. Odbyły się na nim dwie walki. Pierwszą z nich był Fatal 4-Way Tag Team match o WWE Tag Team Championship. Mistrzowie tag-team Tyson Kidd i Cesaro zdołali obronić tytuły mistrzowskie w walce z The New Day, Los Matadores i The Usos[2]. Podczas walki Jey Uso doznał kontuzji ramienia[2].
Drugą walką był drugi doroczny André The Giant Memorial Battle Royal. Brało w nim udział 30 zawodników, a zwycięzcą został Big Show – jako ostatniego wyeliminował Damiena Mizdowa[3]. Sam Mizdow przeszedł face turn – wyeliminował z walki swojego partnera-heela, The Miza[3].
Główne show edytuj
Openerem WrestleManii 31 był Ladder match o WWE Intercontinental Championship. Brało w nim udział 7 wrestlerów: mistrz interkontynentalny Bad News Barrett, Daniel Bryan, R-Truth, Dean Ambrose, Luke Harper, Dolph Ziggler i Stardust. Bryan zdobył tytuł mistrzowski po zrzuceniu Dolpha Zigglera z drabiny[4].
Drugim starciem wieczoru była walka singlowa pomiędzy Sethem Rollinsem a Randym Ortonem. Orton zwyciężył po skontrowaniu finishera Rollinsa własnym RKO[5].
Na WrestleManii 31 odbyła się pierwsza oficjalna walka Stinga w WWE. Sting założył dźwignię Scorpion Death Lock na Triple H'u, co spowodowało interwencję D-Generation X. Sting wyrzucił z ringu Billy’ego Gunna, Road Dogga, X-Paca i Triple H’a. Wkrótce na rampie pojawiło się przyjazne Stingowi ugrupowanie New World Order (Hulk Hogan, Scott Hall i Kevin Nash). Podczas gdy dwie stajnie biły się ze sobą na zewnątrz ringu, Triple H i Sting na przemian wykonywali na sobie akcje kończące. Ostatecznie, starcie wygrał Triple H. Po walce rywale podali sobie ręce w geście szacunku[6].
Daniel Bryan wystąpił w segmencie z byłymi mistrzami interkontynalnymi WWE – Patem Pattersonem, Roddym Piperem, Rickym Steamboatem, Rikiem Flairem i Bretem Hartem. Pojawił się również Ron Simmons. Było to ostatnie wystąpienie Roddy’ego Pipera w WWE.
AJ Lee i Paige pokonały bliźniaczki Bella po tym, jak Paige wrzuciła Brie w stalowe schodki, a AJ wykonała dźwignię Black Widow na Nikki[7].
Po tej walce zaprezentowano rocznik 2015 Hall of Fame: The Bushwhackers, Larry Zbyszko, Alundra Blayze, Tatsumi Fujinami, Rikishi, Arnold Schwarzenegger i Kevin Nash wyszli na rampę. "Macho Man" Randy Savage i pierwszy zdobywca "Warrior Award" Connor "The Crusher" Michalek, którzy zostali wprowadzeni do Hall of Fame pośmiertnie, reprezentowani byli przez członków ich rodzin.
Piątą walką był pojedynek o United States Championship pomiędzy broniącym tytułu Rusevem a Johnem Ceną. W końcówce walki Lana została potrącona przez Ruseva, po czym John Cena wykonał Attitude Adjustment na przeciwniku i przypiął go. Cena stał się posiadaczem United States Championship po raz czwarty[8]. Była to pierwsza przegrana Ruseva przez przypięcie od czasu jego debiutu w głównym rosterze WWE.
The Authority (Triple H i Stephanie McMahon) ogłosiło, że fani WWE ustanowili nowy rekord publiczności na Levi’s Stadium – na WrestleManii obecnych było 76,976 fanów. Przechwałki Authority doprowadziły do wejścia na ring The Rocka. Do The Rocka dołączyła obecna na widowni mistrzyni UFC wagi koguciej Ronda Rousey. Wspólnie skonfrontowali się z Authority i wyrzucili ich z ringu.
The Undertaker pokonał Braya Wyatta w szóstym pojedynku na karcie WrestleManii[9]. Wyatt walczył z kontuzjowaną kostką, co spowodowało wolne tempo pojedynku[10].
Walka wieczoru edytuj
Main eventem WrestleManii 31 miał być pojedynek o WWE World Heavyweight Championship pomiędzy broniącym mistrzostwa Brockiem Lesnarem a Romanem Reignsem. Podczas gdy obaj uczestnicy walki leżeli wycieńczeni na macie ringu, zza kulis wybiegł zdobywca walizki Money in the Bank, Seth Rollins[11]. Sędzia walki przemienił walkę jeden na jednego w Triple Threat match. Po wykonaniu swojej akcji kończącej na Romanie Reignsie, Seth Rollins przypiął go i zdobył tytuł mistrzowski[11].
Wyniki edytuj
| Nr | Walka | Stypulacja | Czas |
|---|---|---|---|
| Preshow | Tyson Kidd & Cesaro (c) pokonali Los Matadores (Diego i Fernando), The New Day (Big E i Kofi Kingston), The Usos (Jimmy i Jey Uso) | Fatal 4 Way Tag Team match o WWE Tag Team Championship | 9:58 |
| Preshow | Big Show wygrał po wyeliminowaniu ostatniego zawodnika Damiena Mizdowa | 30-osobowy André the Giant Memorial Battle Royal[12] | 18:05 |
| 1 | Daniel Bryan pokonał Bad News Barretta (c), R-Trutha, Deana Ambrose'a, Luke’a Harpera, Dolpha Zigglera i Stardusta | Ladder match o WWE Intercontinental Championship[13] | 13:47 |
| 2 | Randy Orton pokonał Setha Rollinsa (z Joeyem Mercurym i Jamiem Noble) | Singles match[14] | 13:15 |
| 3 | Triple H pokonał Stinga | No Disqualification match[15] | 18:36 |
| 4 | AJ Lee i Paige pokonały The Bella Twins (Nikki i Brie Bella) | Tag Team match[16] | 6:42 |
| 5 | John Cena pokonał Ruseva (c) (z Laną) | Singles match o WWE United States Championship[17] | 14:31 |
| 6 | The Undertaker pokonał Braya Wyatta | Singles match[18] | 15:12 |
| 7 | Seth Rollins pokonał Romana Reignsa i Brocka Lesnara (c) (z Paulem Heymanem) | Triple Threat match o WWE World Heavyweight Championship[19] Rollins dołączył w trakcie walki, wykorzystując swój kontrakt Money in the Bank. |
16:43 |
| (c) – mistrz/mistrzowie przed walką | |||
André the Giant Memorial Battle Royal edytuj
| Kol. | Zawodnik | Wyeliminowany przez | Czas |
|---|---|---|---|
| 1 | Curtis Axel | kilkunastu wrestlerów | 0:38 |
| 2 | Adam Rose | Fandango | 2:10 |
| 3 | Fandango | Adam Rose | 2:12 |
| 4 | Alex Riley | Damien Mizdow | 3:43 |
| 5 | Zack Ryder | Bo Dallas | 4:10 |
| 6 | Bo Dallas | Hideo Itami | 4:38 |
| 7 | Hideo Itami | Big Show | 5:10 |
| 8 | Diego | Kane | 5:23 |
| 9 | Fernando | 5:24 | |
| 10 | Sin Cara | Cesaro | 5:39 |
| 11 | Tyson Kidd | Mark Henry | 5:55 |
| 12 | Mark Henry | Viktor and Konnor | 6:25 |
| 13 | Konnor | Ryback | 7:23 |
| 14 | Viktor | 7:23 | |
| 15 | Darren Young | 7:39 | |
| 16 | Heath Slater | 7:56 | |
| 17 | Titus O’Neil | 8:19 | |
| 18 | Jack Swagger | Big Show | 8:36 |
| 19 | Big E | 9:06 | |
| 20 | Xavier Woods | 9:11 | |
| 21 | Kofi Kingston | 9:19 | |
| 22 | Erick Rowan | 10:15 | |
| 23 | Goldust | Ryback | 10:29 |
| 24 | Kane | Cesaro | 11:09 |
| 25 | Jimmy Uso | Big Show | 11:21 |
| 26 | Cesaro | 11:53 | |
| 27 | Ryback | 12:31 | |
| 28 | The Miz | Damien Mizdow | 14:46 |
| 29 | Damien Mizdow | Big Show | 18:05 |
| -- | Big Show | ZWYCIĘZCA | N/A |
Linki zewnętrzne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Actual reported attendance for Wrestlemania 31 per report. Wrestleview. [dostęp 2019-08-01].
- ↑ a b WWE Tag Team Champions Tyson Kidd & Cesaro def. The Usos, Los Matadores and The New Day's Big E & Kofi Kingston [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ a b Big Show won 2nd Annual Andre the Giant Memorial Battle Royal (Kickoff Match) [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ Daniel Bryan won the Intercontinental Championship Ladder Match [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ Randy Orton def. Seth Rollins [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ Triple H def. Sting [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ AJ Lee & Paige def. The Bella Twins [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ John Cena def. United States Champion Rusev [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ The Undertaker def. Bray Wyatt [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ Bray Wyatt Post-WrestleMania Injury Status Update [online], Wrestlezone [dostęp 2016-03-20] (ang.).
- ↑ a b Seth Rollins cashed in his Money in the Bank contract and def. Brock Lesnar and Roman Reigns to become WWE World Heavyweight Champion [online], wwe.com [dostęp 2016-03-20].
- ↑ 2nd Annual Andre the Giant Memorial Battle Royal WWE (dostęp 26 lutego 2015)
- ↑ Intercontinental Championship Ladder Match WWE (dostęp 27 lutego 2015)
- ↑ Randy Orton vs Seth Rollins WWE (dostęp 17 marca 2015)
- ↑ Sting vs. Triple H WWE (dostęp 26 lutego 2015)
- ↑ AJ Lee i Paige vs The Bella Twins WWE (dostęp 10 marca 2015)
- ↑ Rusev vs John Cena WWE (dostęp 10 marca 2015)
- ↑ The Undertaker vs Bray Wyatt WWE (dostęp 10 marca 2015)
- ↑ WWE World Heavyweight Champion Brock Lesnar vs. Roman Reigns. WWE (dostęp 26 lutego 2015)