Z biegiem czasu
Z biegiem czasu (niem. Im Lauf der Zeit) – niemiecki film drogi z 1976 roku w reżyserii Wima Wendersa. Opowiada o losach dwóch przypadkowych znajomych, psychologa dziecięcego i mechanika naprawiającego projektory kinowe, oraz ich podróży przez podzielone murem Niemcy. Akcja filmu obejmuje trzy dni[1]. Jego tematyka porusza takie tematy, jak samotność, tożsamość[2], problem amerykańskiej kolonizacji kulturowej, którą zagrożone były ówczesne Niemcy, oraz kłopoty sztuki filmowej[3].
| Rok produkcji | |
|---|---|
| Data premiery |
17 marca 1976 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
niemiecki |
| Czas trwania |
165 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Wim Wenders |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Montaż | |
| Nagrody | |
| * Nagroda FIRPRESCI na 29. MFF w Cannes (1976); * Złoty Hugo na MFF Chicago (1976) | |
| Strona internetowa | |
Film kręcony był na granicy między Niemcami Wschodnimi a Zachodnimi (od Pustaci Lüneburskiej pod Hamburgiem na północy aż po bawarskie miasteczko Hof na południu)[4]. Wenders zdecydował się na tę okolicę, ponieważ uważał ją za zapomnianą i chciał zachować na taśmie filmowej, chciał też sfilmować mieszczące się w tej okolicy małe, zapomniane kina. Ponadto zdjęcia wykonywano chronologicznie, tak aby na bieżąco móc reagować na zmiany w otoczeniu i na specyfikę okolicy[1].
Z biegiem czasu jest obrazem powolnym, lirycznym, z niewielką ilością dialogów; jest skoncentrowany na otoczeniu i nie skupia się na psychologii postaci[1][3][2]. Film jest czarno-biały, nakręcony na taśmie 35 mm[1].
Obsada edytuj
- Rüdiger Vogler – Bruno Winter
- Hanns Zischler – Robert Lander
- Lisa Kreuzer – Pauline
- Rudolf Schündler – Ojciec Roberta
- Marquard Bohm – Mężczyzna, który stracił żonę
- Hans Dieter Trayer – właściciel garażu
- Franziska Stömmer – właścicielka kina
- Patric Kreuzer – mały chłopiec
Recepcja edytuj
Obraz był w 1976 roku nominowany do Złotej Palmy na 29. MFF w Cannes. Na festiwalu tym otrzymał nagrodę Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych, w tym samym roku został też wyróżniony Złotym Hugo na MFF w Chicago[3].
Krytycy doceniali film – nazywano go najbardziej niemieckim z powojennych filmów niemieckich, niemieckim Swobodnym jeźdźcem (Bernd Schulz) i określano jako arcydzieło nowego kina niemieckiego; chwalono go też za muzykę wykonywaną przez Improved Sound Limited[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d International Dictionary of Films and Filmmakers. St. James Press, 2000, s. 560. ISBN 1-55862-449-X.
- ↑ a b Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 216. ISBN 978-83-226-2129-5.
- ↑ a b c d O filmie na stronie Wima Wendersa. [dostęp 2011-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-20)]. (ang.).
- ↑ Nick Roddick: Kings of the Road: Keep on Truckin’ .... The Criterion Collection, 02.06.2016. [dostęp 2023-01-23]. (ang.).