Złotnikowa Kopa
Złotnikowa Kopa (słow. Svišťová kopa) – wzniesienie o wysokości 2259 m n.p.m.[1] znajdujące się w głównej grani Tatr w słowackiej części Tatr Wysokich. Od masywu Świstowego Szczytu na południowym zachodzie oddzielona jest siodłem Złotnikowej Ławki, a od Złotnikowej Czuby na północnym wschodzie oddziela ją szerokie siodło Świstowej Przełęczy. Na wierzchołek Złotnikowej Kopy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników.
 Złotnikowa Kopa (wśród podpisanych formacji) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2259 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
20 lipca 1897 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′03″N 20°08′59″E/49,184167 20,149722
| |
W stronę Doliny Staroleśnej (dokładnie Pustej Kotliny) Złotnikowa Kopa opada niewysokim trawiasto-piarżystym zboczem, natomiast w kierunku doliny Rówienki ma dość wysokie urwisko skalne.
Nazwa Złotnikowej Kopy, podobnie jak i innych sąsiadujących „złotnikowych” obiektów, pochodzi od Złotnikowego Ogrodu znajdującego się w dolinie Rówienki.
Historia edytuj
Pierwsze wejścia turystyczne:
- August Otto i Johann Hunsdorfer (senior), 20 lipca 1897 r. – letnie,
- Arno Puškáš i towarzysze, 3 marca 1955 r. – zimowe (pierwsze zarejestrowane, wchodzono już wcześniej).
Przypisy edytuj
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
Bibliografia edytuj
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.