Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1816 roku

Wybory prezydenckie w USA w 1816 roku – ósme wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrany został James Monroe, a wiceprezydentem został Daniel Tompkins.

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1816 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

1 – 16 listopada 1816 (głosowanie powszechne)

Podstawa prawna

Konstytucja Stanów Zjednoczonych

Głosowanie
poprzednie:
1812
następne:
1820
Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1816 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Kampania wyborcza edytuj

W czasie drugiej kadencji prezydenta Jamesa Madisona, Partia Federalistyczna jeszcze bardziej osłabła, z powodu próby wyciągnięcia korzyści z ciężkiej sytuacji kraju[1]. Po raz ostatni w historii wystawiła swojego kandydata w wyborach prezydenckich, którym został Rufus King[1]. Kandydatem Partii Demokratyczno-Republikańskiej został James Monroe, który pełnił funkcję sekretarza stanu w gabinecie Madisona i był wielkim zwolennikiem wojny brytyjsko-amerykańskiej[2]. Nominację wiceprezydencką uzyskał natomiast Daniel Tompkins[2]. Monroe odniósł znaczne zwycięstwo nad Kingiem[3].

Kandydaci edytuj

Demokratyczni Republikanie edytuj

Federaliści edytuj

Wyniki głosowania edytuj

Głosowanie powszechne odbyło się w dniach 1 – 16 listopada 1816 i wzięło w nim udział nieco ponad 110 tys. osób[4]. Monroe uzyskał w nim ok. 68% poparcia, wobec ok. 34,5% dla Kinga[4]. Około 1000 głosów oddano na niezależnych elektorów, popierających innych kandydatów[4]. W głosowaniu Kolegium Elektorów (zatwierdzonym 12 lutego 1817[5]) James Monroe uzyskał 183 głosy, przy wymaganej większości 109 głosów[6]. Przegrał jedynie w trzech stanach: Delaware, Connecticut i Massachusetts[7]. Wiceprezydentem został Daniel Tompkins, na którego również zagłosowało 183 elektorów[6]. Dalsze miejsca zajęli: John Eager Howard (22 głosy), James Ross (5 głosów), John Marshall (4 głosy) i Robert Goodloe Harper (3 głosy)[7].

James Monroe został zaprzysiężony 4 marca 1817 roku[2].

Stan \ Kandydat na prezydenta James Monroe Rufus King Razem
Connecticut - 9 9
Delaware - 3 3
Georgia 8 - 8
Indiana 3 - 3
Karolina Południowa 11 - 11
Karolina Północna 15 - 15
Kentucky 12 - 12
Luizjana 3 - 3
Maryland 8 - 8
Massachusetts - 22 22
New Hampshire 8 - 8
New Jersey 8 - 8
Nowy Jork 29 - 29
Ohio 8 - 8
Pensylwania 25 - 25
Rhode Island 4 - 4
Tennessee 8 - 8
Vermont 8 - 8
Wirginia 25 - 25
Łącznie 183 34 217
Stan \ Kandydat na wiceprezydenta Daniel Tompkins John Howard James Ross John Marshall Robert Harper Razem
Connecticut - - 5 4 - 9
Delaware - - - - 3 3
Georgia 8 - - - - 6
Indiana 3 - - - - 3
Karolina Południowa 11 - - - - 11
Karolina Północna 15 - - - - 15
Kentucky 12 - - - - 12
Luizjana 3 - - - - 3
Maryland 8 - - - - 8
Massachusetts - 22 - - - 22
New Hampshire 8 - - - - 8
New Jersey 8 - - - - 8
Nowy Jork 29 - - - - 29
Ohio 8 - - - - 8
Pensylwania 25 - - - - 25
Rhode Island 4 - - - - 4
Tennessee 8 - - - - 8
Vermont 8 - - - - 8
Wirginia 25 - - - - 25
Łącznie 183 22 5 4 3 217

Przypisy edytuj

  1. a b M. Jones: Historia USA. s. 125.
  2. a b c L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 134.
  3. A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 116.
  4. a b c US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-05-10]. (ang.).
  5. Presidential Election of 1816. Biblioteka Kongresu. [dostęp 2017-05-10]. (ang.).
  6. a b Electoral College Box – 1816. NARA. [dostęp 2017-05-10]. (ang.).
  7. a b 1816 election. NARA. [dostęp 2017-05-10]. (ang.).

Bibliografia edytuj