Wikipedia

Wszyscy na scenę

Wszyscy na scenę (ang. The Band Wagon) – amerykański film muzyczny z 1953 roku w reżyserii Vincente Minnellego z Fredem Astaire i Cyd Charisse w rolach głównych.

Wszyscy na scenę
The Band Wagon
Ilustracja
Gatunek

film muzyczny

Rok produkcji

1953

Data premiery

7 sierpnia 1953

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

111 minut

Reżyseria

Vincente Minnelli

Scenariusz

Betty Comden
Adolph Green

Główne role

Fred Astaire
Cyd Charisse

Muzyka

Arthur Schwartz

Zdjęcia

Harry Jackson

Scenografia

F. Keogh Gleason
Edwin B. Willis

Kostiumy

Mary Ann Nyberg

Montaż

Albert Akst

Produkcja

Arthur Freed
Roger Edens

Wytwórnia

Metro-Goldwyn-Mayer

Dystrybucja

Metro-Goldwyn-Mayer

Multimedia w Wikimedia Commons

Opis edytuj

Oryginalny tytuł filmu – The Band Wagon – to również tytuł rewii z 1931 roku wystawianej w New Amsterdam Theatre na Broadwayu[1], autorstwa Arthura Schwartza i Howarda Dietza, w której Fred Astaire po raz ostatni występował ze swoją siostrą Adele. Muzyka z tej rewii została także wykorzystana w filmie Dancing in the Dark z 1949 roku (w roli głównej – William Powell), wyprodukowanym przez wytwórnię 20th Century Fox[2].

Początkowo film Wszyscy na scenę miał być zatytułowany I Love Louise, jednak producent Arthur Freed odkupił od 20th Century Fox prawa do tytułu The Band Wagon.

Z broadwayowskiej rewii pozostawiono w filmie pięć utworów: "Dancing in the Dark", "I Love Louise", "The Beggar Waltz", "High and Low" oraz "New Sun in the Sky". Kolejnych siedem utworów pochodzi z innych musicali Schwartza ("I Guess I'll Have to Change My Plan", "A Shine on Your Shoes", "Something to Remember by You", "Triplets", "By Myself"), a dwa zostały napisane specjalnie na potrzeby filmu ("That's Entertainment", "The Girl Hunt").

Obsada edytuj

Fabuła edytuj

Głównym bohaterem filmu jest Tony Hunter – aktor i tancerz, którego kariera filmowa chyli się ku upadkowi. Hunter wraca do Nowego Jorku, aby wystąpić na Broadwayu w sztuce napisanej dla niego przez znajomych dramaturgów – Lily i Lestera Martonów. Reżyserem spektaklu ma być genialny aktor, pisarz i reżyser Jeffrey Cordova. Początkowo sztuka ma być lekką komedią o pisarzu, który dla pieniędzy tworzy poczytne kryminały, jednak Cordova przekształca spektakl we współczesną wersję historii Fausta, obsadzając siebie w roli Diabła, a Huntera w roli Fausta. Obsadę uzupełnia młoda tancerka Gabrielle Gerard. Premiera kończy się niepowodzeniem, a Hunter postanawia wystawić spektakl z tym samym zespołem, lecz w pierwotnej komediowej wersji, i w celu sfinansowania tego przedsięwzięcia sprzedaje swoją kolekcję obrazów. Zespół odbywa z nowym programem tournée po kraju. Tony zakochuje się w Gabrielle, lecz obawia się wyznać jej swe uczucia. Sztuka okazuje się sukcesem i zespół występuje ponownie na Broadwayu. Po udanym przedstawieniu Gabrielle wyznaje Tony'emu miłość.

Lista utworów edytuj

Wszystkie utwory autorstwa Arthura Schwartza i Howarda Dietza. Wykonanie: orkiestra pod dyrekcją Adolpha Deutscha[3].

  1. "By Myself"
    • Fred Astaire (śpiew)
  2. "A Shine on Your Shoes"
    • Fred Astaire, Leroy Daniels (śpiew)
  3. "That's Entertainment"
    • Jack Buchanan, Nanette Fabray, Oscar Levant, Fred Astaire (śpiew)
    • Jack Buchanan, Nanette Fabray, Oscar Levant, Cyd Charisse (dubbing – India Adams), Fred Astaire (śpiew)
  4. "The Beggars Waltz"
    • Cyd Charisse, James Mitchell i balet (taniec)
  5. "Dancing in the Dark"
    • Fred Astaire, Cyd Charisse (taniec)
  6. "You and the Night and the Music"
    • Fred Astaire, Cyd Charisse (taniec)
  7. "Something to Remember You By"
  8. "High and Low"
  9. "I Love Louisa"
    • Fred Astaire, Oscar Levant, Nanette Fabray (śpiew)
  10. "New Sun in the Sky"
    • Cyd Charisse (dubbing – India Adams)
  11. "I Guess I'll Have to Change My Plan"
    • Fred Astaire, Jack Buchanan (śpiew)
  12. "Louisiana Hayride"
    • Nanette Fabray (śpiew)
  13. "Triplets"
    • Fred Astaire, Nanette Fabray, Jack Buchanan (śpiew)
  14. "The Girl Hunt"
    • Fred Astaire, Cyd Charisse (taniec)

Nagrody edytuj

  • W 1953 film otrzymał trzy nominacje do Oscara: Mary Ann Nyberg za najlepsze kostiumy, Adolph Deutsch za najlepszą muzykę filmową oraz Betty Comden i Adolph Green za najlepszy scenariusz[4].
  • W 1995 roku Wszyscy na scenę zostało wpisane na listę National Film Registry, będącą wykazem najważniejszych filmów w dorobku amerykańskiej kinematografii, wytypowanych do przechowania w Bibliotece Kongresu[5].
  • Wszyscy na scenę zostało w 2006 roku uznane przez Amerykański Instytut Filmowy za jeden z 25 najlepszych filmów muzycznych wszech czasów[6].

Ciekawostki edytuj

  • Krytycy dopatrywali się w filmie Wszyscy na scenę odniesień do kariery filmowej Freda Astaire'a, która wówczas znajdowała się w martwym punkcie[7].
  • Grany przez Astaire'a Tony Hunter w jednej ze scen zauważa, że Gabrielle Gerard jest dla niego zbyt wysoką partnerką. W rzeczywistości tak było – Cyd Charisse w całym filmie tańczy w butach na płaskim obcasie (oprócz sceny "The Girl Hunt")[7].
  • Uważa się, że postacie Lily i Lestera Martonów wzorowane są na parze scenarzystów – Betty Comden i Aldophie Greenie, zaś postać Jeffreya Cordovy na osobie José Ferrera, który w tym czasie był producentem czterech spektakli na Broadwayu, a w kolejnym występował jako aktor[7].
  • Z filmu wycięto scenę "Two-Faced Woman", w której występują Cyd Charisse i Oscar Levant. Została ona zamieszczona na wydaniu DVD[7].


  • W jednej z początkowych scen widać w tle plakat reklamujący przedstawienie "Every Night At Seven". Jest to tytuł spektaklu, w którym grali Fred Astaire i Jane Powell w filmie Królewskie wesele (1951)[7].
  • W filmie wielokrotnie można zobaczyć plakat z tytułem "The Proud Land" (między innymi w scenie "The Girl Hunt"), który jest tytułem książki z filmu Vincente Minellego Zły i piękny (1952)[7].

Bibliografia edytuj

Lucjan Kydryński: Kino muzyczne. Przewodnik po filmach muzycznych. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1993, s. 144–145. ISBN 83-221-0644-0.

Przypisy edytuj

  1. ↑ http://www.ibdb.com/show.php?id=1825 [dostęp 14 listopada 2009].
  2. ↑ Dancing in the Dark w bazie Filmweb
  3. ↑ http://www.imdb.com/title/tt0045537/soundtrack [dostęp 14 listopada 2009]
  4. ↑ The Official Academy Awards® Database. [dostęp 2009-11-20]. (ang.).
  5. ↑ The 25 Films for '95. [dostęp 2009-11-13]. (ang.).
  6. ↑ Najlepsze musicale wszech czasów. 5 września 2006. [dostęp 2011-03-08]. (pol.).
  7. ↑ a b c d e f g h The Band Wagon (1953) - IMDb. [dostęp 2023-02-08].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wszyscy_na_scenę&oldid=72849162”