Ziemia Oatesa
Ziemia Oatesa[1] (ang. Oates Land) – region Antarktydy Wschodniej pomiędzy Ziemią Wiktorii a Ziemią Jerzego V.
Wybrzeże tej ziemi nosi nazwę Wybrzeża Oatesa[1] i rozciąga się od Cape Hudson (153°45′E), oddzielającego je od Wybrzeża Jerzego V do Cape Williams (164°09′E), za którym leży Pennell Coast. Przylega do niego Morze Somowa. Wschodnią część odkrył w lutym 1911 porucznik Harry Pennell z brytyjskiej Ekspedycji Terra Nova. Wybrzeże zostało nazwane na cześć jej uczestnika, kapitana Lawrence’a Oatesa, który wraz z dowódcą Robertem Falconem Scottem i towarzyszami zginął w drodze powrotnej po zdobyciu bieguna południowego. Zachodnią część, okolice Półwyspu Mawsona, po raz pierwszy sfotografowano z powietrza w czasie amerykańskiej Operacji Highjump w latach 1946–1947[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych Świata. Maciej Zych (redaktor). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019, s. 656. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Oates Coast