Wydrak patagoński
Wydrak patagoński[2] (Lontra felina) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, najmniejszy gatunek tego rodzaju[3] i jedyny będący w pełni morskim[1].
| Lontra felina | |
| (Molina, 1782) | |
 Wydrak patagoński | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wydrak patagoński |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 Obszar występowania wydraka patagońskiego | |
Cechy edytuj
Długość ciała wynosi średnio 90 cm, a masa 3–5 kg. Na pysku ma długie wibrysy. Ogon jest krótki, między palcami kończyn są błony pławne. Futro jest ciemne, jedynie na brzuchu jaśniejsze[3].
Występowanie edytuj
Żyje w pasie morskich wód przybrzeżnych oraz w strefie międzypływowej wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej, od Patagonii do Peru[1]. Preferuje wybrzeża skaliste, z jaskiniami zalewanymi podczas przypływów. Czasami może też polować w dolnym biegu rzek i w estuariach rzek[1].
Pożywienie edytuj
Żywi się najczęściej skorupiakami i rybami, w mniejszym stopniu małżami i morskimi ślimakami oraz innymi drobnymi zwierzętami. Poluje w dzień. Głównym naturalnym wrogiem tego wydraka jest orka oceaniczna, polują na niego także rekiny[1].
Rozród edytuj
Żyją głównie samotnie lub w małych grupach do 3 osobników. W pary łączą się na przełomie roku, po dwumiesięcznej ciąży samica rodzi między styczniem a marcem od 2 do 4 młodych, którymi przez 10 miesięcy opiekują się oboje rodzice[1].
Zagrożenia ze strony człowieka edytuj
Do drugiej połowy XX w. wydrak był intensywnie odławiany w celu pozyskania futra, które było przedmiotem eksportu. W XXI w. nie prowadzi się odłowów na większą skalę, choć wciąż dochodzi do nielegalnych polowań. Istotnym zagrożeniem jest natomiast antropopresja dotycząca zasiedlania wybrzeży przez ludzi i zwierzęta związane z ludźmi, a także przemysłowe połowy ryb oraz zanieczyszczanie wód przybrzeżnych i wybrzeży substancjami toksycznymi[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g J. Valqui, M.L. Rheingantz, Lontra felina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-06-19] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki i inni, Polskie nazewnictwo ssaków świata, Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 155, ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b M. Savage: Lontra felina. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. University of Michigan. Museum of Zoology, 2000. [dostęp 2020-06-19].