Zabójstwo tyrana domowego
Zabójstwo tyrana domowego (także: zabójstwo kuchenne[1], zbrodnia kuchenna[2], ang. domestic tyrant murder[1]) – zabójstwo partnera życiowego (najczęściej mężczyzny przez kobietę), będące wynikiem długotrwale i uporczywie stosowanej wobec zabójcy przemocy domowej[1][3].
Zabójstwo kuchenne jest zwieńczeniem długotrwałego procesu, w którym ofiara jest stale dotykana przemocą, a poziom jej stresu i napięcia rośnie, jak podkreśla część psychologów, do poziomu ciągłego ataku terrorystycznego. Sytuacja w środowisku życiowym ofiary staje się w związku z tym nie do zniesienia, a wszelkie mechanizmy (psychiczne i instytucjonalne) chroniące przed przemocą postrzegane są jako nieskuteczne. Pozostając w kleszczach strachu i wyuczonej bezradności (syndrom bitej kobiety, ang. battered woman syndrome) ofiara decyduje się na jedyny, według niej, dostępny sposób rozwiązania beznadziejnej sytuacji, tj. fizyczną eliminację sprawcy przemocy[1]. Zabójstwo tego rodzaju nie jest związane z żadnym zamiarem lub planem. Stanowi najczęściej reakcję spustową na stresogenną sytuację. Dochodzi do niego z reguły w warunkach obrony koniecznej lub pod wpływem afektu[4]. Istnienie syndromu bitej kobiety jest uwzględniane przez sądy jako okoliczność łagodząca w sprawach o zabójstwo tyrana domowego[5], mimo że rola ofiary przemocy domowej zmienia się w tym przypadku w rolę jej sprawcy[6].
Trudne jest wskazanie homogenicznego środowiska, z którego mogą wywodzić się sprawczynie zabójstwa tyrana domowego. Ich poziom inteligencji, jak również pochodzenie są zróżnicowane. Do zabójstw tego typu dochodzi relatywnie częściej w rodzinach o niższym statusie ekonomicznym, gdzie tyranizowanie kobiet związane jest ze spektrum różnorakich zachowań dysfunkcyjnych[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Alicja Serafin, Zabójstwa na tle przemocy wobec kobiet w Wielkiej Brytanii, w: „Niebieska Linia”, nr 4/2022, s. 20, ISSN 1507-2916.
- ↑ Anna Suska, Kiedy kobieta zabija... Portrety zabójczyń w polskim dyskursie publicznym, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2020, s. 210–224, ISBN 978-83-235-4612-2 [dostęp 2022-09-09].
- ↑ Ewa Sosnowska, Sytuacja życiowa kobiet przestępczyń – wybrane aspekty wiktymizacyjne, „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie” (XXI), 2012, s. 269.
- ↑ a b Lilianna Kurek, Resocjalizacja kobiet osadzonych za przestępstwa na tle przemocowym, w: „Lubuski Rocznik Pedagogiczny”, nr 2/2016, s. 132–133.
- ↑ Magdalena Grzyb, Przemoc wobec kobiet, populizm penalny i feminizm, [w:] praca zbiorowa, Populizm penalny, Oficyna Wydawnicza AFM na zlec. Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, 2017, s. 117, ISBN 978-83-65208-73-6.
- ↑ Anna Stanek, Kobieta jako sprawczyni przemocy domowej wobec partnera, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013 [dostęp 2022-09-09].