Wyżnia Wysoka Gerlachowska

Wyżnia Wysoka Gerlachowska, także Wyżnia Wysoka Gierlachowska (słow. Veľká Litvorová veža, niem. Grosser Litvorovyturm, węg. Nagy Litvorovytorony) – mało wybitna, drugorzędna turnia o wysokości 2581 m n.p.m.[1] w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się ona w północnej grani Zadniego Gerlacha, w grani głównej Tatr Wysokich. Od Gerlachowskiej Kopy oddzielona jest Pośrednią Gerlachowską Przełączką, a od Niżniej Wysokiej Gerlachowskiej (dokładniej Gerlachowskiej Turniczki) oddziela ją Niżnia Gerlachowska Przełączka.

Wyżnia Wysoka Gerlachowska
Ilustracja
Masyw Zadniego Gerlacha, Wyżnia Wysoka Gerlachowska wśród podpisanych formacji
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry Wysokie, Karpaty

Wysokość

2581 m n.p.m.

Pierwsze wejście

5 sierpnia 1905
G. Horváth i Johann Hunsdorfer senior

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wyżnia Wysoka Gerlachowska”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wyżnia Wysoka Gerlachowska”
Ziemia49°10′02,7″N 20°07′50,4″E/49,167417 20,130667

Wyżnia Wysoka Gerlachowska jest dostępna jedynie dla taterników, nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne.

Nazewnictwo edytuj

Nazwa Wyżniej Wysokiej Gerlachowskiej i sąsiadującej z nią Niżniej Wysokiej Gerlachowskiej pochodzi od dawnej nazwy pobliskiego Staroleśnego Szczytu (Wysoka). Pierwotnie nazwa Wysokie Gerlachowskie dotyczyła Wielickiego i Litworowego Szczytu, jednak z czasem została przeniesiona na te wierzchołki. Nazewnictwo słowackie, niemieckie i węgierskie tyczy się położonej poniżej Doliny Litworowej.

 
Wyżnia Wysoka Gerlachowska (trzeci wierzchołek na prawo od Zadniego Gerlacha, charakterystyczny płaski blok szczytowy)

Historia edytuj

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy edytuj

  1. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].

Bibliografia edytuj

  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 50–51.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
  • Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.