Ypsilon Andromedae e

planeta pozasłoneczna

Ypsilon Andromedae eplaneta pozasłoneczna krążąca wokół gwiazdy Ypsilon Andromedae (Titawin). Jest najbardziej oddaloną od gwiazdy spośród czterech znanych planet w tym układzie planetarnym.

Ypsilon Andromedae e
ilustracja
Odkrywca

Curiel i in.[1]

Data odkrycia

2010

Charakterystyka orbity (J2000)
Ciało centralne

Ypsilon Andromedae

Półoś wielka

5,24558 ± 0,00067 au[1]

Mimośród

0,00536 ± 0,00044[1]

Okres orbitalny

3848,86 ± 0,74[1]

Argument perycentrum

367,3 ± 2,3°[1]

Czas przejścia przez perycentrum

2 449 535,95 ± 0,76 JD[1]

Charakterystyka fizyczna
Masa minimalna (M·sin i)

1,059 ± 0,028[1] MJ

Odkrycie edytuj

Odkrycie planety ogłoszono 22 listopada 2010 roku, a pracę naukową opublikowano 2 grudnia tego samego roku. Astronomowie początkowo myśleli, że ta planeta nie może istnieć, ponieważ to uczyniłoby system planetarny niestabilnym[2]. Ale w 2007 roku odnotowano „wyspę stabilności” w regionie, w której może istnieć czwarta planeta w tym systemie[3].

Charakterystyka edytuj

Ypsilon Andromedae e jest jakby „bliźniakiem Jowisza”, ponieważ posiada masę nieco większą niż masa Jowisza i orbituje w podobnej odległości jak Jowisz od Słońca (5,2456 au egzoplanety w porównaniu do 5,2043 au dla Jowisza). Planeta okrąża gwiazdę w ciągu ponad dziesięciu lat. Ma mimośród 0,00536, co czyni jej orbitę bardziej okrągłą niż którejkolwiek z planet w naszym Układzie Słonecznym[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h S. Curiel, J. Cantó, L. Georgiev, C.E. Chávez, A. Poveda. A fourth planet orbiting υ Andromedae. „Astronomy & Astrophysics”. 525, s. A78, styczeń 2011. DOI: 10.1051/0004-6361/201015693. Bibcode2011A&A...525A..78C. (ang.). 
  2. Eric B. Ford, Verene Lystad, Frederic A. Rasio. Planet–planet scattering in the upsilon Andromedae system. „Nature”. 434, s. 873-876, 2005-04-14. DOI: 10.1038/nature03427. (ang.). 
  3. Rory Barnes, Richard Greenberg. Extrasolar Planet Interactions. „Exoplanets: Detection, Formation and Dynamics, Proceedings of the International Astronomical Union, IAU Symposium”. 249, s. 469-478, maj 2008. DOI: 10.1017/S1743921308016980. Bibcode2008IAUS..249..469B. (ang.). 

Linki zewnętrzne edytuj