Wikipedia

Wybory parlamentarne w Niemczech w 2017 roku

artykuł w Wikinews

Wybory parlamentarne w Niemczech odbyły się 24 września 2017 roku[1].

Wybory wygrała rządząca CDU-CSU, uzyskując jednak (zwłaszcza CSU) mniejsze poparcie niż w 2013 (33% głosów, 246 mandatów). Przy frekwencji ok. 75% do Bundestagu weszły ponadto:

  • SPD (20,5% głosów, 153 mandaty),
  • AfD (12,5% głosów, 94 mandaty),
  • FDP (10,7% głosów, 80 mandatów),
  • Die Linke (9,2% głosów, 69 mandatów)
  • Zieloni (8,9% głosów, 67 mandatów)[2].

Zwycięska Merkel zapowiedziała w nadchodzącej kadencji odbijanie AfD wyborców przez rozwiązywanie ich problemów, rozwiewanie obaw, ale przede wszystkim przez doskonałą politykę: zadbanie o dobrobyt, budowę silnej UE, zwalczanie nielegalnej imigracji i poprawę bezpieczeństwa w kraju. Wobec porażki SPD, która uzyskała najgorszy wynik wyborczy w dziejach RFN (podobnie jak CSU, która zanotowała spadek poparcia w Bawarii z 49,3% do 38,8%), partia ta zapowiedziała przejście do opozycji, natomiast współzałożyciel AfD Alexander Gauland wynik wyborów skomentował słowami „Weszliśmy do Bundestagu i zmienimy ten kraj”[3]. Antyimigrancka AfD najwyższe poparcie uzyskała w dawnej NRD, zwłaszcza przy granicy z Polską (ponad 32% poparcia w Görlitz i Budziszynie). Zgodnie z Ustawą Zasadniczą RFN nowy parlament musi się zebrać w ciągu 30 dni po wyborach, czyli do 24 października 2017.

Wobec deklaracji SPD o zerwaniu koalicji z CDU-CSU spodziewane było zawarcie koalicji rządzącej CDU/CSU-FDP-Zieloni, tzw. koalicji jamajskiej, jednak w listopadzie rozmowy o koalicji zostały zakończone niepowodzeniem. CDU/CSU podjęło wówczas od grudnia negocjacje z SPD[4]. Porozumienie koalicyjne CDU, CSU i SPD zawarto jednak dopiero 12 marca 2018[5], a 14 marca 2018 Bundestag zatwierdził powołanie Angeli Merkel na urząd kanclerza. Następnie dokonano zaprzysiężenia członków jej czwartego rządu[6].

Kampania wyborcza edytuj

Kanclerz Merkel ubiegała się o czwartą kadencję, jej głównym przeciwnikiem był kandydat SPD Martin Schulz. Na czele mniejszych ugrupowań stali Christian Lindner (FDP), Cem Özdemir i Katrin Göring-Eckardt (Zieloni), Sahra Wagenknecht i Dietmar Bartsch (Die Linke) oraz Alice Weidel i Alexander Gauland (AfD).

Dla potrzeb wyborów RFN zostało podzielone na 299 okręgów wyborczych. Podział ten ustanowiono ustawą z 3 maja 2016, dokonując zmiany 34 okręgów wyborczych[7]. Bierne prawo wyborcze przysługuje ok. 61,5 mln obywateli (31,7 mln kobiet i 29,8 mln mężczyzn), z czego ok. 3 mln będzie mogło głosować po raz pierwszy[8].

Każdemu z obywateli przysługiwały dwa głosy: jeden na kandydata w jednym z 299 jednomandatowych okręgów wyborczych w głosowaniu większościowym oraz drugi, na listę krajową (landową) danej partii. Jeżeli partia zdobyła więcej mandatów dzięki głosom w jednomandatowych okręgach niż dzięki głosom na listy krajowe, liczba tych mandatów uległa wyrównaniu. W Bundestagu kadencji 2013-2017 powstałych w ten sposób mandatów nadwyżkowych było 32[9], a w kadencji 2017-2021 – 110 (liczba deputowanych do Bundestagu wzrosła z 631 do 709).

Partie uczestniczące w wyborach edytuj

  •  
    Tabela partii startujących w wyborach w poszczególnych landach

7 czerwca 2017 federalna komisja wyborcza oświadczyła, że do udziału w wyborach dopuszczonych zostało 48 partii[10], jednakże na skutek niezłożenia wymaganych list poparcia przez partie niereprezentowane w Bundestagu lub landtagach ostatecznie do wysuwania list wyborczych na szczeblu landów dopuszczono 34 ugrupowania. Z przywileju braku konieczności dokumentowania poparcia skorzystały reprezentowane w dotychczasowym Bundestagu CDU, SPD, Die Linke, Grüne i CSU oraz reprezentowane w landtagach FDP, AfD i Freie Wähler.

 
Zwycięskie partie w poszczególnych okręgach (kolor czarny – CDU/CSU, czerwony – SPD, niebieski – AfD)
 
Karta wyborcza w okręgu 220 Monachium-Zachód/Centrum

Lista 34 partii dopuszczonych do głosowania:

Poza członkami ww. partii (komitetów wyborczych) jako kandydujący w pojedynczych okręgach wyborczych w wyborach uczestniczyli jeszcze członkowie 8 poniższych partii (stowarzyszeń):

Sześć partii deklarujących wstępnie udział w wyborach (Deutsche Konservative – DEUTSCHE KONSERVATIVE, ZENTRUM – Deutsche Zentrumspartei – najstarsza partia Niemiec założona w 1870, DGP – Die GERADE Partei, REP – DIE REPUBLIKANER, JED – Jugend- und Entwicklungspartei Deutschlands, TPD – Transhumane Partei Deutschland) nie zarejestrowało ostatecznie ani list wyborczych w landach, ani własnych kandydatów w okręgach wyborczych.

Głosowanie, frekwencja i wyniki wyborów edytuj

Partia[11] Jednomandatowe okręgi wyborcze Listy partyjne Suma
Głosy Mandaty Głosy Liczba +/− %
Liczba % +/− Liczba +/− Liczba % +/−
Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna 14 030 751 30,25   6,97 185   6 12 447 656 26,76   7,36 200   55 28,21
Socjaldemokratyczna Partia Niemiec 11 429 231 24,64   4,80 59   1 9 539 381 20,51   5,22 153   40 21,58
Alternatywa dla Niemiec 5 317 499 11,46   9,60 3   3 5 878 115 12,64   7,93 94   94 13,26
Wolna Partia Demokratyczna 3 249 238 7,00   4,65 —   4 999 449 10,75   5,98 80   80 11,28
Lewica 3 966 637 8,55   0,33 5   1 4 297 270 9,24   0,65 69   5 9,73
Sojusz 90/Zieloni 3 717 922 8,01   0,72 1   4 158 400 8,94   0,49 67   4 9,45
Unia Chrześcijańsko-Społeczna w Bawarii 3 255 487 7,02   1,11 46   1 2 869 688 6,17   1,25 46   10 6,49
Wolni Wyborcy 589 056 1,27   0,28 — — 463 292 1,00   0,03 — — —
Partia na rzecz Pracy, Praworządności, Ochrony Zwierząt, Promocji Elit i Inicjatyw Oddolnej Demokracji 245 659 0,53   0,44 — — 454 349 0,98   0,80 — — —
Partia Dobrostanu Zwierząt i Środowiska Ludzkiego 22 917 0,05   0,04 — — 374 179 0,80   0,48 — — —
Ogółem 46 389 615 100,00 — 299 — 46 515 492 100,00 — 709   78 100,00
Głosy nieważne 586 726 1,25   0,30 460 849 0,98   0,33
Frekwencja 46 976 341 76,15   4,62 46 976 341 76,15   4,62

Podział mandatów i rozkład procentowy poparcia w wyniku wyborów z uwzględnieniem podziału na późniejszą większość rządzącą w kolejności: ugrupowanie rządowe, opozycja parlamentarna i pozaparlamentarna (partie, które nie przekroczyły 1% poparcia w skali kraju, potraktowano zbiorczo):

↓
200 46 153 94 80 69 67
CDU CSU SPD AfD FDP Linke Grüne
CDU CSU SPD AfD FDP Linke Grüne
CDU CSU SPD AfD FDP Linke Grüne

Wyniki głosowania w skali krajów związkowych edytuj

Wszystkie dane wyrażono w procentach

Kraj związkowy Inni Frekwencja
CDU SPD AfD FDP Linke Grüne CSU FREIE WÄHLER
1 2 1 2 1 2 1 2 1 2 1 2 1 2 1 2 1 2
Badenia-Wirtembergia   39,28 34,40 19,50 16,39 11,53 12,19 8,65 12,72 5,43 6,35 13,40 13,47 0,56 0,70 1,64 3,78 78,29
Bawaria   18,13 15,30 10,49 12,39 6,48 10,16 5,21 6,10 8,97 9,77 44,16 38,82 3,39 2,69 3,15 4,77 78,14
Berlin   24,67 22,70 21,00 17,88 11,38 12,05 5,63 8,94 20,24 18,79 12,38 12,57 0,31 0,29 4,39 6,78 75,59
Brandenburgia   29,03 26,69 20,48 17,56 19,43 20,20 5,09 7,08 17,23 17,15 4,52 5,03 1,92 1,19 2,29 5,11 73,71
Brema   24,55 25,10 31,75 26,76 9,34 10,00 9,20 9,35 11,90 13,43 10,09 11,05 0,28 0,36 2,88 3,95 70,85
Dolna Saksonia   38,35 34,94 33,59 27,44 7,97 9,09 5,71 9,28 5,89 6,95 7,22 8,71 0,51 0,41 0,75 3,18 76,44
Hamburg   31,97 23,50 28,46 27,23 7,33 7,82 7,09 10,80 10,79 12,17 11,73 13,94 0,56 0,35 2,08 4,18 75,96
Hesja   35,44 30,85 29,15 23,54 11,23 11,91 7,13 11,55 6,58 8,10 8,08 9,67 1,44 0,85 0,95 3,54 77,01
Meklemburgia-Pomorze Przednie   34,17 33,13 17,42 15,06 18,18 18,59 4,74 6,24 18,46 17,83 3,64 4,26 1,49 0,81 1,91 4,08 70,86
Nadrenia Północna-Westfalia   38,28 32,62 31,32 25,96 8,15 9,42 8,02 13,12 6,38 7,48 6,54 7,56 0,27 0,28 1,04 3,56 75,44
Nadrenia-Palatynat   39,64 35,89 28,76 24,15 9,51 11,25 6,87 10,38 5,67 6,81 5,99 7,59 2,31 1,37 1,25 2,57 77,65
Saara   36,19 32,39 31,52 27,15 9,32 10,07 4,72 7,60 11,23 12,89 4,46 6,00 1,19 0,82 1,37 3,08 76,60
Saksonia   30,62 26,85 11,71 10,53 25,43 27,02 6,70 8,21 17,52 16,08 4,55 4,58 0,56 1,11 2,92 5,62 75,38
Saksonia-Anhalt   32,36 30,31 17,17 15,18 16,94 19,63 6,55 7,76 19,19 17,74 3,14 3,71 2,27 1,16 2,38 4,51 68,12
Szlezwik-Holsztyn   39,83 33,99 28,80 23,29 7,51 8,18 7,69 12,64 5,29 7,27 9,55 11,98 0,93 0,65 0,41 2,01 76,31
Turyngia   31,60 28,76 14,61 13,21 22,55 22,72 5,54 7,81 17,58 16,86 3,63 4,12 2,61 1,63 1,89 4,89 74,25
Niemcy 30,25 26,76 24,64 20,51 11,46 12,64 7,00 10,75 8,55 9,24 8,01 8,94 7,02 6,17 1,27 1,00 1,80 4,00 76,15

Podział mandatów w skali krajów związkowych edytuj

Kraj związkowy Łącznie
CDU SPD AfD FDP Linke Grüne CSU
Badenia-Wirtembergia   38 16 11 12 6 13 96
Bawaria   18 14 12 7 11 46 108
Berlin   6 5 4 3 6 4 28
Brandenburgia   9 4 5 2 4 1 25
Brema   1 2 1 – 1 1 6
Dolna Saksonia   21 20 7 7 5 6 66
Hamburg   4 5 1 2 2 2 16
Hesja   17 12 6 6 4 5 50
Meklemburgia-Pomorze Przednie   6 2 3 1 3 1 16
Nadrenia Północna-Westfalia   42 41 15 20 12 12 142
Nadrenia-Palatynat   14 9 4 4 3 3 37
Saara   3 3 1 1 1 1 10
Saksonia   12 4 11 3 6 2 38
Saksonia-Anhalt   9 3 4 2 4 1 23
Szlezwik-Holsztyn   10 6 2 3 2 3 26
Turyngia   8 3 5 2 3 1 22
Niemcy 200 153 94 80 69 67 46 709

Przypisy edytuj

  1. ↑ Zarządzenie Prezydenta RFN z 24 stycznia 2017 (niem.).
  2. ↑ Wybory w Niemczech: ostateczne wyniki głosowania do Bundestagu.
  3. ↑ Wybory w Niemczech. Partia Angeli Merkel wygrywa, dobry wynik Alternatywy dla Niemiec.
  4. ↑ Bartosz T. Wieliński, Merkel na emeryturę, polityczny chaos w kraju – co się stanie, gdy w niedzielę socjaldemokraci dadzą niemieckiej kanclerz kosza?, „wyborcza.pl”, 19 stycznia 2018 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
  5. ↑ GroKo-Spitzen unterzeichnen den Koalitionsvertrag. welt.de, 12 marca 2018. [dostęp 2019-05-12]. (niem.).
  6. ↑ Minister und Ministerinnen der neuen Bundesregierung vereidigt. bundestag.de, 14 marca 2018. [dostęp 2019-05-12]. (niem.).
  7. ↑ Wahlkreise – Der Bundeswahlleiter (niem.).
  8. ↑ Bundestagswahl 2017 (niem).
  9. ↑ Bartosz Wieliński Zrozumieć wybory w Niemczech.
  10. ↑ 48 Parteien können an der Bundestagswahl 2017 teilnehmen, Pressemitteilung des Bundeswahlleiters vom 7. Juli 2017 (niem.).
  11. ↑ Ergebnisse - Der Bundeswahlleiter [online], bundeswahlleiter.de [dostęp 2021-07-01].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wybory_parlamentarne_w_Niemczech_w_2017_roku&oldid=73473825”