Wytyczne techniczne K-1.5

Wytyczne techniczne K-1.5 – zbiór zasad technicznych dotyczących wykonywania prac geodezyjnych w Polsce związanych z opracowaniem pierworysu autogrametrycznego sytuacji i rzeźby terenu[1], wprowadzony[2] zaleceniem[3] p.o. Dyrektora Biura Rozwoju Nauki i Techniki Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z 3 grudnia 1981 roku, do stosowania wytycznych K-1.5 "Mapa zasadnicza. Opracowanie pierworysu autogrametrycznego sytuacji i rzeźby terenu". Ostatnim wydaniem jest wydanie drugie z 1990 roku. Wytyczne stanowią uzupełnienie instrukcji technicznej K-1 będącej do 8 czerwca 2012[4] standardem technicznym w geodezji[5].

Wytyczne zostały opracowane w Okręgowym Przedsiębiorstwie Geodezyjno-Kartograficznym w Krakowie przez Jana Kuchtę, Adama Urbana, przy konsultacji Andrzeja Tokarczyka, zgodnie z zaleceniami Biura Rozwoju Nauki i Techniki GUGiK reprezentowanego przez Stanisława Czarneckiego oraz Edwarda Jarosińskiego i zawierają techniczne oraz organizacyjne zasady sporządzania pierworysu mapy zasadniczej w zakresie szczegółów sytuacyjnych i rzeźby terenu, z wykorzystaniem metod graficznej i półanalitycznej przy użyciu autografów[1].

Według wytycznych autogrametryczne opracowanie sytuacji i rzeźby terenu wykonuje się[1]:

  • dla map w skali 1:500 i 1:1000 na autografach: Wild A-10, Wild A-8, Stereometrograph Zeiss lub innych tej samej klasy
  • dla map w skali 1:2000 i 1:5000 na autografach wyżej wymienionych oraz autografie Topocart firmy Zeiss lub innych tej samej klasy.

Dla uzyskania orientacji bezwzględnej każdy model stereoskopowy musi posiadać co najmniej cztery punkty osnowy fotogrametrycznej o określonych współrzędnych x, y i z, zwanymi punktami dostosowania, które pozwalają na określenie położenia modelu przestrzennego w przyjętym układzie współrzędnych geodezyjnych, i które są niezbędne do przeniesienia szczegółów z modelu stereoskopowego.

Zgodnie z wytycznymi stereofotogrametryczne opracowanie pierworysu opracowuje się na podstawie[1]:

  • danych wynikowych z operatu aerotriangulacji łącznie z obliczonymi elementami orientacji bezwzględnej
  • diapozytywów (negatywów) zdjęć lotniczych
  • odbitek styków zdjęć lotniczych z punktami polowej i kameralnej osnowy fotogrametrycznej (punktami dostosowania)
  • uczytelnionych powiększeniach zdjęć lotniczych
  • dokumentacji pomiaru uzupełniającego.

Wytyczne K-1.5 ustalają w szczegółach[1]:

  1. Materiały i sprzęt do wykonania prac, jego sprawdzenie, rektyfikację i konserwację
  2. Rodzaj czynności przygotowawczych
  3. Orientację wzajemną zdjęć i wzajemną modelu
  4. Opracowanie oraz kartowanie sytuacji i rzeźby na autografie
  5. Polowe uzupełnienie pierworysów
  6. Sprawdzenie kartometryczności i pierworysów
  7. Skompletowanie operatu.

Pod pojęciem pierworysu mapy zasadniczej wytyczne określają mapę wykonywaną zgodnie z wymogami instrukcji technicznej K-1[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Wytyczne techniczne K-1.5. Warszawa: GUGiK, 1981.
  2. pismo TE.4.422/K-1.5/81 sygnowane przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii
  3. w nawiązaniu do zarządzenia nr 2 Prezesa GUGiK z 9 lutego 1979 w sprawie wprowadzenia do stosowania instrukcji technicznej K-1
  4. Dz.U. z 2021 r. poz. 214
  5. Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297