Xuelang Hong’en

Xuelang Hong’en (1545-1608; chiń. 雪浪洪恩, pinyin Xuěláng Hóng’ēn) – chiński mnich buddyjski, jeden z odnowicieli tradycji huayan i faxiang w okresie Ming. Znany także jako Sanhuai (chiń. 三懷, pinyin Sānhuái) Hong’en.

Xuelang Hong’en

Data urodzenia	1545
Data śmierci	1608
Szkoła	huayan, faxiang
Nauczyciel	Wuji Mingxin
Następca	Yiyu Tongrun
Zakon	mahajana

Biografia

Urodził się w 1545 r. W wieku 12 lat został przyciągnięty przez buddyjskie teksty i postanowił zostać mnichem. W klasztorze Bao’en w Nankinie został uczniem Wuji Mingxina (1512-1574). Był bratem w Dharmie późniejszego mistrza chan Hanshana Deqinga. Został najbardziej znanym mistrzem Dharmy specjalizującym się w doktrynie huayan w rejonie Jiangnanu. Oprócz promowania nauk huayan, promował także nauki faxiang, czyli jogaczary.

Ponieważ szkoła jogaczary już wówczas nie istniała, aby przybliżyć jej nauki zestawił zbiór ośmiu istotnych tekstów w pracy zatytułowanej Xiangzong bayao (pol. Osiem istotnych tekstów jogaczary). Dzieło stało się podstawą ożywienia w studiowaniu nauk tej szkoły.

Przez współczesnych był czczony jako patriarcha szkoły huayan. Był reprezentatywnym buddystą w debatach pomiędzy buddystami a Matteo Riccim w Nankinie.

W późniejszych latach życia został przyciągnięty przez szkołę chan.

Był także dość znanym poetą.

Teksty

• Xuelang ji (雪浪集; pol. Zbiór Xuelanga)
• Xuelang xuji (雪浪續集; pol. Dalszy zbior Xuelanga)

Linia przekazu Dharmy huayan (linia nanfang)

• Lu’an Putai

• Wuji Mingxin (1512-1574)

• Xuelang Hong’en (1545-1608)

• Yiyu Tongrun (1565-1624)
• Cangxue Duche (1588-1656)
• Tairu Minghe (1588-1640)
• Gaoyuan Mingyu

Bibliografia

• Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. The Reinvention of Chan Buddhism in Seventeenth-Century China. Oxford University Press. Oxford. 2008. Str. 457. ISBN 978-0-19-533357-2