Wzmacniacz tranzystorowy
Wzmacniacz tranzystorowy – wzmacniacz, w którym elementy czynne to tranzystory. Wzmacniacze tranzystorowe są od lat 60. XX w. wykorzystywane w różnych obwodach wzmacniaczy, np. różnicowego, operacyjnego, selektywnego, szerokopasmowego, elektroakustycznego, mocy.
Wzmacniacze tranzystorowe są szeroko stosowane w układach scalonych.
Wyróżnia się następujące, podstawowe obwody wzmacniacza tranzystorowego wykorzystujące tranzystor bipolarny:
- układ ze wspólnym emiterem
- układ ze wspólnym kolektorem
- układ ze wspólną bazą
W przypadku wykorzystania tranzystora polowego są to odpowiednio:
- układ ze wspólnym źródłem
- układ ze wspólnym drenem
- układ ze wspólną bramką.
Bibliografia edytuj
- G. S. Cykin, Wzmacniacze elektroniczne, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, wydanie II, Warszawa 1970
- Bernard Buśko, Vademecum zastosowania elektroniki, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, wydanie III uzupełnione, Warszawa 1972
- Jerzy Chabłowski, Wojciech Skulimowski, Elektronika w pytaniach i odpowiedziach, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, wydanie II uaktualnione, Warszawa 1982