Wyżyna Sałairska
Wyżyna Sałairska, także Góry Sałairskie (ros.: Салаирский кряж, Sałairskij kriaż) – wyżyna w azjatyckiej części Rosji w obwodzie kemerowskim, nowosybirskim i Kraju Ałtajskim, która ciągnie się na długości ok. 300 km i ogranicza od zachodu Kotlinę Kuźniecką.
Budowa i geologia edytuj
Najwyższym wzniesieniem na wyżynie jest Kiwda (621 m n.p.m.). Inne to Kopna (600 m n.p.m.), Pichtowaja (562 m n.p.m.) i Mochnataja[1]. Wyżyna zbudowana jest z wapieni krystalicznych, piaskowców, tufów i granitów[2].
Przyroda edytuj
Łagodne zbocza południowo-zachodnie i wyrównane partie szczytowe pokryte są głównie lasami osikowo-jodłowymi oraz brzozowo-osikowymi, natomiast strome stoki północno-wschodnie porośnięte są lasami modrzewiowymi, sosnowymi, brzozowo-osikowmi i stepami. Występują złoża rud polimetalicznych[2].
Na południowo-zachodnich zboczach wyżyny znajduje się Park Narodowy „Sałair”[3].
Klimat edytuj
Klimat upodobniony jest do klimatu północno-wschodniego Ałtaju. Średnie temperatury lipca oscylują między 15, a 18 °C, a stycznia od -16,5 do -19 °C. Maksimum bezwzględne to 34,1 °C, a minimum to -47,8 °C. Okres wegetacyjny trwa 137-145 dni w roku. Okres bezmroźny ma tylko 82 dni[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b S.P. Susłow, Geografia fizyczna azjatyckiej części ZSRR, PWN, Warszawa, 1961, s. 169
- ↑ a b Салаирский кряж. Большая Советская Энциклопедия. [dostęp 2012-06-14]. (ros.).
- ↑ Национальный парк Салаир в Алтайском крае [online], lesnoytur.ru [dostęp 2021-06-28].