Zabostów Mały
wieś w województwie łódzkim
Zabostów Mały – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Łowicz.
| wieś | |
 Widok na sady w Zabostowie Małym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
204[2] |
| Strefa numeracyjna |
46 |
| Kod pocztowy |
99-400[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ELC |
| SIMC |
0730572 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Łowicz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łowickiego  | |
 52°07′23″N 20°00′37″E/52,123056 20,010278[1]
| |
Wieś duchowna Zabostowo-Małe położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego[4]. Zabostów Mały był wsią klucza kompińskiego arcybiskupów gnieźnieńskich[5]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Miejscowość leży nad rzeką Bzurą około 5 km od Łowicza, liczy ok. 50 gospodarstw.
W lipcu 1969 roku doszło tu do wypadku samochodowego Waldemara Baszanowskiego, w którym zginęła żona sportowca, a on sam i jego syn zostali ranni[6].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 155037
- ↑ Zabostów Mały. [w:] Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r. [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-06-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1580 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
- ↑ Jerzy Topolski, Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnieźnieńskiego od XVI do XVIII w., Poznań 1955, s. 40.
- ↑ Waldemar Baszanowski. pekin.onet.pl. [dostęp 2012-09-10]. (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zabostów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 204.