Złaków Borowy
Złaków Borowy – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.
| wieś | |
 Drewniana chałupa w Złakowie Borowym, fotografia z lat 70. XX w. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
556[2] |
| Strefa numeracyjna |
46 |
| Kod pocztowy |
99-440[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ELC |
| SIMC |
0740257 |
Położenie na mapie gminy Zduny  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łowickiego  | |
 52°13′44″N 19°47′09″E/52,228889 19,785833[1]
| |
Historia edytuj
Pierwsza wzmianka w 1357[4]. Wieś duchowna Złakowo Borowe położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego[5]. Miejscowość była wsią klucza łowickiego arcybiskupów gnieźnieńskich[6]. Odnotowana została w dokumentach podatkowych. Na początku XVI wieku wieś płaciła kanonikom łowickim dziesięcinę oraz meszne plebanowi ze Złakowa Kościelnego w wysokości 1,5 grosza od łanu, który pobierał także dziesięcinę od łanów sołtysich. W 1579 mieszkańcy miejscowości płacili od 25 łanów kmiecych, 2 łanów wójtowskich, a we wsi był także jeden rzeźnik oraz dwóch komorników[7].
Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze rosyjskim wchodząc w skład księstwa łowickiego. W czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego była to wieś rządowa, dzierżawiona przez Jana Nepomucena Piędzickiego, następnie przez jego syna Alojzego Piędzickiego. W roku 1838 chłopów ze wsi uwłaszczono wraz z całym Księstwem Łowickim.
Miejscowość jako wieś leżącą w gminie Bąków w parafii Złaków Kościelny opisał XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1827 znajdowało się w niej 88 domów, w których mieszkało 514 mieszkańców. W 1895 roku w miejscowości znajdowała się szkoła początkowa oraz 103 domy z 711 mieszkańcami. Wieś należała w całości do włościan i liczyła w sumie 2345 morg w tym 1326 morg ziemi uprawnej, 326 łąk, 514 pastwisk, a także 126 morg nieużytków[7].
W 1938 inżynier Tadeusz Jankowski nagrał we wsi pierwszy w historii kinematografii polskiej kolorowy film pt. Wesele księżackie w Złakowie Borowym[8].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Zabytki edytuj
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[9] na listę zabytków wpisane są obiekty:
- zespół zabudowy wsi, 1 poł. XIX/XX, nr rej. 620 z 25.08.1967
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 161859
- ↑ Złaków Borowy. [w:] Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r. [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-02].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1636 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12677-9 s. 1026
- ↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
- ↑ Jerzy Topolski, Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnieźnieńskiego od XVI do XVIII w., Poznań 1955, s. 38.
- ↑ a b Złaków Borowy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 625.
- ↑ Nowak-Zaorska 1969 ↓, s. 291.
- ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-17].
Bibliografia edytuj
- Irena Nowak-Zaorska: Polski film oświatowy w okresie międzywojennym. Wrocław: 1969.