Xymena Zaniewska

polska projektantka mody, scenograf, architekt

Xymena Krystyna Zaniewska-Chwedczuk (ur. 4 czerwca 1927[1][2] w Poznaniu, zm. 12 lutego 2016 w Warszawie[3][4]) – polska projektantka mody, autorka scenografii i architekt, uznawana za twórczynię polskiej szkoły scenografii[2].

Xymena Zaniewska
Prawdziwe imię i nazwisko

Xymena Zaniewska-Chwedczuk

Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1927
Poznań

Data i miejsce śmierci

12 lutego 2016
Warszawa

Zawód

scenograf
projektantka mody

Współmałżonek

Ryszard Zaniewski
Mariusz Chwedczuk

Lata aktywności

1948–2016

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Zaniewskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (2018)

Życiorys edytuj

Pochodziła z mieszanej rodziny wileńsko-wielkopolskiej wywodzącej się z niezamożnej szlachty. Ojciec pochodził z Kresów północno-wschodnich, matka z pogranicza Wielkopolski i Kujaw. Wychowała się pod Poznaniem. Od najmłodszych lat wykazywała talent artystyczny.

W czasie II wojny światowej trafiła wraz z wysiedloną rodziną do Częstochowy, gdzie spędziła całą niemiecką okupację[2]. Zaangażowała się w działalność podziemną jako sanitariuszka Armii Krajowej. W tym okresie uczyła się także rysunku u zesłanego do Częstochowy prof. Zygmunta Kamińskiego. On też zachęcił ją do studiowania architektury. Po zdaniu w Częstochowie matury wyjechała na studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[5], które ukończyła w 1952[6].

Jeszcze w czasie studiów rozpoczęła pracę w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego[5] (1948−1952)[potrzebny przypis], a następnie „Miastoprojekcie”, w którym budowała MDM. Potem kierowała komisją przyznającą lokale mieszkaniowe. Razem z grupą architektów z biura projektów założyła też spółdzielnię mieszkaniową i rozpoczęła budowę domów dla członków spółdzielni w różnych miejscach Warszawy. Po otwarciu Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej została kierownikiem Pracowni Urbanistycznej MDM[5][6], odrzuciła jednak propozycję awansu na stanowisko naczelnego urbanisty Centralnego Zarządu Ośrodków Robotniczych[7] i zdecydowała się na studia na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[5], które ukończyła w 1956[8].

Na życie zaczęła pracować jako projektantka wystaw, a następnie jako współpracowniczka Mody Polskiej projektowała odzież[7]. Wkrótce zaczęła projektować dla Teatru Telewizji (stworzyła scenografię do kilkuset przedstawień, m.in. Makbet, Szkoła żon, Wizyta starszej pani)[1] i teatrów (stworzyła scenografię do 35 klasycznych spektaklów teatralnych i 15 operowych), a także została głównym scenografem Telewizji Polskiej[6], w której odpowiadała m.in. za wygląd spikerek[9]. Stworzyła także scenografię do pięciu filmów baletowych. Wielokrotnie współpracowała m.in. z Adamem Hanuszkiewiczem[2].

Odeszła z pracy w TVP po ogłoszeniu stanu wojennego i przeszła na wcześniejszą emeryturę[10]. Wstąpiła do związku „Solidarność”[10]. W tym czasie zaczęła projektować scenografię i odzież dla kontrahentów zagranicznych. Brała udział w licznych wystawach międzynarodowych, m.in. stworzyła 20 ekspozycji Międzynarodowych Targów Poznańskich i 20 ekspozycji zagranicznych. Była jedną z postaci w cyklu dokumentalnym Twentieth Century, w którym prezentowano sylwetki polskich twórców sztuki XX wieku. Po 1989 na krótko wróciła do Telewizji Polskiej[5], w latach 90. współprowadziła w TVP1 program Stawka większa niż szycie[5].

Wykładowczyni PWSTiF w Łodzi.

W latach 1990–2014 była prezesem Fundacji Rozwoju Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego „Panda”[11]. Oprócz tego prowadziła fundację „Sztuka Polska”, pod której szyldem w 2008 wydała albumy: Hanuszkiewicz i Kabaret Starszych Panów[12].

Zmarła 12 lutego 2016[13]. 26 lutego 2016 jej pogrzeb odbył się w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach Wojskowych[14] (kwatera G-tuje-23)[15].

Życie prywatne edytuj

Jej pierwszym mężem był Ryszard Zaniewski, a drugim Mariusz Chwedczuk. Jej synem jest Iwo Zaniewski[5].

Odznaczenia i nagrody edytuj

Odznaczenia edytuj

Nagrody edytuj

  • Laureatka I Nagrody Związku Architektów Szwajcarskich za projekt pawilonu 1972,
  • 2002 Nagroda – Statuetka ,,Gwiazda Telewizji Polskiej" wręczona z okazji 50-lecia TVP ,,za scenografię i za osobowość".

Przypisy edytuj

  1. a b Xymena Zaniewska w bazie filmpolski.pl
  2. a b c d Zmarła Xymena Zaniewska. pap.pl, 12 lutego 2016. [dostęp 2016-02-15].
  3. Nie żyje Xymena Zaniewska-Chwedczuk, znana scenograf i projektantka mody. Polskie Radio S.A.. [dostęp 2016-02-12].
  4. Małgorzata Piwowar: Xymena Zaniewska nie żyje. Gremi Business Communication [w Rzeczpospolitej], 2016-02-12. [dostęp 2016-02-12].
  5. a b c d e f g Jestem syta. [w:] Angora [on-line]. Interia.pl, 2007-02-18. [dostęp 2013-07-02]. (pol.).
  6. a b c Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 27. ISBN 978-83-8031-299-9.
  7. a b Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 28. ISBN 978-83-8031-299-9.
  8. Nie żyje Xymena Zaniewska. Słynna scenografka i projektantka miała 91 lat [online], TVN Warszawa [dostęp 2023-02-02] (pol.).
  9. Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 111. ISBN 978-83-8031-299-9.
  10. a b Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Warszawa: Świat Książki, 2015, s. 381. ISBN 978-83-8031-299-9.
  11. Władze fundacji i statut. zoo.waw.pl. [dostęp 2014-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)].
  12. Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Warszawa: Świat Książki, 2015, s. 387. ISBN 978-83-8031-299-9.
  13. Warszawa. Pogrzeb Xymeny Zaniewskiej. [dostęp 2016-02-17].
  14. Pożegnanie Xymeny Zaniewskiej. W sobotę w tvp.info specjalne wspomnienie o wielkiej artystce. [dostęp 2016-02-26].
  15. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  16. M.P. z 2006 r. nr 2, poz. 21 – pkt 7.
  17. M.P. z 1997 r. nr 14, poz. 124 – pkt 10.

Linki zewnętrzne edytuj