Wyżeł duński jest to jedna z ras psów należąca do grupy wyżłów, zaklasyfikowana do sekcji wyżłów kontynentalnych, w podsekcji psów w typie gończych. Podlega próbom pracy[1].

Wyżeł duński
Ilustracja
Wyżeł duński
Inne nazwy

Gammel Dansk Hønsehund, Pointer staroduński,

Kraj patronacki

Dania

Kraj pochodzenia

Dania[1]

Wymiary
Wysokość

54 - 60 cm (psy),
50 - 56 cm (suki)

Masa

30 - 35 kg (psy),
26 - 31 kg (suki)

Klasyfikacja
FCI

Grupa VII, Sekcja 1.1,
numer wzorca 281

Głowa wyżła duńskiego

Rys historyczny edytuj

Powstanie wyżła duńskiego datuje się w okolicach XVIII wieku, kiedy Morten Bak z miejscowości Glenstrup, na Jutlandii skrzyżował lokalne psy wiejskie, zwane przez okolicznych mieszkańców "bluthundami", z psami pochodzącymi od cyganów, posiadających domieszkę krwi dawnych pointerów hiszpańskich. Zarówno jedne, jak i drugie miały wśród swoich przodków psa św. Huberta. Z otrzymanych w ten sposób mieszańców, po ścisłej selekcji hodowlanej Bak uzyskał, w ciągu ośmiu pokoleń, jednolity typ wyżła o brązowych cętkach, bądź plamach. Początkowo psy te określano jako psy Baka lub pointery duńskie (staroduńskie).

Do czasu II wojny światowej wyżeł duński stawał się coraz mniej popularny, wypierany przez pointera angielskiego. Po wojnie duńskie grono myśliwych postanowiło reaktywować hodowlę rodzimej rasy. Pod koniec lat 90. była to trzecia, co do liczebności, zarejestrowana w Dansk Hundestambog rasa psów myśliwskich[2].

Wygląd edytuj

Wyżeł ten ma sylwetkę prostokątną i stosunkowo masywną. Ważną proporcją jest stosunek wysokości do długości tułowia, który wynosi 8:9. Głowa jest dość obszerna i krótka, stop nie jest wyraźnie zaznaczony. Linia grzbietu lekko jest lekkoopadająca ku tyłowi, najwyższa w kłębie.

Szata i umaszczenie edytuj

Umaszczenie, jakie występuje u tych wyżłów, jest brązowo-białe, cętkowane lub w większe łaty. Włos jest krótki, gęsty i ściśle przylega do skóry.

Zachowanie i charakter edytuj

Wyżeł duński jest psem ściśle współpracującym z myśliwym. Spokojny i odważny cicho pracuje w terenie, w podobnym stylu jak pointer.

Użytkowość edytuj

Jest psem hodowanym głównie przez myśliwych, wykorzystywanym w polowaniach pełniąc zadania wyżła. Jest ceniony ze względu na dobry węch, stąd pracuje także jako posokowiec.

Przypisy edytuj

  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 291.
  2. Hans Räber "Encyklopedia Psów Rasowych" T II, s. 599

Bibliografia edytuj

  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
  • Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001, ISBN 83-7073-220-8